ประการที่ ๗ การใช้เหตุผลอธิบายคำสอนของพระพุทธเจ้า (7. Using reason to explain the teachings of the Buddha)
การเขียนบทวิเคราะห์พระไตรปิฎกจำเป็นต้องอธิบายคำสอนทางพระพุทธศาสนาในเชิงวิทยาศาสตร์ เพื่อให้ผู้อ่านสนใจอ่านแล้วสามารถเข้าใจได้ง่าย เริ่มต้นด้วยการกำหนดหัวข้อเรื่องต่าง ๆ ที่เรารับรู้ผ่านประสาทสัมผัสในเรื่องนั้นแต่เรื่องนั้น ปรากฏขึ้นในจิตใจของเราอยางไม่ชัดเจนในประวัติความเป็นมา ทำให้สงสัยในเรื่องนั้น และปรัชญาสอนมนุษย์ไม่ควรเชื่อว่าเป็นความจริงจนกว่าจะพิสูจน์ด้วยหลักฐานต่าง ๆ เพื่อหาเหตุผลยืนยันความจริงของคำตอบในเรื่องนั้น ดังนั้นกระบวนการให้เหตุผลเชิงปรัชญาจึงสามารถนำมาอธิบายหลักธรรมของพระพุทธศาสนาได้ในยุคปัจจุบันโลกได้พัฒนาด้วยแนวคิดทางวิทยาศาสตร์ เพราะมนุษย์สร้างมือทางวิทยาศาสตร์ช่วยการเก็บข้อมูลมากถูกต้องแม่นยำยิ่งขึ้นมีการสร้างเทคโนโลยี่คอมพิวเตอร์และอินเตอร์เน็ตเพื่อช่วยในการแบ่งปันข้อมูลและเก็บข้อมูลเพิ่มเติมที่สำคัญมีการสร้างนวัตกรรมใหม่เพื่อช่วยให้มนุษย์วิเคราะห์ข้อมูลแม่นยำยิ่งขึ้น และตอบสนองความต้องการของมนุษย์ได้รวดเร็วยิ่งขึ้น แต่ความสบายของชีวิตใช่มนุษย์มีความสุขเพียงฝ่ายเดียว ความทุกข์ยังคงมีอยู่ เพราะตราบใดที่มนุษย์ยังมัวเมากับสิ่งที่ชอบขาดการพักผ่อนมนุษย์ยังคงมีความสุขที่แลกกับสุขภาพต่อไปวิธีการทางศาสนา ยังคงมีความจำเป็นในการแก้ไขความทุกข์ของมนุษย์ แม้ว่าจะมีการเผยแพร่หลักคำสอนทางพระพุทธศาสนามากมายในเว็บไซต์บนอินเตอร์เน็ต แต่เป็นมุมวิชาการทางพระพุทธศาสนาส่วนในแง่มุมคิดเชิงปรัชญาที่ใช้อธิบายศาสนามีการถ่ายทอดน้อยมากและนักวิชาการส่วนใหญ่ไม่คิดว่า แนวคิดทางปรัชญาจะใช้อธิบายคำสอนของพระพุทธศาสนาได้เมื่อผู้เขียนเห็นช่องทางที่จะอธิบายคำสอนพระพุทธเจ้าในแง่ปรัชญาได้ ผู้เขียนตัดสินใจเขียนปรัชญาแดนพุทธภูมิและไม่รู้สึกกลัวว่าจะไม่มีคนอ่านปรัชญาพุทธภูมิ เพราะเนื้อหาของการเขียนนั้น คนละแนวคิดทางกับวิชาการทางพระพุทธศาสนาแม้ยุคปัจจุบันผู้อ่านส่วนใหญ่คิดว่า เนื้อหาสาระอันเป็นแก่นแท้ของพุทธศาสนานั้น มีแต่การทำบุญด้วยการบริจาคทานสร้างวัดเท่านี้เอง แต่ความจริงสาระของแก่นแท้จริงในพระพุทธศาสนานั้นมีความรู้ที่ลึกซึ้งและเป็นมากกว่าที่เราคิดกันอย่างผิวเผินเสียอีก
การเขียนปรัชญาเชิงพระพุทธศาสนาที่เรียกว่าปรัชญาแดนพุทธภูมินั้น ผู้เขียนจะวิเคราะห์มีข้อมูลจากที่มาของความรู้ในพยานเอกสาร พยานบุคคล พยานวัตถุ และหลักฐานเอกสารดิจิทัลเพื่อระบุเหตุผลที่แท้จริงคำตอบนั้น จะไม่มีเนื้อหาซ้ำซ้อนกับนักวิชาการพระพุทธศาสนาที่เขียนไว้เผยแพร่ไว้เพราะเนื้อหาของพุทธศาสนานั้นหากเราเขียนเชิงวิชาการมากเกินไป ผู้สนใจอ่านแล้วจะเข้าใจยากและเนื้อหาไม่ตรงกับความฝันของผู้อ่าน ก็จะได้รับการตอบรับจากผู้อ่านน้อยมากเพราะจิตใต้สำนึกของผู้อ่านส่วนใหญ่ มักมีอาการของตัณหาในความอยากมี อยากเป็น อยากได้ซ่อนอยู่ในจิตใจทั้งนั้น ตามความฝันที่อยากพบความสำเร็จในชีวิตเมื่อผู้เขียนตั้งสติระลึกถึงเหตุผลว่าทำไมคำตอบจึงเป็นเช่นนี้ ผู้เขียนจึงตัดสินใจเขียนบทความปรัชญาแดนพุทธภูมิ โดยยึดสาระสำคัญของงานเผยแผ่ของพระพุทธเจ้าในสังเวชนียสถานทั้ง ๔ เป็นหลักมีรูปแบบการวิเคราะห์ข้อมูลจากพยานเอกสาร พยานวัตถุ พยานเอกสารดิจิทัล เพื่อหาเหตุผลของคำตอบที่มีจุดเริ่มจากความสงสัยในประเด็นหนึ่งประเด็นใดไว้ก่อน จากนั้นผู้เขียนคิดวิเคราะห์ข้อมูลจากการที่มาของความรู้จากพยานเอกสาร และพยานวัตถุ พยานบุคคลคำตอบที่ได้จากการวิเคราะห์นั้นจะผ่านเกณฑ์การตัดสินความรู้ที่สมเหตุสมผลและปราศจากข้อสงสัยในเหตุผลของความจริงอีกต่อไป
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น