ปัญหาอภิปรัชญาเกี่ยวกับรัฐพุกามโบราณ

     The Metaphysical problems about the ancient state of Bagan 

 บทนำ 

     ในการศึกษาปัญหาอภิปรัชญา เกี่ยวกับความเป็นจริงของโลก ปรากฏการณ์ทางธรรมชาติ มนุษย์  และการพิสูจน์การมีอยู่ของเทพเจ้า เป็นต้น ตามแนวคิดเชิงอภิปรัชญานั้น ความเป็นจริงแบ่งออกเป็น ๒ ประเภท กล่าวคือ 

         ๑. ความเป็นจริงที่สมมติ (fictitious reality) โดยทั่วไปแล้ว ชีวิตมนุษย์ขึ้นอยู่กับสภาพแวดล้อมทางธรรมชาติที่ล้อมรอบตัวมนุษย์ อาจเป็นปรากฏการณ์ทางธรรมชาติ หรือเหตุการณ์ทางสังคมที่เกิดขึ้น ตั้งอยู่ชั่วระยะเวลาหนึ่งแล้วสลายตัวไปในอากาศ แต่ก่อนที่สภาวะเหล่านั้นจะหายไปจากสายตามนุษย์ มนุษย์สามารถรับรู้ปรากฏการณ์ทางธรรมชาติหรือเหตุการณ์ทางสังคมเหล่านี้ผ่านอวัยวะอินทรีย์ทั้ง ๖ ในร่างกายของเขาได้ ตัวอย่างปรากฏการณ์ทางธรรมชาติได้แก่ แผ่นดินไหว พายุ   น่ำท่วม  เป็นต้น ตัวอย่างเหตุการณ์ทางสังคมที่เกิดขึ้นได้แก่  เหตุการณ์ที่นักเรียนยิงปืนใส่กันในโรงเรียน ผู้คนเหยียบย่ำกันตายในสนามฟุตบอล  หลอกผู้คนให้เล่นแชร์จนเสียหายมูลค่าหลายสิบล้านบาท เป็นต้น      เมื่อจิตใจมนุษย์รับรู้ปรากฏการณ์ทางธรรมชาติหรือเหตุการณ์ทางสังคมที่เกิดขึ้น จิตใจมนุษย์ก็จะดึงดูดอารมณ์เหล่านั้น ๆ เป็นหลักฐานทางอารมณ์ที่สั่งสมอยู่ในจิตใจ   แต่ธรรมชาติของจิตมนุษย์ชอบปรุงแต่ง (คิด) จากหลักฐานต่าง ๆ ทางอารมณ์นั้น มาวิเคราะห์โดยอนุมานความรู้จากหลักฐานต่าง ๆ เพื่อหาเหตุผลมาพิสูจน์ความจริงของคำตอบในเรื่องนั้นอย่างสมเหตุสมผล  เมื่อความรู้เกี่ยวกับปรากฏการณ์ทางธรรมชาติหรือเหตุการณ์ทางสังคมที่เกิดขึ้น ตั้งอยู่ชั่วระยะเวลาหนึ่ง แล้วสลายไปในอากาศ   ถือว่าเป็นความรู้ระดับประสาทสัมผัสเท่านั้น  ตัวอย่างเช่น อาณาจักรพุกามในสมัยโบราณเป็นชุมชนการเมืองที่ชาวพุกามรวมตัวกัน เพื่อก่อตั้งรัฐเอกราชขึ้นมา  มีอำนาจอธิปไตยในการปกครองตนเอง ในระบอบสัมบูรณาญาสิทธิราชย์ ชาวพุกามโบราณเชื่อในคำสอนของพุทธศาสนานิกกายมหายาน มีมาเป็นเวลาหลายร้อยปีแล้ว อาณาจักรพุกามก็ถูกทำลายและเสื่อมสลายไปตามกฎแห่งธรรมชาติ เพราะถูกยึดอำนาจอธิไตยไป ดังนั้นอาณาจักรพุกามโบราณ เป็นชุมชนการเมืองที่ก่อตั้งโดยชาวพุกามที่ได้ถือกำเนิดขึ้นเป็นรัฐเอกราช ดำรงอยู่เป็นรัฐอยู่ชั่วระยะเวลาหนึ่ง และเสื่อมสลายไปตามกฎแห่งธรรมชาติ ตามหลักวิชาการทางปรัชญา ถือได้ว่า การดำรงอยู่ของอาณาจักรพุกามโบราณ เป็นความรู้ระดับประสาทสัมผัสและสั่งสมอยู่ในจิตใจของมนุษย์  จึงเป็นความจริงสมมติ  เป็นต้น   

