๔.ข้อเท็จจริงเกี่ยวกับสาเหตุในการผนวชของเจ้าชายสิทธัตถะ

4. Facts about the reasons for Prince Siddhartha's ordination

๔.ข้อเท็จจริงเกี่ยวกับสาเหตุในการผนวชของเจ้าชายสิทธัตถะ

              เมื่อผู้เขียนได้ฟังข้อเท็จจริงจากพยานหลักฐานต่าง ๆ  คือพระไตรปิฎกมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย    ผู้เขียนได้ยินข้อเท็จจริงเบื้องต้นว่า   เจ้าชายสิทธัตถะเสด็จเยี่ยมราษฏร์ในเมืองกบิลพัสดุ์   พระองค์ทรงเห็นนิมิต   ๔ ประการ  คือ   คนชรา คนเจ็บ คนตายและนักบวช   ซึ่งทำให้พระองค์ทรงตัดสินพระทัยออกผนวชเพื่อแสวงหาสัจธรรมของชีวิต หลักฐานปรากฏในพระไตรปิฎกมหาจุฬาลงกรณ เล่มที่ ๓๓ พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๒๕   ขุททกนิกายพุทธวงศ์ ๒๕.โคตมวงศ์ข้อ.๑๖ กล่าวว่าจึงทรงพระราชพาหนะคือม้าออกผนวชแล้ว ได้บำเพ็ญทุกกิริยาอยู่ ๖ ปี  จึงได้บรรลุโพธิญาณ"   

        เมื่อผู้เขียนได้รับรู้ข้อเท็จจริงเรื่อง"นิมิต"จากพระไตรปิฎกมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย   คำสอนของครูบาอาจารย์ในโรงเรียนและมหาวิทยาลัยทั่วโลก       พระธรรมเทศของพระสงฆ์เถรวาทและมหายานในวันสำคัญทางพระพุทธศาสนา  และบทความเว็บไซต์ต่าง ๆ  ผ่านอายตนะภายใน  และรวบรวมเรื่องราวของนิมิตทั้ง ๔  ไว้เป็นหลักฐานทางอารมณ์ในจิตใจ อย่างไรก็ตามธรรมชาติของจิตใจมิได้เป็นเพียงแค่การรับรู้      และการรวบรวมหลักฐานทางอารมณ์เท่านั้น   ผู้เขียนจะใช้เป็นหลักฐานทางอารมณ์ในจิตใจนั้นเป็นข้อมูลในการวิเคราะห์โดยอนุมานความรู้นั้น   เพื่อพิสูจน์ความจริงในเรื่องนี้ โดยใช้เหตุผล  ซึ่งเป็นเครื่องมือของนักปรัชญาใช้ในการอธิบายความจริงในเรื่องนิมิต ๔ นี้ อย่างไรก็ตาม  ผลการวิเคราะห์ยังไม่สามารถอธิบายความจริงของเรื่องราวของนิมิตทั้ง ๔    ได้อย่างชัดเจนเช่นประวัติความเป็นมาของนิมิตเหล่านี้ เนื่องจากหลักฐานในพระไตรปิฎกมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัยยังไม่เพียงพอที่จะยืนยันความจริงในเรื่องนี้ได้  

         

         ตามคำสอนของพระพุทธเจ้าเมื่อพราหมณ์บางคนในอนุทวีปอินเดีย   ซึ่งเป็นนักตรรกศาสตร์และนักปรัชญา ได้ยินความจริงเกี่ยวกับความจริงของ"นิมิต๔" นี้  พวกเขามักจะแสดงความคิดเห็นของตนเองตามหลักเหตุผล หรือคาดคะเนความจริงเป็นอย่างนี้จากสิ่งที่ได้ยินมาเท่านั้นโดยใช้เหตุผลซึ่งเป็นเครื่องมือของนักตรรกศาสตร์และนักปรัชญาใช้ในการอธิบายความจริงนั้น  บางครั้งพวกเขาอาจใช้เหตุผลได้ถูกต้อง บางครั้งพวกเขาใช้เหตุผลไม่ถูกต้อง บางครั้งพวกเขาใช้เหตุผลในลักษณะนี้หรือในลักษณะนั้น  เมื่อเหตุผลของคำตอบของนักตรรกะและนักปรัชญายังคลุมเครือและไม่ชัดเจนแล้ว วิญญูชนเช่นเจ้าชายสิทธัตถะย่อมไม่รับความคิดเห็นนั้นว่าเป็นเรื่องจริง   ตามคำสอนของพระพุทธเจ้าในเรื่องนี้ ถือว่าข้อเท็จจริงในเรื่อง"นิมิต ๔" ยังคงเป็นเรื่องที่น่าสงสัย ที่จำเป็นต้องสืบเสาะข้อเท็จจริงและรวบรวมพยานหลักฐานเพื่อพิสูจน์ความจริงกันต่อไป  

       อย่างไรก็ตาม ผู้เขียนเชื่อว่าความแก่ ความเจ็บไข้  และความตายเป็นความจริงที่มนุษย์ต้องเผชิญด้วยตนเอง  ไม่มีใครหนีพ้นความแก่  ความเจ็บไข้และความตายได้     เจ้าชายสิทธัตถะทรงมีพระมารดาและข้าราชบริพาร ๔๐,๐๐๐ คน  พระองค์ทรงพลัดพรากจากคนที่รักอยู่เสมอเนื่องจากความตายอยู่แล้ว   ดังนั้นผู้เขียนจึงเห็นว่าความชรา ความเจ็บไข้   และความตายของชาวพระนครกบิลพัสดุ์เป็นปรากฏการณ์ปกติของสังคม   นี่ไม่ใช่เหตุผลที่แท้จริงที่เจ้าชายสิทธัตถะทรงละทิ้งวรรณะกษัตริย์เพื่อผนวช  เพราะเป็นการให้เหตุผลที่ยังคลุมเครือและยังไม่ชัดเจน  นอกจากนี้ยังไม่มีหลักฐานมาพิสูจน์ความจริงตามกระบวนการพิจารณาของเจ้าชายสิทธัตถะ   ที่แสดงไว้ชัดเจนในพระไตรปิฎกมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย  เมื่อปัญหาที่แท้จริงของเหตุผลที่เจ้าชายสิทธัตถะทรงออกผนวชนั้น ยังคงเป็นประเด็นที่น่าสงสัย  ผู้เขียนชอบแสวงหาความรู้ในเรื่องนี้ต่อไปจึงได้ตรวจสอบข้อเท็จจริง  และรวบรวมเอกสารหลักฐาน  พยานบุคคล พยานวัตถุและพยานเอกสารดิจิทัล เพื่อวิเคราะห์โดยอนุมานหรือคาดคะเนความจริง เพื่อพิสูจน์ความจริงในเรื่องการเสด็จออกผนวชของเจ้าชายสิทธัตถะ  โดยใช้เหตุผล ซึ่งเป็นเครื่องมือของนักปรัชญา ใช้อธิบายความจริงอย่างสมเหตุสมผล ของคำตอบในเรื่องนี้กันต่อไป  

