แนวคิดอภิปรัชญาในพระไตรปิฎกมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย

 Metaphysical Concepts in the Mahachulalongkorn Tripitaka 

แนวคิดอภิปรัชญาในพระไตรปิฎกฉบับมหาจุฬาลงกรณ

๑.บทนำ ความเป็นมา   และความสำคัญของปัญหา

      โดยทั่วไปแล้ว  อภิปรัชญาเป็นสาขาหนึ่งของปรัชญา  และเป็นตัวแทนของความรู้ของมนุษย์ที่รู้จักกันในชื่อ  "นักตรรกะ" หรือ "นักปรัชญา"     พวกเขามุ่งเน้นการศึกษาธรรมชาติของความเป็นจริงเช่น มนุษย์  โลก ปรากฏการณ์ทางธรรมชาติและการพิสูจน์การมีอยู่ของเทพเจ้า เป็นต้น พวกเขาเรียนรู้เรื่องราวเหล่านี้โดยตรงที่สืบทอดกันมาตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันผ่านอายตนะภายใน   และเก็บไว้เป็นหลักฐานทางอารมณ์ในจิตใจ   อย่างไรก็ตาม   ธรรมชาติของนักตรรกะและนักปรัชญาคือเมื่อพวกเขาได้ยินข้อเท็จจริงเกี่ยวกับเรื่องใด ๆ ในชีวิต ไม่ว่าทางตรงหรือทางอ้อม      พวกเขามักจะแสดงความคิดเห็นของตนเองตามหลักเหตุผลและคาดคะเนความจริงเป็นอย่างนี้ โดยใช้เหตุผล ซึ่งเป็นเครื่องมือของนักปรัชญาใช้ในการอธิบายความจริงของเรื่องนั้น ๆ    

        อย่างไรก็ตาม    ในฐานะมนุษย์   นักตรรกศาสตร์และนักปรัชญา มักมีอายตนะภายในร่างที่จำกัดในการรับรู้สิ่งต่าง ๆ  และมีอคติต่อผู้อื่น ส่งผลให้ชีวิตของพวกเขาตกอยู่ในความมืดมน  ทำให้พวกเขาขาดปัญญาที่จะเข้าใจความจริงที่สมมติขึ้น  และความจริงขั้นปรมัตถ์   เมื่อพวกเขาใช้เหตุผลเป็นเครื่องมือในการอธิบายความจริงดังกล่าว    บางครั้งพวกเขาใช้เหตุผลเพื่ออธิบายความจริงอย่างถูกต้อง    บางครั้งพวกเขาก็ใช้เหตุผลเพื่ออธิบายความจริงอย่างผิด ๆบางครั้งพวกเขาก็ใช้เหตุผลในลักษณะนี้เพื่ออธิบายความจริง   พวกเขาก็ใช้เหตุผลในลักษณะนั้นเพื่ออธิบายความจริง  เมื่อเหตุผลในการอธิบายความจริงของคำตอบนั้นคลุมเครือและไม่ชัดเจน  เมื่อวิญญูชนเช่นเจ้าชายสิทธัตถะทรงได้ยินความคิดเห็นของนักตรรกศาสตร์และนักปรัชญาเกี่ยวกับเรื่องนี้   พระองค์ทรงไม่เชื่อถือและไม่ยอมรับคำตอบนั้นเป็นความรู้ที่แท้จริงในเรื่องนั้น   ดังนั้น พระองค์ทรงจึงทรงสร้างกระบวนการพิจารณาความจริงสื่งที่สมมติขึ้น  โดยเริ่มต้นจากความสงสัยในสิ่งที่ได้ยิน          

       คำถามพื้นฐาน  ที่นักปรัชญามักตั้งคำถามในสาขาปรัชญา ได้แก่ความเป็นจริงคืออะไร ฯ   เวลาและอวกาศมีอยู่จริงหรือไม่ ? จิตใจและร่างกายของมนุษย์มีความสัมพันธ์กันอย่างไร ? พระเจ้ามีอยู่จริงหรือไม่ ? และอื่น ๆ อีกมากมาย แม้ว่าคำถามเหล่านี้มีลักษณะเป็นนามธรรมและเข้าใจยาก  อย่างไรก็ตาม  การศึกษาปรัชญาเป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่งต่อการทำความเข้าใจโลกและตัวเราเอง สามารถใช้เหตุผล   ซึ่งเป็นเครื่องมือของนักปรัชญาใช้ในการอธิบายความจริงอย่างมีเหตุผลได้     