            ๒.ความจริงขั้นปรมัตถ์ (ultimate truth)  คือ ความจริงอันเป็นที่สุดและลึกซึ้งที่สุดที่ปุถุชนจะหยั่งรู้ได้ยาก เป็นความรู้ที่อยู่นอกขอบเขตการรับรู้ของมนุษย์เกี่ยวกับประสบการณ์ชีวิตผ่านประสาทสัมผัสโดยทั่วไปแล้ว มนุษย์ไม่สามารถรู้ความจริงอันเป็นที่สุดได้ด้วยตนเอง  เพราะอวัยวะอินทรีย์ทั้ง ๖ ของมนุษย์มีความสามารถจำกัดในการรับรู้ปรากฏการณ์ทางธรรมชาติและเหตุการณ์ทางสังคมที่เกิดขึ้น ยื่งกว่านั้นมนุษย์มีอคติต่อผู้อื่นอยู่ตลอดเวลา  ทำให้ชีวิตของพวกเขาอยู่ในความมืดมินเพราะไม่สามารถหาเหตุผลมาอธิบายความจริงของสิ่งต่าง ๆ ที่ผ่านเข้าในชีวิตได้  แม้นักวิทยาศาสตร์จะสามารถสร้างเครื่องมือทางวิทยาศาสตร์ เพื่อค้นหาความรู้เกี่ยวกับความจริงขั้นปรมัตถ์ได้  แต่ไม่มีหลักฐานว่า นักวิทยาศาสตร์ค้นพบความรู้แท้จริงขั้นปรมัติด้วยเครื่องมือทางวิทยาศาสตร์  แต่ผู้เขียนพบหลักฐานในพระไตรปิฎกมหาจุฬาฯว่า พระโพธิสัตว์สิทธัตถะได้ทรงพัฒนาศักยภาพชีวิตของพระองค์เองตามมรรคมีองค์ ๘ จนบรรลุพระสัมมาสัมโพธิญาณในระดับอภิญญา ๖ ตามคำสอนของพระพุทธเจ้าในเรื่องนี้ ก็ถือว่าเป็นความรู้ที่แท้จริงที่อยู่นอกเหนือขอบเขตการรับรู้ของมนุษย์ เช่น ภาวะนิพพานของมนุษย์  ผู้สามารถหยั่งรู้ความจริงขั้นปรมัตถ์ได้ต้องเป็นพระพุทธเจ้า พระปัจเจกพุทธเจ้าและพระอรหันต์เท่านั้น โดยทั่วไปแล้ว การพัฒนาศักยภาพชีวิตมนุษย์ตามอริมรรคมีองค์ ๘ ต้องใช้เวลาหลายปีกว่าพวกเขาจะบรรลุความรู้ในระดับอภิญญาทั้ง ๖    ในปัจจุบัน แม้ว่านักวิทยาศาสตร์จะสามารถสร้างเครื่องมือวิทยาศาสตร์ได้ก็ตาม เพื่อช่วยให้มนุษย์ค้นพบความจริงเกี่ยวกับ "เชื้อโรค" โดยการตรวจสอบข้อเท็จจริงและรวบรวมหลักฐานให้เพียงพอ พวกเขาจึงวิเคราะห์ข้อมูลโดยอนุมานความรู้จากหลักฐานดังกล่าว แต่สุดท้ายแล้วจิตใจของมนุษย์จะเป็นผู้คิดหาเหตุผลมาอธิบายข้อเท็จจริงของคำตอบอย่างสมเหตุสมผล ตามหลักฐานที่มีอยู่ โดยจิตใจมนุษย์จะเป็นผู้ใช้ผลของการวิเคราะห์นั้น เพื่อวินิจฉัยและพิสูจน์ความจริงเกี่ยวกับการรักษาโรคต่าง ๆกับคนอื่น ๆ ต่อไป   เป็นต้น    