๒. พยานแวดล้อมถึงสาเหตุที่เจ้าชายสิทธัตถะทรงออกผนวช  

    เมื่อผู้เขียนเห็นว่าคนชรา คนป่วย  คนตายและนักบวชของชาวหรือนิมิต ๔ ประการนั้น ยังไม่เป็นสาเหตุที่แท้จริงในการออกผนวชของเจ้าชายสิทธัตถะ อาจมีเหตุผลอื่นที่ทำให้พระองค์ทรงตัดสินพระทัยออกผนวช เพราะพระองค์ประสูติในวรรณะของกษัตริย์ มีสิทธิและหน้าที่ในการปกครองอาณาจักรสักกะ และสามารถช่วยเหลือประชาชนตามหลักเมตตาธรรมได้อยู่แล้ว หรืออาจเกิดจากปัญหาการเมืองในระบบรัฐสภา เพราะราชอาณาจักรรัฐสักกะมีการปกครองระบอบสามัคคีธรรม เป็นรัฐทางศาสนาเพราะเอาหลักคำสอนของพราหมณ์มาบัญญัติเป็นกฎหมาย มีหลักฐานในพระไตรปิฎกมหาจุฬาๆว่าเจ้าชายสิทธัตถะทรงมีความคิดเห็นที่ขัดแย้งกับเจ้าชายเทวทัตแห่งราชวงศ์โกลิยะหลายครั้ง หรืออาจเป็นเพราะเหตุผลอื่นที่ทำให้เจ้าชายสิทธัตถะทรงตัดสินพระทัยออกผนวช เป็นเรื่องที่ควรศึกษาค้นคว้าและสอบสวนหาหลักฐานเพิ่มเติมต่อไป   

        ๒.๑แคว้นสักกะเป็นรัฐทางศาสนาพราหมณ์ เมื่อผู้เขียนได้ศึกษาหลักฐานในพระไตรปิฎกมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัยออนไลน์ ที่https://84000.org/tipitaka / Tripitaka item/ โดยพิมพ์คำว่า "วรรณะ" ในแอพพริเคชั่นพระไตรปิฎกฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย พบคำว่า "วรรณะ" ปรากฏในพระไตรปิฎกมหาจุฬาฯ ในเล่มที่ ๓, ๕, ๗, ๘, ๙, ๑๐, ๑๑ และอีกหลายฉบับดังปรากฏหลักฐานในพระไตรปิฎกฉบับที่ ๘ พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๑  [ฉบับมหาจุฬา ฯ]ทีฆนิกาย สีลขันธวรรค  ๓. อัฏฐสูตรว่าด้วยชายหนุ่มชื่ออัมพัฏฐะ

        ข้อ.๒๖๗ลำดับนั้นพระผู้มีพระภาคทรงพระดำริว่า"อัมพัฏฐมานพนี้ชอบเหยียดหยามพวกศากยะรุนแรงว่า เป็นคนรับใช้ทางที่ดีเราควรถามถึงตระกูลดูบ้าง"จึงตรัสถามว่าอัมพัฏฐะเธอมีตระกูล (โคตร) อย่างไร เขาทูลว่า "ท่านพระโคดมข้าพเจ้าคือกัณหายนตระกูล (กัณหายนโคตร)" พระผู้มีพระภาคตรัสว่าอัมพัฏฐะเมื่อเธอระลึกถึงตระกูลอันเก่าแก่ของบิดามารดาของเธอดู(จะรู้ว่า) พวกศากยะเป็นลูกเจ้าแต่เธอเป็นลูกของหญิงรับใช้ของพวกศากยะ ก็พวกศากยะพากันอ้างถึงพระเจ้าโอกกากราชว่าเป็นบรรพบุรุษแห่งตน" 

      ตามหลักฐานในพระไตรปิฎกของมหาจุฬาฯ ข้างต้น ผู้เขียนได้ยินข้อเท็จจริงเบื้องต้นว่า ในรัชสมัยพระเจ้าโอกกากราชทรงได้บัญญัติกฎหมายวรรณะตามจารีตประเพณี เพื่อบังคับใช้ในแคว้นโกลิยะ(koliya Country) ตามหลักฐานเอกสารข้างต้น บันทึกข้อเท็จจริงไว้ว่า  "พวกศากยเป็นบุตรของพระราชา(กษัตริย์) ส่วนกัณหายนโคตรเป็นข้ารับใช้ของพระราชาศากยะ"  ผู้เขียนวิเคราะห์ข้อเท็จจริงโดยอนุมานความรู้เพื่อพิสูจน์ความจริงว่า เจ้าชายแห่งราชวงศ์ศากยวงศ์ประสูติในวรรณะกษัตริย์   ส่วนอัมพัฏฐะมานพเป็นบุตรของข้ารับใช้ของวรรณะกษัตริย์ซึ่งจัดอยู่ในวรรณะศูทร  ตามหลักฐานเอกสารในพระไตรปิฎกมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ผู้เขียนเชื่อว่า ในรัชสมัยพระเจ้าโอกกากราชได้มีการบัญญัติกฎหมายวรรณะจารีตประเพณีขึ้น ประชาชนถูกแบ่งออกเป็น ๔ วรรณะ ได้แก่ วรรณะพราหมณ์ วรรณะกษัตริย์  วรรณะแพศย์   และวรรณะศูทร เป็นต้น