๒.ต้นกำเนิดของอภิปรัชญา  

        เมื่อเราศึกษาประวัติศาสตร์ของอภิปรัชญา   เราจะเข้าใจข้อเท็จจริงเบื้องต้นว่า  อภิปรัชญาคือความรู้ของมนุษย์ที่เรียกว่า"นักตรรกวิทยาและนักปรัชญา" อย่างไรก็ตาม อภิปรัชญาไม่ใช่ความรู้ที่เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ     แต่ได้รับการพัฒนามาจากแนวคิดของนักตรรกศาสตร์และนักปรัชญามาตั้งแต่ยุคเริ่มต้นของมนุษยชาติ โดยทั่วไป นักตรรกศาสตร์และนักปรัชญาคือมนุษย์มีอาตนะภายในที่จำกัดความสามารถในการรับรู้เหตุการณ์ในชีวิต และรวบรวมไว้เป็นหลักฐานทางอารมณ์ในจิตใจ  อย่างไรก็ตาม     ชีวิตมนุษย์ไม่ได้มีลักษณะเฉพาะเพียงการรับรู้และเก็บหลักฐานทางอารมณ์เท่านั้น แต่ยังรวมถึงการเป็นนักคิดอีกด้วย    เมื่อมนุษย์รับรู้สิ่งใด พวกเขาจะคิดเกี่ยวกับสิ่งนั้นและใช้เหตุผล ซึ่งเป็นเครื่องมือของนักปรัชญาเพื่ออธิบายความจริง อย่างไรก็ตาม ด้วยธรรมชาติของมนุษย์ที่มีอายตนะภายในที่มีข้อจำกัดความสามารถในการรับรู้ที่จำกัด  และความคิดที่ลำเอียงต่อผู้อื่นเนื่องจากความไม่รู้ของตนเอง   ชีวิตมนุษย์จึงเต็มไปด้วยความมืดมน พวกเขาจึงขาดปัญญาที่จะเข้าใจความจริงที่สมมติขึ้นหรือความจริงขั้นปรมัตถ์ จึงไม่สามารถใช้เหตุผลอธิบายความจริงที่สมมติขึ้น และความจริงขั้นปรมัตถ์ได้อย่างมีเหตุผล เป็นต้น เราสามารถแบ่งยุคหลักของอภิปรัชญาได้ดังต่อไปนี้ 

     ๒.๑  ปรัชญาสมัยก่อนพุทธกาล  ถือเป็นยุคทองของศาสนาพราหมณ์    เมื่อพราหมณ์ในอนุทวีปอินเดียเป็นนักตรรกศาสตร์และนักปรัชญา พวกเขาแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับความจริงของชีวิตและการมีอยู่ของเทพเจ้าโดยอาศัยเหตุผล   และคาดคะเนความจริงจากสิ่งที่ได้ยินมา      พวกเขาความสามารถใช้เหตุผลอธิบายความจริงเกี่ยวกับการมีอยู่ของเทพเจ้าอย่างมีเหตุผล    จนทำให้ชาวอนุทวีปอินเดียมีความเชื่อในเทพเจ้าหลายองค์  และตกลงที่จะบูชายัญผ่านการทำพิธีพราหมณ์โดยเชื่อว่าเทพเจ้าเหล่านั้นเป็นที่พึ่งอันประเสริฐของมนุษย์  ผู้ทุกข์ทรมานจากความไม่เที่ยงของชีวิต อันได้แก่ การเกิดขึ้น ดำรงอยู่และดับไป นักตรรกศาสตร์และนักปรัชญาในยุคนี้ใช้เหตุผลอธิบายความจริงแก่ชาวอนุทวีปอินเดีย โดยส่งเสริมให้พวกเขาเข้าใจชีวิตว่าพระพรหมทรงสร้างมนุษย์และสร้างวรรณะเพื่อให้มนุษย์ปฏิบัติหน้าที่ตามวรรณะของตน    

      เมื่อพวกเขาเชื่อในคำสอนของพราหมณ์แล้ว พวกเขาถูกสอนให้ขอความช่วยเหลือจากเทพเจ้าผ่านพิธีกรรมบูชาของพราหมณ์ด้วยวัตถมีค่าต่าง ๆ แม้ว่าพราหมณ์ซึ่งเป็นนักตรรกะศาสตร์และนักปรัชญาจะใช้เหตุผลอธิบายความจริงเกี่ยวกับ "มนุษย์" แก่ชาวอนุทวีปอินเดียได้อย่างมีเหตุผล   แต่การใช้เหตุผลของนักตรรกศาสตร์และนักปรัชญาไม่สามารถทำให้ชาวอนุทวีปเข้าใจถึงการมีอยู่ของเทพเจ้าได้ด้วยตนเอง   แม้ว่าพราหมณ์ซึ่งเป็นนักตรรกศาสตร์และนักปรัชญาจะมีกระบวนการพิจารณาความจริง   โดยการประกอบพิธีกรรมบูชายัญด้วยวัตุมีค่าต่างๆ เพื่อถวายแด่เทพเจ้าผ่านพราหมณ์อารยัน  เพื่อขอพรจากพระพรหมช่วยบรรลุความสำเร็จในชีวิตก็ตาม    