          ข้อเท็จจริงเกี่ยวกับอาณาจักรพุกามโบราณ  เมื่อผู้เขียนตรวจสอบข้อเท็จจริงจากหลักฐานในเว็บไซต์ต่าง ๆและแผนที่โลกกูเกิลแล้ว ผู้เขียนได้ยินข้อเท็จจริงว่าอาณาจักรพุกามโบราณ (Bagan kingdom) เป็นสังคมการเมืองที่ถือกำเนิดขึ้น  และชาวพุกามโบราณได้สถาปนารัฐของตนเองขึ้นในปีพ.ศ. ๑๓๙๒   โดยดำรงเอกราชมาเป็นเวลา ๕๘๘  ปี และอาณาจักรพุกามโบราณก็เสื่อมสลายไปตามกฎแห่งธรรมชาติ     เพราะอธิปไตยของอาณาจักรพุกามโบราณถูกกองทัพมองโกลเลียยึดไปในปีพ.ศ.๑๘๔๐ เป็นต้น เมื่ออาณาจักรพุกามโบราณ มีสภาวะความเป็นอยู่เกิดขึ้น มันคงอยู่ชั่วระยะเวลาหนึ่ง และเสื่อมสลายไป  ตามหลักอภิปรัชญา      มันเป็นความจริงที่สมมติขึ้น เราจึงสามารถศึกษาความจริงเกี่ยวกับรัฐพุกามโบราณได้ ตามแนวคิดเชิงปรัชญาได้ เพราะ การมีอยู่ของอาณาจักรพุกามโบราณ เป็นเหตุการณ์ทางสังคมที่เกิดขึ้น เป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นในยุคหนึ่ง   และเสื่อมสลายไปตามกฎแห่งธรรมชาติ    ตามหลักปรัชญา จึงเป็นความจริงที่สมมติขึ้นมาในการศึกษาปัญหาอภิปรัชญาเกี่ยวกับอาณาจักรพุกามโบราณ    ผู้เขียนได้ยินข้อเท็จจริงเพิ่มเติมว่าอาณาจักรพุกามโบราณเป็นรัฐเอกราชโดย ที่พระมหากษัตริย์ทรงใช้อำนาจอธิปไตยในการปกครองประเทศ มีขอบเขตที่ชัดเจนของอาณาจักรพุกามโบราณ เป็นชุมชนการเมืองที่มีประชากรหนาแน่น มีระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ที่ชัดเจนในการปกครองประเทศและศาสนาพุทธเป็นศาสนาประจำชาติ ชาวพุกามนำความรู้ทางพุทธศาสนามาสร้างอารยธรรมของตนเอง เพื่อความเจริญรุ่งเรืองของชีวิต แม้ว่าอาณาจักรพุกามจะสูญเสียอธิปไตยไปเมื่อกว่า ๑,๕๐๐ ปีแล้ว แต่อาณาจักรพุกามโบราณก็ได้ทิ้งหลักฐานเจดีย์โบราณหลายพันองค์ไว้ เป็นมรดกทางวัฒนธรรมของโลกและได้รับการรับรองจากองค์การสหประชาชาติหรือยูเนสโก (Unesco)  ว่าเป็นความจริงอันเป็นที่สุด เพื่อแสดงหลักฐานความเจริญรุ่งเรืองของการดำรงอยู่ของอาณาจักรพุกามโบราณแห่งนี้ และเป็นอนุสรณ์ระลึกถึงคุณงามความดีของพระพุทธเจ้า โดยที่พระพุทธองค์ทรงสอนชาวพุกามให้พัฒนาศักยภาพชีวิตให้เข็มแข็งด้วยการทำสมาธิ จนกว่าจิตใจจะผ่องใสปราศจากอคติ จิตใจก็ไม่ขุ่นมัว  มีบุคคลิกอ่อนโยนเหมาะกับการอยู่ร่วมกับผู้อื่นในสังคม จึงมั่นคงในอุดมคติของชีวิตและไม่ลังเลในการปฏิบัติหน้าที่ต่อผู้อื่น เพื่อความมั่นคงของอาณาจักรพุกามและประชาชนมีความสงบสุขบนพื้นฐานของศีลธรรมและกฎหมาย มันได้กลายเป็นวัฒนธรรมแห่งชีวิตที่งดงาม เมื่อชาวพุกามมีความทุกข์ใจก็จะไปที่เจดีย์  ซึ่งเป็นที่ประดิษฐานพระพุทธรูปอันศักดิ์สิทธิ์ เพื่อขอพรจากพระพุทธเจ้า เพื่อช่วยให้พวกเขาบรรลุความหวังในชีวิตและกลายเป็นวัฒนธรรมแห่งความทรงจำที่ดีมาจนถึงทุกวันนี้ 