ดังนั้น เมื่อข้อเท็จจริงในหลักฐานเอกสารฟังได้ว่าเป็นความจริงและไม่มีหลักฐานจากคัมภีร์อื่นใด มาหักล้างข้อเท็จจริงในพระไตรปิฎกฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ที่จะเปลี่ยนข้อเท็จจริงของคำตอบเป็นอย่างอื่น ผู้เขียนจึงเชื่อว่าระบบวรรณะมีมาตั้งแต่สมัยพระโอกกากราชแห่งราชอาณาจักรโกลิยะ  เป็นต้น 

   ประเด็นต่อไปที่ต้องพิจารณาคือประชาชนทั้ง ๔  วรรณะ มีหน้าที่อะไรบ้าง ?เมื่อผู้เขียนได้ศึกษาหลักฐานในพระไตรปิฎกของมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่มที่ ๑๓ พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๐๕  มัชฌิมนิกาย มัชฌิมปัณณาสก์ [๔.ราชวรรค]๑๐.กัณณถลสูตร[ข้อ ๓๗๘]........วรรณะ ๔ จำพวกคือ (๑) กษัตริย์ (๒) พราหมณ์ (๓) แพศย์(๔) ศูทร และพระไตรปิฎกออนไลน์ฉบับมหาจุฬา ฯ เล่มที่ ๒๘ พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๒๐  ขุททกนิกายชาดกภาค๒[๒๒.มหานิบาต]๖.ภูริทัตตชาดกข้อ[๙๓๒]......พวกพราหมณ์ถือสาธยายมนต์ พวกกษัตริย์ปกครองแผ่นดิน พวกแพศย์ยึดการเกษตรกรรม และพวกศูทรยึดการรับใช้วรรณะทั้ง ๔ นี้เข้าถึงการงานตามที่อ้าง  แต่ละอย่างกล่าวกันว่า มหาพรหมผู้มีอำนาจได้สร้างขึ้นไว้"   

       ตามหลักฐานในพระไตรปิฎกมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย  ผู้เขียนได้ยินข้อเท็จจริงว่า  เมื่อรัฐสภาศากยวงศ์นำหลักคำสอนของพราหมณ์อารยัน มาบัญญัติกฎหมายวรรณะจารีตประเพณีเพื่อบังคับใช้ในอาณาจักรสักกะ  โดยอ้างว่าพระพรหมทรงบัญญัติไว้ให้ประชาชนมีสิทธิและหน้าที่ตามวรรณะที่ตนเองเกิดมา      พระพรหมทรงแบ่งประชาชนออกเป็น ๔ วรรณะโดยพระองค์ทรงกำหนดสิทธิและหน้าที่ของแต่ละวรรณะ ได้แก่ วรรณะพราหมณ์มีสิทธิและหน้าที่ในการท่องพระเวทและบูชายัญ       วรรณะกษัตริย์มีสิทธิและหน้าที่ปกครองอาณาจักรสักกะ วรรณะแพศย์มีสิทธิและหน้าที่ทำไร่ไถนาและค้าขาย และส่วนวรรณะศูทรมีสิทธิและหน้าที่ในการรับใช้ชนทั้ง ๔ วรรณะวรรณะเหล่าถูกสร้างขึ้นโดยพระพรหมสร้างวรรณะ เพื่อกำหนดสิทธิและหน้าที่ประชาชนที่พระพรหมทรงสร้างขึ้นมานั้น  

      ๒.๒ ชีวประวัติของเจ้าชายสิทธัตถะ  เมื่อผู้เขียนศึกษาหลักฐานในพระไตรปิฎกฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่มที่ ๓๓ พระสุตตปิฎกเล่มที่ ๒๕ [ฉบับมหาจุฬาฯ ] ขุททกนิกาย อปทาน ภาค ๒ พุทธวงศ์ ๒๕ โคตมพุทธวงศ์ว่าด้วยพระประวัติของโคตมพุทธวงศ์ [ข้อ.๑๔] เราครองฆราวาสอยู่ ๒๙ ปี มีปราสาทอันอุดมอยู่ ๓ หลัง คือ สุจันทปราสาท  โกกนุทปราสาท โกญจปราสาท  เป็นต้น และข้อที่ ๑๕ พระองค์ทรงมีนางสนม ๔๐,๐๐๐ นาง ล้วนประดับประดาสวยงาม   พระมเหสีของเราชื่อว่ายโธรา   พระโอรสของเราชื่อว่าราหุล"

       เมื่อผู้เขียนศึกษาหลักฐานในอรรถกถาขุททกนิกายพุทธวงศ์ข้อ. ๒๕ โคตมพุทธวงศ์ กล่าวว่า วันหนึ่งพระโพธิสัตว์ทรงประสงค์จะเสด็จไปยังพระอุทยานหลวง พระองค์จึงทรงเรียกสารถีมาแล้วและทรงสั่งว่า จงเทียมรถไว้เพื่อเราจะได้ชมสวน...พระโพธิสัตว์เสด็จขึ้นแล้ว พระองค์เสด็จไปยังพระอุทยานหลวงลำดับนั้น  เทวดาทรงดำริว่า เราจักแสดงบุพนิมิตให้พระองค์ทรงเห็นในวันแรก  เทวดาปรากฏกายขึ้นในรูปเทพพระบุตรองค์หนึ่ง  มีร่างกายทรุดโทรมเพราะวัยชรา ฟันหัก  ผมขาว ร่างกายคดงอสั่นเทา...พระองค์ทรงพบชายชราคนหนึ่ง

....วันรุ่งขึ้น(วันที่สอง).......พระองค์ทรงได้เห็นคนเจ็บไข้

....วันรุ่งขึ้น(วันที่สาม).......พระองค์ทรงเห็นคนตายคนหนึ่ง

....วันรุ่งขึ้น(วันที่สี่) .......พระองค์ทรงเห็นนักบวชผู้แสวงหาสัจธรรมของชีวิต......

