๔.แรงบันดาลใจในการเขียนปรัชญาพุทธภูมิ
Inspiration for writeฺ Buddhaphumi Philosophy
๑.บทนำ ความเป็นมาและความสำคัญของปัญหา
โดยทั่วไป ผู้เขียนไม่เคยคิดที่จะเขียนบทความวิชาการเกี่ยวกับปรัชญาแดนพุทธภูมิเลยแต่หลังจากมีประสบการณ์เป็นพระธรรมทูตที่บรรยายเกี่ยวกับประวัติศาสตร์พุทธศาสนา และนำชาวพุทธไทยไปแสวงบุญสังเวชนียสถานทั้ง ๔ แห่งเป็นเวลานานหลายปี และได้สั่งสมความรู้จากประสบการณ์การทำงานไว้ในจิตใจของตน จึงกลายเป็นความทรงจำที่ดีในชีวิตของผู้เขียน การทำงานรับใช้พระพุทธเจ้าในแผ่นดินที่กำเนิดพระพุทธศาสนาเป็นสิ่งที่หาได้ยาก จะเกิดขึ้นได้กับผู้ที่มีศรัทธาในการเผยแผ่พระพุทธศาสนาเท่านั้น พวกเขาขยันหมั่นเพียรในการศึกษาและทำงาน แม้จะแลกความสำเร็จมาด้วยการสูญเสียสุขภาพก็ตาม ทำให้มีสติสัมปชัญญะในการทำงาน สามารถนึกถึงความรู้ที่ได้รับจากการศึกษาในมหาวิทยาลัยและประสบการณ์ชีวิตของการทำงาน เกิดสมาธิแน่วแน่ในการทำงานเผยแผ่พระพุทธศาสนา ตลอดเวลาที่แสวงบุญจนสำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดี และเกิดปัญญาญาณในการเข้าใจความจริงของชีวิต เมื่อพระพุทธองค์ทรงประทานโอกาสให้ผู้เขียนเลือกทางเดินของชีวิตที่เหมาะสมกับตน ดังนั้น ผู้เขียนจึงมีความสนใจที่จะศึกษาพระพุทธศาสนาและการแสวงหาหาคำตอบของชีวิต
ในประวัติศาสตร์พระพุทธศาสนาเมื่อกว่า ๒,๕๐๐ปีมาแล้ว พระพุทธเจ้าได้ทรงเผยแผ่คำสอนเรื่องชีวิตมนุษย์และการปฏิบัติมรรคมีองค์ ๘ เพื่อพัฒนาศักยภาพของชาวเมืองพาราณสีเพื่อให้เกิดปัญญาญาณที่จะสัจธรรมของชีวิตที่เรียกว่า "ความจริงขั้นปรมัตถ์" ในสมัยพุทธกาลนั้น พระพุทธเจ้าทรงยกย่องเมืองพารณาสีซึ่งเป็นเมืองหลวงของแคว้นกาสี ให้เป็นเมืองศักดิ์สิทธิ์ ๑ใน ๔ เมืองชาวพุทธทั่วโลกควรไปแสวงบุญ เพื่อปฏิบัติมรรคมีองค์ ๘ เพื่อพัฒนาศักภาพชีวิตของตนเองในการดำเนินชีวิต ให้มั่นคงในศรัทธาในการตรัสรู้ของพระพุทธเจ้า ให้หมั่นเพียรปฏิบัติธรรมตามมรรคมีองค์ ๘ ให้บรรลุความจริงที่สมมติขึ้นและความจริงขั้นปรมัตถ์ มีสติในระลึกถึงความรู้ ที่ได้รับการศึกษาในโรงเรียนและมหาวิทยาลัยและประสบการณ์ชีวิต มีสมาธิในความแน่วแน่ในพัฒนาศักยภาพชีวิตและมีปัญญาหยั่งรู้ความจริงของชีวิตสามารถคิดใช้เหตุผลในการแก้ปัญหาของชีวิตด้วยตนเองได้
ในปี ๒๐๐๒ผู้เขียนตั้งใจจะศึกษาต่อปริญญาโทที่มหาวิทยาลัยบาณารัสฮินดู เมืองพาราณสี รัฐอุตตรประเทศ สาธารณรัฐอินเดีย ผู้เขียนไม่เคยได้ยินชื่อมหาวิทยาลัยบาณารัสฮินดูมาก่อน มหาวิทยาลัยแห่งนี้ตั้งอยู่ในเมืองพาราณสี รัฐอุตรประเทศ สาธารณรัฐอินเดีย เมื่อผู้เขียนศึกษาที่มหาวิทยาลัยบาณารัสฮินดูและอาศัยอยู่ในสังคมอินเดีย ผู้เขียนก็ได้รับความรู้เกี่ยวกับกฎหมายประเพณีและขนบธรรมเนียม ในดินแดนกำเนิดภูมิปัญญาโลก ซึ่งได้เปลี่ยนทัศนคติของผู้เขียนที่มีต่อพระพุทธศาสนาไปอย่างสิ้นเชิง ผู้เขียนมีศรัทธาต่อการศึกษาพระพุทธศาสนาในมหาวิทยาลัยมากขึ้น ขยันมั่นเพียรในการศึกษาให้มากที่สุด ต้องมีสติถึงความรู้ที่ได้รับจากประสบการณ์ชีวิตจากการศึกษา มีสมาธิแน่วแน่ที่จะบรรลุเป้าหมายที่ตั้งใจไว้และรับใช้พระพุทธเจ้าในเมืองศักดิ์สิทธิ์ทั้ง ๔ แห่ง เกิดปัญญาหยั่งรู้เพื่อเข้าใจความจริงของชีวิต โดยอุทิศตนในการเป็นนักเทศน์ แม้ว่าผู้เขียนจะต้องทำงานโดยต้องแลกด้วยสุขภาพเป็นเวลาหลายปีก็ตาม