       เมื่อโลกปัจจุบัน มีการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว ขณะที่นักวิทยาศาสตร์พัฒนาทักษะชีวิต และการทำงานที่ช่วยให้สามารถสร้างเทคโนโลยี่คอมพิวเตอร์และอินเตอร์เน็ตได้ ที่สนองความต้องการของมนุษย์มากกว่าวิทยาศาสตร์สมัยในด้านอื่น ๆ ช่วยให้มนุุษย์สะดวกสบายมากขึ้นกว่าเดิม จนสามารถสร้างสรรค์นวัตกรรมใหม่ที่เรียกว่า "อินเตอร์เน็ตแพลตฟอร์ม" เพื่อให้พื้นที่แก่ผู้คนทั่วโลกศึกษาและหาความรู้เกี่ยวกับอาณาจักรพุกามโบราณ เมื่อนักท่องเที่ยวทั่วโลกเดินทางมาท่องเที่ยวในอาณาจักรพุกามโบราณ และจะเผยแพร่ความรู้จากประสบการณ์ชีวิตผ่านเพลตฟอร์มอินเตอร์เน็ตเพื่อส่งเสริมชาวพุทธและนักท่องเที่ยวทั่วโลกมาเยือนอาณาจักรแห่งนี้ นี่เป็นความจริงที่สมมติขึ้นมาที่ผุดขึ้นมาจากจิตใจของชาวพุกามเอง  แม้ว่าอาณาจักรพุกามจะเป็นความจริงที่สมมติขึ้น และอยู่ภายใต้อำนาจของกฎแห่งธรรมชาติที่เกิดขึ้น ซึ่งดำรงอยู่ชั่วระยะเวลาหนึ่ง และเสื่อมสลายตามกฎไตรลักษณ์ตามคำสอนของพระพุทธเจ้า  แต่ภูมิปัญญาของชาวพุกามโบราณ กลับไม่เสื่อมสลายไปตามกฎของธรรมชาติ แม้ว่าจิตวิญญาณของชาวพุกาม จะกลับชาติมาเกิดในโลกมนุษย์หลายร้อยครั้ง แต่จิตวิญญาณของชาวพุกามยังคงสั่งสมภูมิปัญญาไว้เป็นสัญญาในใจตลอดไป  ทะเลแห่งพุทธสถูปเหล่านี้ จึงเป็นภูมิปัญญาที่สามารถสร้างรายได้มหาศาลให้กับชาวพุกามได้ ในฐานะเจ้าของมรดกทางวัฒนธรรมของโลกแห่งนี้ เมื่อผู้คนนับล้านทั่วโลก มาสักการะเจดีย์นับหมื่นองค์ เพื่อระลึกถึงคุณงามความดีของพระศากยมุนีพุทธเจ้า ที่พระองค์ทรงตัดสินพระทัยสละวรรณะของกษัตริย์เพื่อทรงผนวชเป็นพระโพธิสัตว์แม้ว่าพระองค์จะทรงเสียสิทธิและหน้าที่ในการปกครองประเทศไปตลอดชีวิต เพื่อใช้เวลาศึกษาและค้นคว้าความจริงของชีวิตมนุษย์ว่าพระพรหมสร้างมนุษย์และวรรณะให้มนุษย์ปฏิบัติหน้าที่ของตนตามวรรณะที่ตนเกิดมา ตามคำสอนของพราหมณ์อารยันและกฎหมายวรรณะจารีตประเพณี  ซึ่งห้ามการแต่งงานระหว่างวรรณะ เมื่อได้ตรากฎหมายแล้ว ห้ามมิให้ยกเลิกกฎหมายนั้น ซึ่งเป็นการละเมิดสิทธิมนุษยชนอย่างร้ายแรง เมื่อมนุษย์มีตัณหาราคะและมีชีวิตอ่อนแอ จึงไม่มีสติปัญญาที่จะยับยั้งจิตใจของตนเอง ดังนั้น การมีเพศสัมพันธ์กับคนต่างวรรณะจึงเกิดขึ้น  คนในสังคมจึงตรวจสอบข้อเท็จจริงและลงโทษด้วยการถูกไล่ออกจากถิ่นที่เคยอยู่มาตลอดชีวิต ต้องอยู่อย่างคนเร่ร่อนตามท้องถนนในเมืองใหญ่ เช่น พระนครกบิลพัสดุ์ และพระนครเทวทหะ เป็นต้น 