    

         ตามหลักฐานในพระไตรปิฎกมหาจุฬา ฯและอรรถกถานั้น  ผู้เขียนได้ฟังข้อเท็จจริงเบื้องต้นว่า เจ้าชายสิทธัตถะทรงประทับอยู่ในปราสาท ๓ หลัง ซึ่งเป็นที่ประทับส่วนพระองค์ และทรงมีนางสนม ๔๐,๐๐๐ คนคอยรับใช้พระองค์ตลอดเวลา พระองค์ทรงใช้ชีวิตอย่างมัวเมาด้วย  รูป  รส  กลิ่น เสียงดนตรีไพเราะ  กลิ่นดอกไม้ รสชาดของอาหารที่อร่อย และการเสียดสีร่างกายของมนุษย์ด้วยกัน เป็นอารมณ์ที่น่ารื่นรมย์ทุกคืน ตั้งแต่พระชนมายุได้ ๑๖ พรรษาจนถึง ๒๙ พรรษาเมื่อพระองค์ทรงได้สั่งสมอารมณ์แห่งความมัวเมาเข้าในชีวิตแล้ว ในความสุขที่ยิ่งใหญ่ก็ถึงจุดสิ้นสุด เมื่อพระทัยของเจ้าชายสิทธัตถะทรงเกิดอาการความเบื่อหน่ายในความมัวของชีวิตมาหลายปีพระทัยของพระองค์ก็ทรงไม่ปรารถนาจะมัวเมาอยู่กับรูป รส กลิ่น เสียง สัมผัสและธัมมารมย์อีกต่อไป พระองค์ทรงตัดสินพระทัยออกไปเยี่ยมราษฎรและเที่ยวชมสวนหลวงในพระนครกบิลพัสดุ์   แต่ในเส้นทางเสด็จพระดำเนินนั้น เจ้าชายสิทธัตถะทรงเห็นความทุกข์ยากของชาวพระนครกบิลพัสดุ์ ที่อาศัยอยู่ตามท้องถนนแม้ในวัยชรา  เจ็บป่วยไข้ และนอนตายข้างถนน สิ่งนี้ทำให้พระทัยของเจ้าชายสิทธัตถะรู้สึกเศร้าโศกและหดหู่เป็นอย่างยิ่งส่วนเจ้าชายสิทธัตถะทรงตัดสินพระทัยอย่างไร ? เพื่อช่วยเหลือประชาชนเป็นเรื่องที่น่าศึกษาค้นคว้าอย่างยิ่ง ผู้เขียนชอบแสวงหาความรู้ในเรื่องนี้ต่อไป จึงตรวจสอบข้อเท็จจริงและรวบรวมพยานหลักฐานในพระไตรปิฎกมหาจุฬา ฯ เป็นข้อมูลมาวิเคราะห์หาเหตุผลพิสูจน์ความจริงของคำตอบกันต่อไป 

        ๒.๓ปัญหาที่ผู้เขียนสงสัยคือนิมิตทั้ง ๔ เป็นวรรณะใด ?    เมื่อผู้เขียนศึกษาหลักฐานในพระไตรปิฎกออนไลน์อีกครั้งผู้เขียนได้ยินข้อเท็จจริงว่า ไม่มีหลักฐานในพระไตรปิฎกมหาจุฬา ฯ และอรรถกถา ที่ยืนยันข้อเท็จจริงว่าคนเหล่านั้นถูกจัดอยู่ในวรรณะใดแต่ในรัชสมัยของพระเจ้าสุทโธทนะมีกฎหมายจารีตประเพณีว่าด้วยวรรณะได้ตราขึ้นในแคว้นสักกะ  เมื่อผู้เขียนค้นหาข้อมูลด้วยการป้อนคำว่า"วรรณะ"ในแอพพริเคชั่นของพระไตรปิฎกออนไลน์ฉบับมหาจุฬา ฯ นั้น  มีผลของการค้นหาข้อความพบคำว่า "วรรณะ" ในพระไตรปิฎกฉบับมหาจุฬาฯในเล่มที่ ๓, ๕, ๗, ๘, ๙, ๑๐, ๑๑ เป็นต้น   

  ๒.๔  ปัญหาคนจัณฑาล การแบ่งวรรณะ ๔ ในสังคมแคว้นต่างๆ นั้น โดยพวกพราหมณ์อ้างเป็นความประสงค์ของพระพรหมได้สร้างวรรณะทั้ง ๔ แก่ประชาชนที่พระองค์ทรงสร้างขึ้นและได้สร้างสิทธิหน้าที่ในการประกอบอาชีพตามวรรณะที่ตนเกิดมาเท่านั้น ส่วนวรรณะกษัตริย์ นำแนวคิดทางปรัชญาศาสนาพราหมณ์มาบัญญัติกฎหมายโดยอ้างพระประสงค์แห่งพระพรหม ให้มีสภาพบังคับตามกฎหมายจารีตโดยให้ชุมชน หรือสังคมเป็นผู้ลงโทษทางสังคมเรียกว่า การลงพรหมทัณฑ์ ด้วยการขับไล่ออกจากสังคมนั้น เช่น ชนวรรณะพราหมณ์สมสู่กับหญิงวรรณะศูทรชนวรรณะพราหมณ์นั้น ต้องสละวรรณะตนกลายเป็นคนจัณฑาลลูกที่เกิดมาก็กลายเป็นคนจัณฑาล ดังปรากฏหลักฐานที่มาของความรู้ในพยานเอกสารพระไตรปิฎกออนไลน์ฉบับมหาจุฬา ฯ เล่มที่ ๒๒ พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๑๔ อังคุตตรนิกายปัญจก ฉักกนิบาต [๔.จตุตถปัณณาสก์]๕.พราหมณวรรค ๒.โทณพราหมสูตร.......สมสู่กับนางพราหมณีบ้าง สตรีชั้นนางกษัตริย์บ้าง  แพศย์บ้าง ศูทรบ้าง จัณฑาลบ้าง......ด้วยเหตุดั่งนี้แลชาวโลกเรียกว่า "พราหมณ์ผู้เป็นจัณฑาล"    

