บทนำ: ยุคศิวิไลซ์ตามหลักปรัชญาพุทธภูมิ

Introduction to Civilized Era according to Buddhaphumi's philosophy

บทนำ       

       เมื่อผู้เขียนได้ศึกษายุคศิวิไลย์จากความคิดเห็นของพระภิกษุ อุบาสถ  โหราจารย์ นักทำนายดวงชะตาของมนุษย์และผู้ปฏิบัติธรรมที่ทำนายโลกอนาคตบนโซเชียลเน็ตเวิร์กผู้เขียนก็ได้ยินข้อเท็จจริงเบื้องต้นว่า   ถือเป็นยุคแห่งความเจริญรุ่งเรืองของมนุษย์ทั่วโลกในยุคนี้คนชั่วทั้งหมดจะถูกทำลาย แล้วใครจะทำลายคนชั่ว มีวิธีการทำลายอย่างไรนั้น ไม่มีเหตุผลที่จะอธิบายความจริงเรื่องนี้โดยละเอียด เมื่อพวกเขาเผยแผ่ความคิดเห็นของเขาบนโซเชียลเน็ตเวิร์กพวกเขาก็ได้รับผู้ติดตามนับล้านคน  หรือทำหนังสือขายให้กับผู้สนใจ ก็จะกลายเป็นหนังสือขายดี    แต่เมื่อคนทั่วโลกอ่านหนังสือเกี่ยวกับยุคศิวิไลย์  แต่ประวัติศาสตร์ของยุคศิวิไลย์ยังไม่ชัดเจนผู้อ่านตีความข้อเท็จจริงเกี่ยวกับยุคศิวิไลซ์ตามหลักฐานที่บันทึกไว้ เมื่อวิเคราะ์โดยอนุมานความรู้จากหลักฐานต่าง ๆ  แล้วเพื่อหาเหตุผลในการอธิบายความจริงของคำตอบ  ตามความรู้จากประสบการณ์ชีวิตผ่านประสาทสัมผัสที่สั่งสมอยู่ในจิตใจของตน  ผู้อ่านใช้สติปัญญาพิจารณาและให้เหตุผล ตัดสินใจเชื่อข้อเท็จจริงในเรื่องนั้นว่าจริงหรือเท็จ   เป็นต้น  บางคนก็คิดว่า   เป็นไม่ได้ที่คนชั่วจะถูกทำลายหมดเพราะมนุษย์เห็นแก่ตัว และไม่เคยแสดงตัวตนที่แท้จริงของตนให้ผู้อื่นเห็นมักจะแสดงสมบัติผู้ดีต่อสาธารณะชน    หรือทำเหมือนไม่รู้เรื่องนั้นการแยกแยะระหว่างความดีและความชั่วของมนุษย์    ซึ่งทำได้ยากและบางครั้งก็ต้องใช้เวลา วิจารณญาณและสติปัญญามีความเหตุสมผล  มนุษย์มักกลัวต่อโลกธรรม ๘ ประการจึงไม่เคยแสดงตัวตนหรือธรรมชาติที่แท้จริงของตนให้ผู้อื่นเห็นในสังคม  

     เมื่อผู้เขียนศึกษาหลักฐานในโซเชียลเน็ตเวิร์กบนเว็บไซต์ และ YouTube และได้ยินข้อเท็จจริงเบื้องต้นว่าในยุคศิวิไลซ์คนชั่วทุกคนจะถูกทำลาย   แต่เมื่อตรวจสอบข้อเท็จจริงและรวบรวมหลักฐานได้เพียงพอแล้ว   วิเคราะห์หลักฐานโดยอนุมานความรู้เพื่อหาเหตุผลมาอธิบายความจริงของยุคศิวิไลซ์  แต่เรื่องราวของคำตอบที่ผุดขึ้นในใจของผู้เขียนนั้น    ยังเป็นเรื่องที่น่าสงสัยและไม่ชัดเจนว่าคนชั่วจะถูกทำลายได้อย่างไร?  แต่ผู้เขียนชอบค้นคว้าเรื่องยุคศิวิไลย์อีกต่อไป 

จำเป็นต้องมีการสอบสวนและรวบรวมหลักฐานเพิ่มเติม    เพื่อนำมาวิเคราะห์  เพื่อพิสูจน์ความจริงของคำตอบให้ชัดเจนและเป็นที่ยอมรับของทุกฝ่าย         

     เมื่อผู้เขียนศึกษาหลักฐานในพระไตรปิฎกมหาจุฬา ฯ เล่มที่ ๒๐  พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๑๒ อังคุตตรนิกาย เอก-ทุก-ติกนิบาต [๒.ทุติยปัณณาสก์] ๒.มหาวรรค ๕. เกสปุตตสูตร [๖๖].....ลำดับนั้น พวกกาลามะชาวเกสปุตตนิคม เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถึงที่ประทับ  บางพวกถวายอภิวาท แล้วนั่ง ณ ที่อันสมควร บางพวกสนทนาปราศัยพอเป็นที่บันเทิงใจ พอเป็นที่ระลึกถึงกันแล้วนั่ง ณ ที่สมควร บางพวกประนมไหว้ ไปทางที่พระผู้มีพระภาคประทับอยู่แล้วนั่ง ณ ที่สมควร  บางพวกประกาศชื่อและโคตรแล้วนั่ง ณ ที่สมควร บางพวกนั่งนิ่ง ณ ที่สมควร 