       เมื่อพระพุทธศาสนาเข้ามาเผยแผ่ในอาณาจักรพุกามโบราณ  ทำให้ชาวพุกามได้เรียนรู้หลักคำสอนของพระพุทธเจ้า เพื่อพัฒนาศักยภาพชีวิตตามหลักอริยมรรคมีองค์ ๘ เพื่อดำเนินชีวิตอย่างเข้มแข็งด้วยการทำสมาธิ จขัดเกลากิเลสในจิตใจให้บริสุทธิ์ปราศจากอคติและอารมณ์ขุ่นมัว สามารถแก้ปัญหาชีวิตได้ด้วยสติและปัญญาของตนเองและรักษาเอกชราของอาณาจักรพุกาม มาเป็นเวลาหลายร้อยปี ก่อนที่อาณาจักรพุกามโบราณ ตกอยู่ภายใต้อำนาจของกฎไตรลักษณ์ (trinity rule) ซึ่งมีคุณลักษณะร่วมกัน ๓ ประการคือ ความไม่เที่ยง ความทุกข์และความไม่เป็นตัวของตัวเอง เพราะความประมาทเลินเล่อในชีวิตของชาวพุกามที่ไม่มั่นคงในอุดมการณ์รักษาชาติ พระพุทธศาสนา และมหากษัตริย์  เป็นต้น  แม้คำสอนทางพระพุทธศาสนาจะสอนให้เราไม่ยึดติดเหตุการณ์ในอดีต เพราะเราไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรในอดีตได้อีก ต่อไป แต่มันเป็นบทเรียนที่มนุษย์ควรเรียนรู้และเข้าใจว่าเมื่ออาณาจักรพุกามเป็นสิ่งไม่เที่ยง ส่วนตัวเราเองก็ไม่เที่ยงเช่นกัน 

         เมื่อผู้เขียนได้มีโอกาสเดินทางไปยังอาณาจักรพุกามโบราณ (Ancient Bagan) ซึ่งตั้งอยู่ในเมืองมัณฑเลย์ เหตุผลที่ผู้เขียนตัดสินใจไป ก็เพราะเป็นการแสวงบุญครั้งแรกที่เมืองโบราณแห่งนี้  ผู้แสวงบุญส่วนใหญ่เป็นพระสงฆ์กลุ่มใหญ่  จึงไม่รู้สึกเก้อเขินแต่อย่างใด ผู้เขียนเป็น Blogger ที่ต้องการเขียนเรื่องราวใหม่ ๆ เกี่ยวกับพระพุทธศาสนาในพม่าบนอินเตอร์เน็ตไว้  เพื่อให้ผู้เขียนได้อ่านเอง การเขียนฺบทความเกี่ยวกับปรัชญาและศาสนา ทำให้เราตระหนักถึงจุดอ่อนของเรา ไม่ว่าจะมีความรู้น้อยหรือมากในเรื่องนั้น ที่เราสามารถถ่ายทอดเป็นตัวอักษรลงบนกระดาษดิจิทัล หากเรามีความรู้มากก็ถ่ายทอดข้อความที่ไหลออกมาจากจิตใจของเรา เหมือนแม่น้ำคงคาที่ไหลมาจากเทือกเขาหิมาลัยที่ไม่เคยเหือดแห้ง  ผู้เขียนแทบจะไม่ละสายตาจากข้อความนั้น ถ้าเรามีความรู้น้อย ก็ไม่รู้จะเริ่มเขียนอย่างไร?  เพราะเรายังไม่รู้วิธีสร้างประเด็น (คอนเท็น) ของหัวข้อ โดยเฉพาะการวิเคราะห์โดยอนุมานความรู้จากหลักฐานต่าง ๆ เพื่อหาเหตุผลพิสูจน์ข้อเท็จจริงของคำตอบหลายครั้ง  จนกว่าจะมั่นใจว่าเป็นความรู้แท้จริงและมีความสมเหตุผลที่ถูกต้อง  ในการศึกษายุคใหม่นักศึกษา จะอ่านหนังสือเรียนเพียงเล่มเดียวไม่เพียงพอเพราะทุกสิ่งทุกอย่างได้เปลี่ยนแปลงไปแล้ว ทุก ๆ วัน มีคนนับล้านแบ่งปันความรู้ ผ่านเวปไซด์ ให้เราอ่านและศึกษาด้วยตนเอง  ในเวลากลางคืน ผู้คนในประเทศของเรากำลังหลับใหล ท้องฟ้าในซีกโลกตะวันตกสว่างไสว ผู้คนกำลังทำงาน วิเคราะห์โดยอนุมานความรู้จากหลักฐานต่าง ๆ เพื่อหาเหตุผลพิสูจน์ข้อเท็จจริงของคำตอบในเรื่องที่น่าสนใจ และแบ่งปันความรู้นั้นทางออนไลน์ ความคิดของเราอาจเป็นเรื่องที่ล้าสมัยไปแล้วก็ได้