       เมื่อผู้เขียนศึกษาข้อมูลจากที่มาของความรู้ในพยานเอกสารพระไตรปิฎกออนไลน์ ดังกล่าวข้างต้นรับฟังข้อเท็จจริงได้ข้อยุติว่าชนวรรณะพราหมณ์ เมื่อสมสู่กับหญิงต่างวรรณะนั้น ต้องสละวรรณะเดิมของตนกลายเป็นพวกจัณฑาลและ ลูกที่เกิดมาก็ต้องกลายเป็นจัณฑาลเช่นกัน เมื่อถูกลงพรหมทัณฑ์จากสังคมที่ตนเคยอยู่อาศัยก็จะถูกขับไล่ออกจากสังคมนั้ มาอาศัยข้างถนนในเมืองใหญ่ ๆ เช่นพระนครกบิลพัสดุ์ ดำรงชีวิตด้วยทำงานที่ชนวรรระสูงไม่ทำเช่นเทขยะ ถากไม้  เทอุจจาระ  เป็นต้น ดังนั้น เจ้าชายสิทธัตถะทรงทอดพระเนตรเห็นคนแก่ คนเจ็บและคนตายนั้นใช้ชีวิตสองข้างทางเสด็จพระดำเนินนั้น ผู้เขียนเห็นว่าเป็นชนไร้วรรณะเรียกว่า "จัณทาล" เป็นชนที่เกิดจากพ่อแม่แต่งงานข้ามวรรณะสายเลือดที่เกิดมาไม่บริสุทธิ์พวกนี้ขาดสิทธิหน้าที่ในการประกอบอาชีพตามกฎหมายจารีตประเพณี จึงมีฐานะยากจนไม่มีที่ทำกินเป็นของตนเอง จึงต้องใช้ชีวิตในพระนครใหญ่ๆทำงานรับจ้างที่ชนวรรณะอื่นไม่ทำส่วนชนวรรณะอื่นมีฐานะทางเศรษฐกิจดี ประกอบอาชีพถูกต้องตามกฎหมายคงไม่มีใครออกมาใช้ชีวิตตามท้องถนนอย่างไรบ้านเหมือนคนไร้วรรณะแต่อย่างใดเมื่อเจ้าชายสิทธัตถะทรงตระหนักรู้ถึงปัญหาของประชาชนไร้วรรณะที่เรียกว่า "พวกจัณฑาล" แล้วทรงพิจารณาตัดสินพระทัยอย่างไร เป็นเรื่องที่ต้องศึกษาค้นคว้าหาเหตุผลกันต่อไป 

    ๒.๕  พระราชวังกบิลพัสดุ์ การวิเคราะห์ข้อมูลพระราชวังกบิลพัสดุ์ จากที่มาของความรู้ในพระราชวังกบิลพัสดุ์อันเก่าแก่สร้างขึ้นสมัยก่อนพุทธกาล ข้อมูลเบื้องต้นตามทฤษฎีความรู้ "หากมีอยู่จริงต้องรับรู้ด้วยประสาทสัมผัสของผู้เขียนได้ ตามความหมายของทฤษฎีความรู้ประจักษ์นิยมว่าด้วยบ่อเกิดความของมนุษย์มีแนวคิดว่า มนุษย์คนใดคนหนึ่งรับรู้จากประสาทสัมผัสเพียงอย่างเดียวเท่านั้นในความรู้และความเป็นจริงของสิ่งหนึ่งสิ่งใดจากทฤษฎีความรู้ดังกล่าวผู้เขียนตีความได้ว่า ความมีอยู่ของพระราชวังกบิลพัสดุ์นั้น ผู้เขียนต้องรับรู้ได้ประสาทสัมผัสเองเท่านั้นจึงจะถือว่า ความรู้เป็นความจริงปัญหาว่า พระราชวังกบิลพัสดุ์อันเก่าแก่นั้น ตั้งอยู่ที่ไหนในยุคสมัยปัจจุบันนั้น เมื่อนักโบราณคดีของเนปาลได้ศึกษาค้นหาเหตุผลของคำตอบจากพยานวัตถุเสาหินอโศก และได้อ่านจารึกอักษรพราหมีแล้วได้ความว่า สวนลุมพินีเป็นสถานที่ประสูติ ของเจ้าชายสิทธัตถะนั้น จึงใช้เสาหินพระเจ้าอโศกเป็นจุดศูนย์กลางเริ่มต้นค้นหาพระราชวังกบิลพัสดุ์อันเก่าแก่แห่งนี้ ในข้อเท็จจริงเบื้องต้นจากที่มาของความรู้ในพระไตรปิฎกนั้นรับฟังได้เป็นข้อยุติว่าพระราชวังกบิลพัสดุ์ เป็นที่ประทับส่วนพระองค์ของเจ้าชายสิทธัตถะนั้นน่าจะตั้งอยู่ไม่ไกลจากสวนลุมพินีมากนัก แต่เมืองลงมือค้นหาชาวบ้านที่อาศัยในหมู่บ้านเตาริหวา (Taurihawa) นั้น ได้แจ้งให้เจ้าหน้าที่โบราณคดีทราบว่ามีเมืองโบราณสถานแห่งหนึ่งตั้งอยู่ในหมู่บ้าน"เตาลิหวา" ห่างจากสวนลุมพินีสถานที่ประสูติ และที่ตั้งของเสาหินพระเจ้าอโศกไม่ไกลมากนักความมีอยู่ของโบราณสถานแห่งนี้ เมื่อนักโบราณคดีของเนปาลและประเทศอื่น ๆ ในยุโรปได้เข้ามาวิเคราะห์ข้อมูลจากพยานหลักฐานเพื่อหาเหตุผลของคำตอบแล้ว มีความเห็นเป็นเอกฉันท์ยืนยันว่าซากโบราณสถานแห่งนี้คือ พระราชวังกบิลพัสดุ์อันเก่าแก่เคยเป็นที่ประทับส่วนพระองค์ของเจ้าชายสิทธัตถะ ที่พระเจ้าสุทโธทนะทรงโปรดสร้างปราสาท ๓ ฤดูไว้ ในเขตพระราชฐาน เจ้าชายสิทธัตถะทรงใช้ชีวิตอยู่ในพระราชวังแห่งนี้ถึง ๒๙ ปี  แม้สภาพของพระราชวังอันเก่าแก่แห่งพระนครกบิลพัสดุ์ จะเหลือเพียงแต่ซากกำแพงกว้างเกือบ ๓ เมตรตั้งตรงประตูเข้าออกพระราชวังทางด้านทิศตะวันออก และทิศตะวันตกทำให้ผู้เขียนอนุมานได้ว่าพระเจ้าสุทโธทนะทรงทราบปัญหาแล้วแต่แรกแล้วว่าสักวันหนึ่งวันใดเจ้าชายสิทธัตถะทรงตัดสินพระทัยออกผนวชแน่นอนและสิ่งพระองค์ทรงคาดคะเนไว้เป็นความจริง เมื่อรัฐสภาศากยวงศ์ ไม่อนุมัติการออกกฎหมายยกเลิกวรรณะในแคว้นสักกะ เพื่อความมั่นคงและเจริญรุ่งเรืองของชนวรรณะสูงในแคว้นสักกะเพียงฝ่ายเดียว พระองค์ทรงโปรดให้สร้างกำแพงขนาดใหญ่ขึ้นมาเพื่อป้องกันมิให้พระราชโอรสเสด็จหนีออกบวช