หลังจากได้รับปริญญาเอกจากมหาวิทยาลัยบาณารัสฮินดู ในปี พ.ศ. ๒๕๕๔ ผู้เขียนได้เป็นอาจารย์ประจำหลักสูตรพุทธศาสตร์มหาบัณฑิตสาขาปรัชญา ที่มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตนครราชสีมา แต่ว่าผู้เขียนได้เป็นอาจารย์เมื่ออายุ ๕๒ ปีแต่ความรู้ ที่ผู้เขียนได้รับจากการเรียนที่มหาวิทยาลัยบาณารัสฮินดู (Banaras Hindu university) ซึ่งเป็นมหาวิทยาลัยอันดับที่ ๖๐๑ - ๘๐๐ ของโลกและความรู้เกี่ยวกับสถานที่แสวงบุญทั้ง ๔ แห่ง ที่ผู้เขียนได้สั่งสมจากประสบการณ์ชีวิตผ่านประสาทสัมผัสตลอดหลายปีที่ผ่านมาไม่เคยเลือนหายไปและยังคงสั่งสมมาจนทุกวันนี้ ความรู้ทางอารมณ์เหล่านี้ ยังคงติดตามผู้เขียนไปทุกที่แม้กระทั่งในประเทศไทย
๒.แรงบันดาลใจในการเขียนปรัชญาพุทธภูมิ
เมื่อผู้เขียนมีโอกาสเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัย จึงได้นำความรู้ที่ติดตัวจากอินเดียและเนปาล ซึ่งเป็นความรู้ที่ได้จากประสบการณ์ชีวิตในการไปแสวงบุญ ที่เมืองศักดิ์สิทธิ์ในพระพุทธศาสนาทั้ง ๔ แห่งและการแสดงพระธรรมเทศตามสถานที่ต่าง ๆ ทางพุทธศาสนามาพัฒนาการสอนของตนต่อนิสิตในมหาวิทยาลัย และยกตัวอย่างพระพุทธเจ้าที่ทรงเผยแผ่ไปยังภูมิภาคต่าง ๆ ให้แก่นิสิตคณะพุทธศาสตร์ ภาควิชาพระพุทธศาสนาของมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตนครราชสีมา
ความรู้ดังกล่าวได้สร้างแรงบันดาลใจให้นิสิตฝ่ายบรรพชิตหลายรูป อยากเป็นพระธรรมทูตต่างประเทศแห่งราชอาณาจักรไทยปฏิบัติหน้าที่ในสาธารณรัฐอินเดียและสหพันธ์สาธารณรัฐประชาธิปไตยเนปาล กล่าวคือในภาคการศึกษาที่ ๒ ของปีการศึกษา ๒๕๕๘ ผู้เขียนได้สอนนักศึกษาชั้นปีที่ ๓ สาขาพระพุทธศาสนาของคณะพุทธศาสตร์ นิสิตฝ่ายบรรพซิดรูปหนึ่ง ได้เสนอให้ผู้เขียนนั้นได้เขียนบล็อคเกี่ยวกับพระพุทธศาสนาใน ๔เมืองศักดิ์สิทธิ์ เพื่อแบ่งปันความรู้เกี่ยวกับพระพุทธศาสนาบนอินเตอร์เน็ต นักศึกษาได้อธิบายกับผู้เขียนว่าหลังจากฟังการบรรยายของผู้เขียนในชั้นเรียนแล้ว นักศึกษาก็เข้าใจหัวข้อเกี่ยวกับพระพุทธศาสนาที่ผู้เขียนบรรยายได้ชัดเจนขึ้น และไม่สงสัยในความจริงของพระพุทธศาสนาอีกต่อไป นอกจากนี้ นิสิตฝ่ายบรรพซิตหลายรูป ยังต้องการไปแสวงบุญที่อินเดียและเนปาลด้วย
ดังนั้น หลังจากฟังเหตุผลของนักศึกษาแล้ว ผู้เขียนจึงได้รับแรงบันดาลใจให้เขียนบล็อคเกี่ยวกับปรัชญาพุทธภูมิเพื่อแบ่งปันความรู้เกี่ยวกับคำสอนของพระพุทธเจ้าเพื่อให้นักศึกษา นักวิชาการ และผู้สนใจสามารถเข้าถึงปรัชญาพุทธภูมิบนอินเตอร์เน็ตได้ตลอดเวลา หวังเป็นอย่างยิ่งว่า พุทธศาสนิกชนทั่วโลกจะได้รับประโยชน์จากคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้ามากที่สุด สามารถุนำความรู้ของพระพุทธเจ้ามาใช้ในชีวิตประจำวัน เพื่อพัฒนาสติในการระลึกถึงความรู้จากประสบการณ์ชีวิต ผ่านอายตนะภายในร่างกายที่สั่งสมไว้ในจิตใจได้ และนำความรู้นั้นไปแก้ไขปัญหาตามคำสอนของพระพุทธเจ้าได้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น