    การเขียนบทความเชิงปรัชญาเป็นการเสนอประเด็นทางสังคมที่น่าศึกษาในด้านต่าง ๆ ที่เป็นประโยชน์ต่อประชาชนในประเทศของเราและเพื่อพัฒนาศักยภาพของประชาชนให้มีส่วนในการสร้างอารยธรรมของประเทศ ให้เจริญรุ่งเรือง และก้าวหน้าเป็นยอมรับของคนทั่วโลกในการศึกษาปัญหาอภิปรัชญาเกี่ยวกับอาณาจักรพุกามโบราณที่ตั้งอยู่ในสหภาพเมียนมาร์มีลักษณะของความเป็นรัฐหรือไม่ ? ในการวิจัยลักษณะของรัฐ จะต้องมีองค์ประกอบของประชาชนที่อาศัยอยู่ในอาณาเขตของรัฐนั้น ดินแดนของรัฐนั้นต้องมีอาณาเขตที่แน่นอน มีรัฐบาลของตนเองในการบริหารงานของรัฐ และมีอำนาจอธิปไตยเป็นของตนเองในการปกครองรัฐ เป็นต้นดังนั้นความเป็นรัฐพุกามโบราณ    จะต้องมีองค์ประกอบด้วย

 

        ๑.ประชาชนชาวพุกาม  เมื่อผู้เขียนศึกษาเกี่ยวกับอาณาจักรพุกามโบราณจากหลักฐานในเว็บไซต์ต่างๆ และเอกสารทางวิชาการต่าง ๆ ได้ยินข้อเท็จจริงว่าชาวพุกามมิใช่คนมอญ พวกเขามีเชื้อสายของเผ่า"มรัมมะ (Mramma)" ที่สืบเชื้อสายจากชาวธิเบตและดราวิเดียนซึ่งพากันอพยพมาจากประเทศจีนและทางตะวันออกเฉียงเหนือของอินเดียโดยเฉพาะรัฐพิหารมาตั้งถิ่นฐานในดินแดนพุกามโบราณ  สาเหตุของการอพยพของชาวมรัมมะ น่าจะเกิดจากความเชื่อในหลักคำสอนของพระพุทธศาสนานิกายเถรวาทในชมพูทวีปได้เสื่อมศรัทธาลงและแนวคิดทางศาสนาฮินดูเริ่มครอบงำจิตใจของผู้คน   มหาราชาผู้ปกครองแคว้นต่าง ๆนับถือศาสนาฮินดูและมีการตั้งค่าหัวในการฆ่าพระภิกษุในพระพุทธศาสนาไว้หลายรูป  ทำให้ชาวพุทธเกรงกลัวภัยที่จะมาถึงตน จึงพากันอพยพมาไปอยู่ดินแดนตอนกลางที่แห้งแล้ง และล่องเรือติดตามมาจนถึงลุ่มน้ำอิรวดีพวกมธัมมมะก่อตั้งอาณาจักรพุกามในดินแดนประเทศพม่า