        แต่ผลของการบูชายัญผ่านพราหมณ์ บางครั้งก็ได้ผลตามที่ปรารถนา  บางครั้งบูชายัญก็ไม่ได้ผลตามที่ปรารถนา  พวกเขาใช้เหตุผล   ซึ่งเป็นเครื่องมือของนักปรัชญาในการอธิบายความจริงของเรื่องนั้น ๆ  ถึงความไม่ประสบความสำเร็จตามที่ตั้งความปรารถนาไว้ เช่นผู้ทำพิธีบูชายัญเทพมีที่พึ่งเทพเจ้าหลายองค์    ไม่มีศรัทธาในเทพเจ้าองค์ใดองค์หนึ่งอย่างแท้จริง     เมื่อผู้คนในอนุทวีปเกิดมาพร้อมกับความไม่รู้ในกฎธรรมชาติของชีวิต สิทธิ  เสรีภาพและหน้าที่ในการศึกษาหาความรู้ของพวกเขา    ถูกจำกัดตามกฎหมายวรรณะจารีตประเพณี ชีวิตของพวกเขาจึงเต็มไปด้วยความมืดมน   จึงขาดปัญญาในการคิดโดยใช้เหตุผล ซึ่งเป็นเครื่องมือของนักปรัชญาในการอธิบายความจริงในเรื่องนั้นอย่างสมเหตุสมผล เป็นต้น   

     เมื่อพราหมณ์ซึ่งเป็นนักตรรกศาสตร์และนักปรัชญาแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับความจริงของมนุษย์  โลก และข้อพิสูจน์ของการมีอยู่ของเทพเจ้า เป็นต้น มักจะแสดงความคิดเห็นตามปฏิภาณของตนเองตามหลักเหตุผลและคาดคะเนความจริงจากสิ่งที่ได้ยินมา       นักตรรกศาสตร์ นักปรัชญาบางครั้งอาจให้เหตุผลในการอธิบายความจริงอย่างถูกต้อง    บางครั้งอาจใช้เหตุผลในการอธิบายความไม่ถูกต้อง เป็นต้น    เมื่อเหตุผลของคำตอบมีลักษณะคลุมเครือและไม่ชัดเจน วิญญูชนเช่นเจ้าชายสิทธัตถะย่อมไม่เชื่อว่าเป็นความเป็นความจริงและไม่ถือว่าคำตอบเป็นความรู้ที่แท้จริงในเรื่องนั้น                 

      ๒.๒ ยุคนักปรัชญาสมัยพุทธกาล  ยุคนี้เป็นยุคแห่งการค้นพบความจริงของกฎธรรมชาติของชีวิตมนุษย์   ความจริงในพระพุทธศาสนามี ๒ ระดับคือความจริงที่สมมติขึ้น   และความจริงขั้นปรมัตถ์ เมื่อแนวคิดของมนุษย์ที่แสดงความคิดเห็นของเรื่องราวที่เล่าสืบทอดกันมาตั้งก่อนสมัยพุทธกาลจนถึงสมัยพุทธกาล  เช่นเรื่อง พระพรหมสร้างมนุษย์และวรรณะให้มนุษย์ปฏิบัติหน้าที่ตามวรรณะที่ตนเกิดมา ก่อให้เกิดปัญหาในสังคมจากการสมสู่ข้ามวรรณะและปฏิบัติหน้าที่ของวรรณะอื่น เมื่อผู้คนถูกลงโทษจากคนในสังคมโดยอ้างว่า เป็นการลงพรหมทัณฑ์ของพระพรหมไปตลอดชีวิต   ไม่อาจกลับคืนสู่สถานเดิมในสังคมได้ ถือว่าเป็นการเลือกปฏิบัติต่อคนในสังคม เป็นการละเมิดสิทธิมนุษยชนอย่างร้ายแรง   เจ้าชายสิทธัตถะทรงเห็นจัณฑาลผู้ลงโทษจากคนในสังคม ต้องใช้ชีวิตเร่ร่อนบนท้องถนนในพระนครกบิลพัสดุ์ แม้อยู่ในวัยชรา ยามเจ็บป่วยและเสียชีวิตอยู่บนท้องถนน เป็นต้น 