        ดังนั้น เมื่อผู้เขียนได้เดินทางมาผัสสะทางประสาทสัมผัสเพียงเดียวในพระราชวังกบิลพัสดุ์อันเก่าแก่แห่งนี้ผู้เขียนจึงวิเคราะห์ได้ว่าสถานที่แห่งนี้ เป็นเขตพระราชฐานของพระราชวังกบิลพัสดุ์อันเก่าแก่ที่เจ้าชายสิทธัตถะ ทรงใช้เป็นที่ประทับส่วนพระองค์และทรงใช้ชีวิตในพระราชวังกบิลพัสดุ์แห่งนี้จนมีพระชนมายุได้ ๒๙ ปี ในความมัวเมาในรูป รส กลิ่น เสียง โผฏฐัพพะ และธัมมารมย์ที่พระทัยทรงชื่นชอบและโปรดปราณ มูลเหตุที่ผู้เขียนมีความเชื่อเช่นนั้นเพราะเห็นว่าเมืองโบราณแห่งนี้นั้น ตั้งอยู่ไม่ไกลจากสวนลุมพินีมากนักเป็นต้นบริเวณรายรอบล้อมพระราชวังกบิลพัสดุ์เป็นทุ่งนาของชาวบ้านเตาลิหะวาสอดคล้องที่กล่าวในพระไตรปิฎกว่า พวกเจ้าศากยวงศ์นั้นมีอาชีพทำนาและที่สำคัญพระราชวังแห่งนี้ ตั้งอยู่ไม่ไกลจากเชิงเขาหิมาลัยมากนัก พระราชวังอันเก่าแก่แห่งนี้จึงเป็นเหตุปัจจัยของเหตุผลของคำตอบข้อหนึ่งในการออกผนวชของเจ้าชายสิทธัตถะ เพราะถ้าเจ้าชายสิทธัตถะทรงไม่ใช้ชีวิตมัวเมามาต่อเนื่องกันเป็นเวลาหลายปีแล้ว จิตวิญญาณของเจ้าชายสิทธัตถะคงไม่เกิดนิพพิทา คือ ความเบื่อหน่าย ในรูป รส กลิ่น เสียง โผฏฐัพพะ และธัมมารมย์ที่จรเข้ามาผัสสะชีวิตของพระองค์ เป็นเหตุให้พระองค์ จึงตัดสินพระทัยออกเยี่ยมประชาชนตัดสินพระทัยออกบวชเพื่อแก่ทุกข์ให้แก่ประชาชน 