       พวกกาลามะชาวเกสปุตตนิคม ผู้นั่ง ณ ที่สมควร ได้กราบทูลพระผู้มีพระภาคดังนี้ว่าข้าพระองค์ผู้เจริญ มีสมณพราหมณ์พวกหนึ่งมายังเกสปุตตนิคมแสดงประกาศวาทะของตนเท่านั้น แต่กระทบกระเทียบ ดูหมิ่นกล่าวข่มวาทะของผู้อื่น ทำให้ไม่น่าเชื่อถือ ... ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ข้าพระองค์ทั้งหลายมีความสงสัยลังเลใจในสมณพราหมณ์เหล่านั้นว่า "บรรดาท่านสมณพราหมณ์เหล่านี้ ใครพูดจริง ใครพูดเท็จ" พระผู้มีพระภาคตรัสว่ากาลามชนทั้งหลายก็สมควรที่ท่านทั้งหลายจะสงสัยสมควรที่จะลังเลใจ ท่านทั้งหลายเกิดสงสัย ลังเลใจในฐานะที่ควรสงสัยอย่างแท้จริงมาเถิด กาลามะทั้งหลาย 

     ท่านทั้งหลายอย่าปลงใจเชื่อด้วยการฟังตามกันมา อย่าปลงใจเชื่อด้วยการถือสืบ ๆ กันมา อย่าปลงใจเชื่อด้วยการเล่าลืออย่าปลงใจเชื่อด้วยการอ้างตำร่าหรือคัมภีร์ อย่าปลงใจเชื่อเพราะตรรกะ(การคิดเอาเอง)อย่าปลงใจเชื่อเพราะการอนุมาน อย่าปลงใจเชื่อด้วยการคิดตรองตามแนวเหตุผล อย่าปลงใจเชื่อเพราะเข้าได้กับทฤษฎีที่พินิจไว้แล้วอย่าปลงใจเชื่อเพราะมองเห็นรูปลักษณะน่าจะเป็นไปได้ อย่าปลงใจเชื่อเพราะนับถือว่าท่านสมณะนี้เป็นครูของเรา กาลามะทั้งหลาย  เมื่อใดท่านทั้งหลายพึงรู้ด้วยตนเองเท่านั้นว่า "ธรรมเหล่านี้ เป็นอกุศล ธรรมเหล่านี้มีโทษ ธรรมเหล่านี้ผู้รู้ติเตียน ธรรมเหล่านี้ที่บุคคลถือปฏิบัติบริบูรณ์แล้ว ย่อมเป็นไปเพื่อไม่เกื้อกูล เพื่อทุกข์ เมื่อนั้นท่านทั้งหลายควรละ (ธรรมเหล่านั้น)เสีย  

      ตามหลักฐานในพระไตรปิฎกมหาจุฬา ฯ ข้างต้น ผู้เขียนได้ยินข้อเท็จจริงเบื้องต้นว่าพระพุทธเจ้าตรัสสอนชาวเกสปุตตะนิคมว่า เมื่อพราหมณ์ในนิกายอื่นได้เข้ามาเผยแผ่ธรรมะเกี่ยวกับความจริงของชีวิตมนุษย์แต่พูดแดกดัน ดูหมิ่นดูแคลน คำสอนของศาสนาอื่นทำให้เกิดความไม่น่าเชื่อถือ  เราไม่ควรเชื่อข้อเท็จจริงโดยทันที เพราะมีการเล่าสู่กันฟังอย่างต่อเนื่องจากอดีตจนถึงปัจจุบัน ฯลฯ ควรสงสัยว่าไม่เป็นความจริงจนกว่าจะได้ตรวจสอบข้อเท็จจริงและรวบรวมหลักฐานมาวิเคราะห์ เพื่อหาเหตุผลของคำตอบในเรื่องนั้นว่าจริงหรือเท็จ

       ด้วยเหตุผลข้างต้น ผู้เขียนสนใจที่จะแสวงหาความรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับยุคศิวิไลย์อีกต่อไป จึงได้เริ่มสืบหาข้อเท็จจริงและรวบรวมหลักฐานจากแหล่งความรู้ต่าง ๆ ในพระไตรปิฎกมหาจุฬา ฯ อรรถกถา เอกสารวิชาการอื่น ๆ และพยานเอกสารดิจิทัลจากอินเตอร์เน็ต เมื่อหลักฐานเพียงพอ   ผู้เขียนก็จะเขียนบทความเชิงวิเคราะห์โดยอนุมานความรู้จากหลักฐาน เพื่อหาเหตุผลมาพิสูจน์ความจริงของคำตอบเรื่องยุคศิวิไลซ์  บทความนี้จะเป็นประโยชน์ต่อผู้อ่านที่สนใจศึกษาปรัชญาเชิงวิเคราะห์ และพระวิทยากรใช้บรรยายธรรมในสังเวชนียสถานทั้ง ๔ แห่ง (The Four Holy Buddhist Places)และพุทธสถานทั่วโลก กระบวนการวิเคราะห์โดยอนุมานความรู้จากหลักฐาน เพื่อหาเหตุผลมาอธิบายความจริงของคำตอบนั้น จะเป็นประโยชน์ต่อนิสิตระดับปริญญาเอก ใช้เป็นแนวทางการเขียนวิทยานิพนธ์และบทความของนิสิตระดับปริญญาเอกสาขาปรัชญาและพระพุทธศาสนา เพื่อให้ได้ความรู้ที่สมเหตุสมผล ไม่สงสัยในข้อเท็จจริงอีกต่อไปและสามารถตรวจสอบกระบวนการวิเคราะห์ข้อมูลได้ เป็นต้น