     พระองค์ทรงมีพระเมตตาและพระกรุณาธิคุณต่อมนุษย์ทั่วโลก  ให้หลุดพ้นจากพันธนาการเรื่องการแบ่งชนชั้นวรรณะ เจ้าชายสิทธัตถะทรงมิเชื่อทันทีว่าเทพเจ้ามีอยู่จริง พระองค์ทรงสงสัยไว้ก่อนจนกว่าจะได้ตรวจสอบข้อเท็จจริงและรวบรวมพยานหลักฐานต่าง ๆ เมื่อมีพยานหลักฐานเพียงพอก็ใช้หลักฐานเหล่านั้น  เป็นข้อมูลเพื่อวิเคราะห์โดยอนุมานความรู้  เพื่อพิสูจน์ความจริงในเรื่องนั้นโดยใช้เหตุผล ซึ่งเป็นเครื่องมือของนักปรัชญาในการอธิบายความจริงในเรื่องนั้นอย่างสมเหตุต่อไป

     ๒.๓  นักปรัชญาสมัยหลังพุทธกาล  มีนักตรรกศาสตร์ นักปรัชญาเกิดขึ้นมากมาย เป็นมนุษย์ตั้งอยู่ในความไม่ประมาท และไม่ย่อมปฏิบัติธรรมตามอริยมรรคมีองค์  ๘  แสวงหาผลประโยชน์จากการบูชาเช่นในสมัยก่อนพุทธกาล   ยอมขาดปัญญาเข้าใจความจริงที่สมมติขึ้นและความจริงขั้นปรมัติ      แต่ผู้ไม่ประมาทในชีวิตเช่นพระเจ้าอโศกมหาราช  ทรงเผยแผ่พระพุทธศาสนาไปยังดินแดนต่างต่าง ๆ  ทั่วโลก       

     ๒.๔ ยุคกรีกโบราณ:เป็นอภิปรัชญาเริ่มต้นชึ้นนักปรัชญากรีกเช่นเพลโตและอริสโตเติลได้ตั้งคำถามเกี่ยวกับธรรมชาติของความเป็นจริง  ความรู้และจิตใจ ผลงานของพวกเขามีอิทธิพลต่อการพัฒนาอภิปรัชญาในยุคต่อมาเป็นอย่างมาก 

     ๒.๕ ยุคกลางอภิปรัชญาในยุคกลางได้รับอิทธิพลจากศาสนาคริสต์  นักปรัชญาในยุคนี้มักจะมุ่งเน้นไปที่การพิสูจน์การมีอยู่เทพเจ้า และการสร้างความสัมพันธ์ระหว่างศาสนากับเหตุผล 

     ๒.๖ ยุคเรเนซองส์   เป็นยุคฟื้นฟูศิลปะ  วิทยาศาสตร์และปรัชญา นักปรัชญาในยุคนี้หันกลับไปศึกษาผลงานของนักปรัชญากรีกและเริ่มพัฒนาแนวคิดใหม่ ๆ เช่น ลัทธิประจักษ์นิยม  

     ๒.๗ ยุคใหม่  นักปรัชญาเป็นยุคสมัยใหม่มีการพัฒนาความรู้ทางวิทยาศาสตร์อย่างมีประสิทธิภาพในยุคนี้ นักปรัชญาในยุคนี้ได้บูรณาการปรัชญาให้เข้ากับความรู้ทางวิทยาศาสตร์ เช่นลัทธิประจักษ์นิยมและลัทธิเหตุผลนิยม  

     ๒.๘  ในยุคปัจจุบัน อภิปรัชญายังคงพัฒนาแนวคิดอย่างต่อเนื่องต่อไปมีแนวคิดใหม่ ๆ เช่น ลัทธิโครงสร้างนิยม และลัทธิหลังโครงสร้างนิยมได้เกิดขึ้น  และมีการถกเถียงกันอย่างต่อเนื่องเกี่ยวกับคำถามพื้นฐานของอภิปรัชญา  

     ดังนั้น อภิปรัชญาเป็นสาขาที่สำคัญของปรัชญาที่ช่วยให้เราสามารถทำความเข้าใจโลกและตัวเราเองได้อย่างลึกซึ้ง  การศึกษาอภิปรัชญาช่วยพัฒนาความคิดเชิงวิพากษ์ สร้างความหมายชีวิตและพัฒนาจริยธรรม  อภิปรัชญามีความเป็นมาอันยาวนานและยังพัฒนาต่อไปจนถึงปัจจุบัน เป็นต้น   