๒.๖ รัฐศาสนา  เดิมอาณาเขตของแคว้นสักกะนั้นเป็นที่พำนักของชาวสักกะที่มีเชื้อสายมิลักขะ มาก่อนชาวสักกะที่มีเชื้อสายอริยกะจะอพยพมาตั้งถิ่นฐานในแถบนี้  เป็นดินแดนที่สมบูรณ์เพราะมีน้ำไหลจากเทือกเขาหิมาลัย ทำให้มีน้ำเพียงพอในการปลูกข้าวได้ผลผลิตอันอุดมสมบูรณ์ ชาวมิลักขะจึงบูชาน้ำเป็นเทวดาดังปรากฎหลักฐานจากที่มาของความรู้ในพยานเอกสารพระไตรปิฎกออนไลน์ฉบับมหาจุฬา ฯ เล่มที่ ๒๘ พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๒๐ ขุทททกนิกายชาดกภาค ๒ [๒๒.มหาชาดก] ๖.ภูริทัตตชาดก [๙๒๘] กล่าวว่า "ความจริงคนบางพวกนับถือไฟเป็นเทวดา ส่วนพวกมิลักขะนับถือน้ำเป็นเทวดา..ข้อเท็จจริงจากพยานเอกสารพระไตรปิฎกออนไลน์รับฟังเป็นข้อยุติได้ว่าในสมัยก่อนพุทธกาล พวกมิลักขะนับถือน้ำเป็นเทวดา และคนบางพวกนับถือไฟเป็นเทวดา เมื่อไม่พยานหลักฐานอื่นใดมาหักล้างข้อเท็จจริงในพระไตรปิฎกผู้เขียนเห็นว่า ชาวมิลักขะนับถือน้ำเป็นเทวดาจริง เป็นความรู้ที่สมเหตุสมผลปราศจากข้อสงสัยในความจริงที่กล่าวไว้ในพระไตรปิฎกปัญหาต้องพิจารณาต่อไปอีกชาวมิลักขะบูชาน้ำเป็นเทวดาอย่างไร  เมือผู้เขียนศึกษาข้อมูลจากที่มาของความรู้ในพระไตรปิฎกทำให้ชาวแคว้นสักกะมีข้าวใช้บริโภคได้ตลอดทั้งปีและสามารถส่งข้าวออกไปขายต่างประเทศมีรายได้ จำนวนมหาศาลเข้าประเทศ ทำให้ประชาชนในแคว้นนี้มีฐานะร่ำรวยและมั่งคั่งที่สุดในยุคนั้น จนชนวรรณะกษัตริย์สั่งซื้อสิ้นค้าจากต่างประเทศมาใช้ในสมาชิกราชวงศ์ศากยะ เมื่อชีวิตประชาชนชาวแคว้นสักกะมีความเจริญรุ่งเรืองเพราะมีความอุดมสมบูรณ์ และมั่งคั่งแล้วพวกเขายังดำเนินชีวิตตามแนวคิดของความเชื่อในปรัชญาศาสนาพราหมณ์ว่าพระพรหมเป็นเทพเจ้าสูงสุดที่ควรเคารพบูชาเพราะพระองค์ทรงสร้างพวกเขาขึ้นมาจากจากพระวรกายของพระองค์เองในแต่ละปี พวกเขาประกอบพิธีกรรมมหาบูชายัญแด่พระพรหมโดยใช้ด้วยสัตว์อย่างละ๗๐๐ตัว ดังปรากฏหลักฐานในพยานเอกสารพระไตรปิฎกเล่มที่ ๙ พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๑ ทีฆนิกาย สีลขันธวรรค ๕.กูฏทันตสูตร [๒๐๐] ก็สมัยนั้นพราหมณ์กูฏทันตะได้เตรียมมหายัญโคผู้ ๗๐๐ ลูกโคผู้ ๗๐๐ ลูกโคเมีย ๗๐๐ แพะ ๗๐๐ และแกะ ๗๐๐ ถูกนำไปผูกไว้ที่หลักเพื่อบูชายัญ       

       ต่อมาพวกอารยันเห็นว่าแม้มีชัยชนะเหนือพวกมิลักขะก็ตาม แต่การปกครองดินแดนพื้นที่ราบเชิงเขาหิมาลัยนั้น มิได้เป็นสิ่งที่ปฏิบัติได้โดยง่ายเพราะพวกมิลักขะเจ้าของดินแดนสวรรค์แห่งนี้ยังไม่ยินยอมอยู่ภายใต้อำนาจการปกครองชนอารยันแต่อย่างใด เพราะพวกเขาเชื่ออย่างมั่นคงและไม่หวั่นไหวว่า เมื่อพระพรหมทรงสร้างพวกเขาขึ้นมาแล้วจากพระวรกายของพระองค์ พระพรหมจะปกป้องคุ้มครองให้รอดปลอดภัยจากการใช้อำนาจอธิปไตยตามอำเภอใจของพวกอารยันในแต่ละปีพวกมิลักขะ ได้ประกอบพิธีมหายัญด้วยเครื่องพลีจากการฆ่าสัตว์ ๕ อย่างเป็นจำนวนไม่น้อยกว่า ๓,๕๐๐ ตัวและยังมีความมั่งคั่งและร่ำรวยจากการขายข้าวและเครื่องเทศไปยังต่างประเทศ เมื่อพวกอารยันตั้งระลึกถึงปรากฏการณ์ทางสังคมได้เช่นนี้พวกอารยันวิเคราะห์หาเหตุผลของคำตอบว่าในภายภาคหน้าเป็นเรื่องยาก ที่พวกเขาจะมีความเจริญรุ่งเรืองเพียงฝ่ายเดียว พวกมิลักขะมีความเข้มแข็งทางเศรษฐกิจอาจให้อำนาจทางเศรษฐกิจต่อรองทางการเมืองได้ และสร้างความสามัคคีในกลุ่มชนมิลักขะ ด้วยการประกอบพิธีมหายัญเป็นประจำทุกปี  เมื่ออำนาจอธิปไตยยังเป็นของพวกอารยันอยู่ควรหาทางจำกัดสิทธิหน้าที่ในการประกอบอาชีพ เพื่อลดบทบาทอำนาจทางเศรษฐกิจมิให้แข็งแกร่ง ลดบทบาททางการศึกษาในปรัชญาทางศาสนา เพื่อมิให้รู้จักคิดหาเหตุผลของคำตอบมาโต้แย้งสิทธิหน้าที่ในการถูกเลือกปฏิบัติในสังคม สร้างสภาพบังคับทางกฎหมายจารีตประเพณีด้วยการให้สังคม หรือชุมชนลงพรหมทัณฑ์แก่พวกจัณฑาลที่แต่งงานข้ามวรรณะ ทำให้ระบบวรรณะในสังคมเข้มแข็งและเข้มงวดมากยิ่งขึ้น การแบ่งวรรณะทำให้เกิดความสามัคคีในชนแต่ละวรรณะเพราะเป็นการอ้างความประสงค์ของพระพรหมณ์ ขณะเดียวกันเห็นว่าเมื่ออำนาจทางเศรษฐกิจ ยังเป็นของพวกดราวิเดียน จึงคิดหาเหตุผลที่ จะจำกัดสิทธิหน้าที่ในการประกอบอาชีพ เพื่อความเจริญรุ่งเรืองของชนวรรณะสูงเพียงฝ่ายเดียวเท่านั้น รัฐสภาศากยวงศ์จึงได้ออกกฎหมายแบ่งประชาชนออกเป็น ๔ วรรณะ ให้พวกดราวิเดียนเป็นพวกผิวดำ อยู่ในวรรณะต่ำสุด โดยอ้างว่าพระพรหมเป็นสร้างมนุษย์ขึ้นมาและแบ่งสิทธิหน้าที่ของประชาชน ที่พระพรหมสร้างไว้แล้วให้ประกอบอาชีพตามวรรณะของตนเอง เมื่อรัฐสภาออกกฏหมายแบ่งวรรณะแล้ว และยังได้ออกธรรมะของกษัตริย์ในการปกครองประเทศด้วยห้ามมิให้ยกเลิกกฎหมายที่บัญญัติแล้วดังนั้นกฎหมายแบ่งวรรณะเมื่อรัฐสภาของแคว้นต่างๆ ออกกฎหมายไว้แล้วจึงต้องห้ามมิให้ยกเลิกวรรณะแต่อย่างใด ตามแนวคิดของปรัชญาศาสนาพราหมณ์ถือว่ารัฐสภาของแคว้นต่างๆ ยอมรับความมีอยู่ของพระพรหมว่ามีอยู่จริงเพราะเชื่อว่าพระองค์สร้างมนุษย์ขึ้นมาจากพระองค์เอง เท่ากับรัฐเหล่านั้นรัฐศาสนาตามที่กล่าวในพระไตรปิฎก 