๓.ความสำคัญของอภิปรัชญา 

       วิชาอภิปรัชญา  ไม่เพียงแต่เป็นการศึกษาความจริงของสิ่งต่าง ๆ เช่น มนุษย์   โลก   ปรากฏการณ์ทางธรรมชาติ และการพิสูจน์การมีอยู่ของเทพเจ้าเท่านั้น  สิ่งเหล่านี้รับรู้ผ่านอายตนะภายในของเราเองและสั่งสมเป็นข้อมูลทางอารมณ์ในจิตใจของเรา  อย่างไรก็ตาม  จิตใจไม่ได้มีธรรมชาติในการรับรู้และสั่งสมเรื่องราวต่างๆ  ไว้เป็นข้อมูลทางอารมณ์ในจิตใจเท่านั้น   มันยังมีธรรมชาติของการเป็นนักคิดอีกด้วย เมื่อจิตใจของมนุษย์รับรู้สิ่งใด มันก็จะคิดจากสิ่งนั้นโดยการวิเคราะห์ข้อมูลทางอารมณ์ผ่านการอนุมานความรู้  หรือคาดคะเนความจริงเป็นอย่างนั้น เพื่อพิสูจน์ความจริงของคำตอบ โดยใช้เหตุผลซึ่งเป็นเครื่องมือในการอธิบายความจริงของสิ่งนั้น    อย่างไรก็ตาม นักตรรกศาสตร์และนักปรัชญาเหล่านี้  บางครั้งพวกเขาอาจใช้เหตุผลอย่างถูกต้อง  บางครั้งพวกเขาอาจใช้เหตุผลอย่างผิด ๆ   บางครั้งพวกเขาอาจใช้เหตุผลอย่างนี้    บางครั้งพวกเขาอาจใช้เหตุผลเป็นอย่างนั้น   เมื่อคำตอบที่ได้จากการวิเคราะห์นี้ยังคลุมเครือและไม่ชัด เจน    วิญญูชนเช่นเจ้าชายสิทธัตถะหรือพระพุทธเจ้าได้ยินความคิดเห็นของคำตอบดังกล่าว   ย่อมไม่เชื่อถือว่าเป็นความรู้ที่แท้จริงเรื่องนั้น   ดังนั้น ปรัชญามีความสำคัญอย่างยิ่งในชีวิต  โดยเราสามารถใช้เหตุผลอธิบายความจริงในเรื่องได้หลายประการ กล่าวคือ

       ๓.๑.การสร้างกรอบความคิด  โดยทั่วไปแล้ว  บางคนมีจิตใจที่เปี่ยมไปด้วยจินตนาการอันไร้ขอบเขตและมีข้อจำกัดในเรื่องราวต่าง ๆ  จนถึงจุดขั้นไม่สามารถเข้าใจความรู้ของเรื่องนั้น    ๆ  ได้อภิปรัชญาช่วยสร้างกรอบความคิดพื้นฐานเพื่อความเข้าใจ ช่วยให้เราวิเคราะห์และประเมินความเชื่อและความคิดของเราอย่างมีเหตุผล โดยการตั้งคำถามถึงธรรมชาติของความเป็นจริง เราจะสามารถเข้าใจความเชื่อและมุมมองต่าง ๆได้อย่างลึกซึ้งยิ่งขึ้น 

       ๓.๒. การพัฒนาการคิดเชิงวิพากษ์ การศึกษาอภิปรัชญาช่วยพัฒนาทักษะการคิดเชิงวิพากษ์  เราจะเรียนรู้ที่จะวิเคราะห์ข้อโต้แย้ง ระบุข้อบกพร่องและการสร้างข้อโต้แย้งที่สมเหตุสมผล  ทักษะเหล่านี้มีประโยชน์อย่างมากในชีวิตประจำวันไม่ว่าจะเป็นการตัดสินใจ  การแก้ปัญหาหรือการโต้แย้งกับผู้อื่น เป็นต้น 

       ๓.๓.การสร้างความหมายของชีวิต    อภิปรัชญาช่วยให้เราสามารถสำรวจความหมายของชีวิต    โดยการตั้งคำถามเกี่ยวกับเป้าหมาย คุณค่าและความหมายของการดำรงอยู่    เราจะสามารถค้นหาความหมายและจุดมุ่งหมายในชีวิตของเราได้และสามารถใช้ชีวิตอย่างมีความสุขและมีคุณค่า

       ๓.๔.การพัฒนาจริยธรรม   อภิปรัชญาเกี่ยวข้องกับอย่างใกล้ชิดกับจริยธรรม   การศึกษาอภิปรัชญาช่วยให้เราสามารถเข้าใจธรรมชาติของความดีความชั่วและความถูกต้องซึ่งจะนำไปสู่การพัฒนาจริยธรรมส่วนบุคคลและสังคมที่ดีขึ้น    

       อภิปรัชญา   เป็นความรู้ของมนุษย์ซึ่งเป็นสัตว์ชนิดหนึ่งที่อาศัยอยู่บนโลก ซึ่งเป็นหนึ่งในดาวเคราะห์ทั้ง  ๙  ดวงที่โคจรรอบตวงอาทิตย์  โลกและดวงอาทิตย์เป็นสสารที่มีแรงโน้มถ่วงของตัวเอง เมื่อโลกมีแรงโน้มถ่วงจึงดึงดูดดวงอาทิตย์เข้ามาหาตนเอง   และในขณะเดียวกันอาทิตย์ก็มีแรงโน้มถ่วงของตัวเองเช่นกัน เมื่อดวงอาทิตย์และโลกต่างฝ่ายต่างใช้แรงโน้มถ่วงของตนเองดึงดูดซึ่งกัน   และกัน แม้ว่าดวงอาทิตย์เป็นสสารที่มีพลังงานโน้มถ่วงมากกว่าโลก  แต่ก็ไม่สามารถใช้แรงโน้มถ่วงของตัวเองดึงดูดโลกเข้าหาดวงอาทิตย์ได้มากกว่านี้แรงโน้มถ่วงของดวงอาทิตย์ทำให้โลกโคจรรอบดวงทิตย์เป็นรูปวงรีส่งผลให้โลกโคจรรอบดวงอาทิตย์  ซึ่งมีระยะห่างจากดวงอาทิตย์แตกต่างกันตลอดทั้งปีอุณหภูมิบนโลกไม่เท่ากันในแต่ละวัน มนุษย์จึงสมมติว่ามีฤดูกาลที่แตกต่างกันในแต่ละปี 

        เมื่อมนุษย์มีอาตนะภายในร่างกายในการรับรู้เรื่องราว แสงอาทิตย์ที่สาดส่องลงบนโลก   เหตุการณ์ต่าง ๆ ในสังคมมนุษย์ทั่วโลก  ผู้คนมักอยากรู้เรื่องราวต่าง ๆ  ที่เกิดขึ้นในชีวิต เช่น  สภาพอากาศ ภูเขา ลมทะเล หิมะถล่มหรือเรื่องราวของคนประสบความสำเร็จในชีวิต   คนชั่วที่แทงคนตายในที่สาธารณะโรงเรียนหรือสถานีรถไฟฟ้า เป็นต้นเมื่อเราศึกษาค้นคว้าเกี่ยวกับปรัชญาตามเว็บไซต์ต่าง ๆบนแพลตฟอร์มอินเตอร์เน็ตเราได้ยินมาว่าสถานบันการศึกษาทั่วโลกเปิดสอนหลักสูตรปรัชญาและพระพุทธศาสนาเพื่อพัฒนาศักยภาพชีวิตของนักศึกษาให้มีความรู้ความเข้าใจในความจริงของชีวิตของตนเองจะมีอาจารย์ที่จะถ่ายทอดความรู้ด้านปรัชญาให้กับนิสิตรุ่นต่อไปที่จะเรียนรู้จากประสบการณ์ชีวิตผ่านประสาทสัมผัส  และสั่งสมความรู้นั้นไว้ในจิตใจของตนสามารถนำความรู้ที่อยู่ในใจของตน ไปประยุกต์ใช้ในชีวิตประจำวัน   เพื่อแก้ปัญหาที่เข้ามาในชีวิตได้  แต่เมื่อวิชาเหล่านี้คือความรู้ของมนุษย์ก็เกิดปัญหาที่ผู้เขียนสงสัยว่ามนุษยคือบ่อเกิดความรู้เชิงปรัชญา พระพุทธศาสนาและวิทยาศาสตร์ได้อย่างไร?เป็นเรื่องที่เราควรศึกษาค้นคว้าให้มาก  

       เมื่อเราศึกษาหลักฐานในพระไตรปิฎกฉบับมหาจุฬาฯ เราจะเห็นการพัฒนาความรู้ของมนุษย์ตั้งแต่สมัยรุ่งเรืองของศาสนาพราหมณ์ผู้คนเชื่อกันว่า    มีเทพเจ้าหลายองค์พวกพราหมณ์อารยันได้แสดงหลักปฏิบัติเพื่อเข้าถึงความมีอยู่ของเทพเจ้าด้วยการบูชายัญ จนเป็นที่นิยมมากจนผู้คนในอนุทวีปอินเดีย  ตกลงที่จะปฏิบัติตามคำสอนของพราหมณ์ด้วยการบูชาเทพเจ้าด้วยของมีค่าต่าง ๆและของบูชาเหล่านี้สร้างรายได้มหาศาลให้กับพราหมณ์นิกายต่าง ๆ  ในสมัยนั้นคำสอนของพราหมณ์   เป็นทั้งหลักคำสอนในศาสนาพราหมณ์และกฎหมายวรรณะจารีตประเพณี   ได้กำหนดข้อห้ามการแต่งงานระหว่างวรรณะและห้ามปฏิบัติหน้าที่ของวรรณะอื่น   และมีการลงโทษอย่างรุนแรงสำหรับผู้ที่ฝ่าฝืนคำสอนของศาสนาพราหมณ์    และกฎหมายจารีตประเพณีเกี่ยวกับวรรณะ   ด้วยการไล่ออกจากสังคมที่พวกเขาอาศัยไปตลอดชีวิต    แต่ชาวอนุทวีปอินเดียส่วนใหญ่มีชีวิตที่อ่อนแอและมักขาดสติปัญญา    ดังนั้นพวกเขาจึงดำเนินชีวิตตามตัณหาของตน จนไม่สามารถควบคุมจิตใจของตนได้  พวกเขาจึงฝ่าฝืนคำสอนของศาสนาพราหมณ์และกฎหมายจารีตวรรณะประเพณี โดยมีเพศสัมพันธ์กับผู้คนวรรณะต่าง ๆ   หรือปฏิบัติหน้าที่ของวรรณะอื่น พวกเขาจึงถูกคนในสังคมลงโทษด้วยการถูกไล่ออกจากสังคมที่ตนอยู่อาศัยไปตลอดชีวิตและเรียกคนเหล่านี้ว่า "จัณฑาล" 