๒.๗ หลักอปริหานิยธรรม  

           ในสมัยพุทธกาลนั้นแคว้น (country) ต่าง ๆ  มีกฎหมายรัฐธรรมนูญเป็นพื้นฐานในการบริหารปกครองประเทศหรือไม่ เมื่อผู้เขียนศึกษาหลักฐานในพระไตรปิฎกมหาจุฬา ฟังข้อเท็จจริงได้ว่า คำว่า "แคว้น" นักวิชาการหลายคนทางด้านภาษาอังกฤษแปลความหมายว่า "ประเทศ" ในสมัยปัจจุบันทุกประเทศจะมีกฎหมายรัฐธรมนูญนักวิชาการทางพุทธปรัชญาหลายท่านวิเคราะห์ว่าหลักอปริหานิยธรรมนั้นเป็นธรรมของกษัตริย์ต้องปฏิบัติในการบริหารปกครองประเทศ โดยเฉพาะรัฐที่มีระบอบการปกครองแบบสามัคคีธรมเช่น รัฐสักกะ รัฐวัชชี เป็นต้น เป็นกฎหมายสูงสุดควรพิจารณาในการแสวงหาคำตอบทางปรัชญาในการศึกษาเชิงวิเคราะห์นั้น การทอดพระเนตรเห็นนิมิต ๔ จะถือว่าเป็นมูลเหตุให้เจ้าชายสิทธัตถะออกผนวชนั้น เป็นการตีความถ้อยคำตามตัวอักษรไม่กี่บรรทัดในพระไตรปิฎกนั้น ยังมีน้ำหนักในเหตุผลของคำตอบยังไม่เพียงพอที่รับฟังแล้วให้เชื่อว่าเป็นความจริงอย่างนั้น ทำให้ผู้เขียนสิ้นความสงสัยในเหตุผลของการออกบวชเจ้าชายสิทธ้ตถะได้เราจำเป็นต้องหาข้อมูลจากแหล่งต่าง ๆ เป็นแนวคิดเกี่ยวกับปัญหาทางสังคมที่เกิดขึ้นยุคเดียวกันนั้น มาวิเคราะห์หาเหตุผลของคำตอบเพื่อสนับสนุนคำตอบของการออกผนวชให้ได้หลักความรู้และความจริงนั้น  เมื่อข้อเท็จจริงรับฟังได้เป็นข้อยุติของผู้เขียนว่า เมื่อเจ้าชายสิทธัตถะทรงทอดพระเนตรเห็นคนแก่ชรา คนเจ็บป่วย และคนตายบนสองข้างเสด็จพระราชดำเนินไปสู่พระราชอุทยานนั้น ทรงสนพระทัยไต่ถามนายฉันนะว่าบุคคลเหล่านั้นเป็นใคร เมื่อได้คำตอบแล้ว คงไม่ปล่อยปัญหาความยากจนของประชาชนโดยไม่ใจอย่างแน่นอน แม้ในข้อความอื่นในพระไตรปิฎกนั้นจะม่มีรายละเอียดเขียนไว้อย่างแน่ชัดก็ตาม

๒.๘ เจ้าชายสิทธัตถะทรงปฏิรูปสังคมในชมพูทวีป เมื่อข้อเท็จจริงได้รับฟังว่า เมื่อเจ้าชายสิทธัตถะทรงออกประพาสพระนครกบิลพัสดุ์ ทรงเห็นปัญหาของประชาชนไร้วรรณะที่เรียกกันว่า "พวกจัณฑาล" ไม่มีสิทธิหน้าที่ในการประกอบอาชีพตามกฎหมายจารีตประเพณี เพราะทุกอาชีพนั้น  ได้สงวนไว้ เพื่อชนวรรณะอื่นไปจนหมดสิ้นแล้วต้องใช้ชีวิตอย่างคนไร้บ้านข้างถนนในพระนครกบิลพัสดุ์ ต้องทำงานเทขยะ เทอุจจาระ เป็นต้น เมื่อทรงตั้งสติระลึกถึงปัญหาของพวกจัณฑาลเป็นเวลาหลายวันแล้วพระองค์มองเห็นวิธีการเดียวเท่านั้น ที่แก้ไขปัญหาของประเทศได้คือ การเสนอบัญญัติกฎหมายยกเลิกประเพณีการแบ่งชนชั้นวรรณะประชาชนในแคว้นสักกะ มิให้มีอีกต่อไปต่อรัฐสภาศากยวงศ์ตามหลักธรรมะของกษัตริย์เรียกว่า"ราชอปริหานิยธรรม"เป็นหลักนิติศาสตร์ในการปกครองประเทศมีลักษณะเป็นกฎหมายสูงสุดในการปกครองประเทศเทียบเท่ากฎหมายรัฐธรรมนูญ เมื่อผู้บริหารประเทศนำหลักอปริหานิยธรรมไปใช้ปฏิบัติแล้วรัฐอิสระนั้น      จะมีแต่ความเจริญรุ่งเรืองของชนวรรณะสูงเพียงฝ่ายเดียว