         เจ้าชายสิทธัตถทรงเห็นว่าปัญหาจัณฑาลเป็นปัญหาสำคัญของประเทศ   สิ่งนี้ ทำให้พระองค์ทรงสงสัยในการมีอยู่ของเทพเจ้า แม้ว่าพระองค์จะทรงสำเร็จการศึกษาไปแล้ว ๑๘ สาขาแต่พระองค์ทรงไม่รู้เรื่องถึงการมีอยู่ของเทพเจ้า เพราะมันเป็นความรู้ที่อยู่นอกเหนือขอบเขตประสาทสัมผัสของพระองค์ที่จะรับรู้ได้       ยกเว้นการบูชายัญของพราหมณ์ผู้ทำพิธีเท่านั้น    ส่วนพระองค์นั้นทรงไม่สามารถทำการบูชายัญ   เพื่อขอพรพระพรหมเพื่อช่วยยกเลิกวรรณะในแคว้นสักกะ เพราะเป็นความผิดอย่างร้ายแรงต่อคำสอนของศาสนาพราหมณ์และกฎหมายจารีตประเพณีเกี่ยวกับวรรณะ    เมื่อเจ้าชายสิทธัตถะทรงสงสัยในความมีอยู่ของเทพเจ้า      พระองค์ทรงชอบแสวงหาความรู้ในเรื่องต่อไป    พระองค์จึงทรงตรวจสอบข้อเท็จจริงและรวบรวมหลักฐานจากคำให้การของปุโรหิต    ซึ่งเป็นผู้เป็นใหญ่ในประเทศสักกะและที่ปรึกษาของกษัตริย์ในเรื่องกฎหมาย ขนบธรรมเนียมและจารีตประเพณี     พระองค์ทรงได้ยินข้อเท็จจริง จากคำให้การของพราหมณ์ปุโรหิตว่าหลักคำสอนเรื่องเทพเจ้า   เป็นคำสอนของอาจารย์ที่มีความเป็นมายาวนานแล้ว พวกเขาจึงตั้งทฤษฎีกำเนิดโลกและมนุษย์ว่าพระพรหมและพระอิศวรเป็นผู้สร้างมนุษย์แต่เมื่อเจ้าชายสิทธัตถะตรัสถามว่าพระพรหมและพระอิศวรนั้นมีความเป็นมาอย่างไร? ไม่มีปุโรหิตคนใดตอบพระองค์ได้  เมื่อข้อเท็จจริงเป็นที่น่าสงสัยเช่นนี้     พระองค์ทรงไม่เชื่อเรื่องการมีอยู่ของเทพเจ้าตามคำสอนของพราหมณ์อารยัน   พระองค์ทรงตัดสินพระทัยปฏิรูปสังคมในแคว้นสักกะ ด้วยการเสนอยกเลิกกฎหมายในแคว้นสักกะต่อรัฐสภาราชวงศ์ศากยะแห่งแคว้นสักกะ  เมื่อสมาชิกรัฐสภาราชวงศ์ศากยะร่วมการพิจารณาในข้อกฎหมายตามกฎหมายรัฐธรรมนูญจารีตประเพณีสูงสุดแห่งแคว้นสักกะ    ซึ่งเป็นหลักบริหารประเทศสักกะนั้นสมาชิกรัฐสภาเห็นว่า    กฎหมายรัฐธรรมนูญจารีตประเพณีแห่งแคว้นสักกะมาตรา ๓ ที่ห้ามมิให้ยกเลิกกฎหมายที่บัญญัติไว้แล้ว   

        ดังนั้นเมื่อกฎหมายจารีตประเพณีเกี่ยวกับวรรณะได้บัญญัติไว้ ต่อมาภายหลังสมาชิกรัฐสภาไม่สามารถยกเลิกกฎหมายฉบับนี้ได้    เพราะห้ามกฎหมายรัฐธรรมนูญจารีตประเพณีในการปกครองประเทศสักกะ  การที่เจ้าชายสิทธัตถะทรงตัดสินพระทัยปฏิรูปสังคมในแคว้นสักกะ  โดยเสนอยกเลิกกฎหมายวรรณะจารีตประเพณี  จึงเป็นการต้องห้ามตามกฎหมายรัฐธรรมนูญจารีตประเพณีของประเทศ  สมาชิกรัฐสภาราชวงศ์ศากยะ    จึงมีมติเป็นเอกฉัน์ไม่เห็นชอบร่างกฎหมายยกเลิกวรรณะจารีตประเพณี ตามที่เจ้าชายสิทธัตถะทรงเสนอมา จึงเป็นการกระทำที่ชอบด้วยกฎหมายรัฐธรรมนูญจารีตประเพณีสูงสุดของประเทศ เป็นต้น      เมื่อเจ้าชายสิทธัตถะทรงปฏิรูปสังคมไม่สำเร็จเพราะหลักคำสอนของพราหมณ์เรื่องการมีอยู่ของเทพเจ้า   เป็นทั้งคำสอนของศาสนาพราหมณ์และกฎหมายจารีตประเพณีเกี่ยวกับวรรณะ    เมื่อพระองค์ไม่สามารถยกเลิกกฎหมายวรรณะจารีตประเพณี ได้มนุษย์ทุกคนต้องมีชีวิตที่มืดมิดต่อไป    พระองค์ทรงตัดสินพระทัยสละวรรณะกษัตริย์แม้จะเสียสิทธิและหน้าที่ปกครองแคว้นสักกะไปตลอดชีวิตเพื่อเสด็จออกบวชเป็นพระโพธิสัตว์ พระองค์ทรงสามารถประกอบพิธีบูชายัญต่อพระพรหมได้ เพื่อขอพรพระพรหมช่วยยกเลิกกฎหมายวรรณะจารีตประเพณีได้โดยไม่ผิดกฎหมายวรรณะจารีตประเพณี  ที่ห้ามคนมิใช่พราหมณ์ประกอบพิธีบูชายัญและสวดพระเวท เพื่อพิสูจน์ว่าพระพรหมและพระอิศวรสร้างมนุษย์และวรรณะให้มนุษย์ปฏิบัติหน้าที่ตามวรรณะที่เกิดซึ่งเป็นสัจธรรมของชีวิตมนุษย์ตามคำสอนของพราหมณ์หรือไม่ มีเหตุผลอธิบายว่าเรารู้ความจริงในเรื่องนี้ได้อย่างไร ? เป็นต้น

       ดังนั้น  การมีอยู่จริงของพระพรหมและพระอิศวร   ปัญหาอภิปรัชญาข้อแรกในพระพุทธศาสนาหรือปรัชญาพุทธภูมิ    ก็คือสาเหตุที่เจ้าชายสิทธัตถะเสด็จออกผนวชเป็นพระโพธิสัตว์  เพื่อศึกษาและค้นคว้าการมีอยู่ของพระพรหมและพระอิศวร ญาณวิทยามีหน้าที่ให้คำตอบว่า  เราจะรู้ความจริงเรื่องการมีอยู่ของพระพรหมและพระอิศวรไดอย่างไร? เมื่อปัญหาเกี่ยวกับความจริงของการมีอยู่ของเทพเจ้า    พระพรหมสร้างมนุษย์และวรรณะให้กับมนุษย์ปฏิบัติหน้าที่ตามวรรณะที่เกิดยังเป็นที่น่าสงสัยว่า   เราจะรู้ได้อย่างไรว่าเป็นความจริง?  แต่ผู้เขียนชอบแสวงหาความรู้ในเรื่องนี้อีกต่อไป แต่ธรรมชาติของผู้เขียนมีอวัยวะอินทรีย์ทั้ง ๖ ที่มีข้อจำกัดในการรับรู้ความจริงจากประสบการณ์ชีวิตผ่านประสาทสัมผัส และเกิดมาพร้อมกับความไม่รู้ในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในแคว้นสักกะ   มาเป็นเวลากว่า ๒,๕๐๐ ปี   ผู้เขียนจะตรวจสอบข้อเท็จจริงและรวบรวมพยานหลักฐาน   มาวิเคราะห์โดยอนุมานความรู้จากหลักฐานต่าง ๆ  เพื่อหาเหตุผลอธิบายความจริงในเรื่องการมีอยู่ของพระพรหมและพระอิศวร พระองค์ทรงสร้างมนุษย์  และสร้างวรรณะให้มนุษย์ปฏิบัติหน้าที่ตามวรรณะที่เกิดมาตามคำสอนของพราหมณ์และมีความสมเหตุสมเหตุผลของความรู้หรือไม่