   ๒.อาณาเขตของอาณาจักรพุกามโบราณ (ancient Bagan) เป็นเมืองโบราณที่เจริญรุ่งเรืองในประวัติศาสตร์พม่า เมื่อผู้เขียนศึกษาหลักฐานในแผนที่โลกกูเกิล (google world map) ในสหภาพเมียนมาร์ ผู้เขียนพบคำว่า"พุกาม"(หรือBagan)อยู่ในเขตมัณฑเลย์ ตอนกลางของสหภาพเมียนมาร์ทางฝั่งตะวันออกของแม่น้ำอิระวดี (Irrawaddy River)ผู้คนจำนวนมากเข้ามาตั้งถิ่นฐานและกลายเป็นชุมชนทางการเมืองของอาณาจักรพุกามโบราณมากว่าสองร้อยปี แต่เป็นดินแดนที่มีความสำคัญทางประวัติศาสตร์มากที่สุดของสหภาพเมียนมาร์ เมืองพุกามเป็นเมืองหลวงของอาณาจักรพุกามมาประมาณ ๓๐๐  ปี เมื่อเวลาหลายร้อยปีก่อน ที่ชนเผ่ามรัมมะได้อพยพจากเหนือของจีนและธิเบต เข้ามาตั้งรกรากในที่ราบลุ่มแม่น้ำอิรวดีและก่อตั้งอาณาจักรพุกามโบราณภายใต้กษัตริย์ปกครองตนเอง ดังนั้น เมื่อได้ก่อตั้งอาณาจักร"พุกามโบราณ"  เป็นชุมชนทางการเมืองที่ตั้งอยู่ริมฝั่งตะวันออกของแม่น้ำอิรวดีมีเมืองหลวงชื่อพุกาม และมีพระมหากษัตริย์ ๕๕ พระองค์ทรงใช้อำนาจอธิปไตยปกครองอาณาจักรพุกามโบราณ ตามระบอบสมบูรณาญาสิทธิราษฎร์มีภาษาเป็นของตนเองประชาชนนับถือพระพุทธศาสนานิกายมหายาน โดยใช้คำสอนของพระพุทธเจ้าเป็นแนวคิดในการดำเนินชีวิตประจำวันของตน หลังจากที่พระพุทธศาสนานิกายเถรวาทเสื่อมลง เมื่อแนวคิดของผู้คนในอาณาจักรพุกามโบราณได้เปลี่ยนแปลงไปตามกระแสโลก เพราะความคิดมนุษย์นั้นไม่เที่ยงเพราะทุกคนปรารถนาชีวิตที่ดีกว่าเดิมแต่ยังยึดติดในโลกธรรม ๘จึงมีการสร้างพระเจดีย์ขึ้นในวัดหลายพันแห่ง เพื่ออามิสบูชาแก่โคตมะพระพุทธเจ้า เพื่อให้ชีวิตตนสมมหวังในสิ่งที่ปรารถนาอาณาจักรพุกามโบราณนี้เป็นจุดเริ่มต้นของการตั้งสหภาพเมียนมาร์ในยุคปัจจุบัน และดำรงเอกราชของตนอยู่ระหว่างปีพ.ศ.๑๕๘๗ จนกระทั่ง พ.ศ.๑๗๓๐ เป็นต้น 

    ๓.อำนาจอธิปไตย อาณาจักรพุกามถูกปกครองโดยพระมหากษัตริย์ซึ่งใช้อำนาจอธิปไตยโดยตรงในการปกครองประเทศ เนื่องจากมีประชากรน้อยมากเมื่อเทียบกับปัจจุบัน มีประชากรนับแสนคน พระเจ้าอนุรุทธหรือพระเจ้าอโนรธามังช่อทรงเป็นกษัตริย์ที่มีชื่อเสียงที่สุดแห่งอาณาจักรพุกามโบราณ    ทรงศรัทธาในพระพุทธศาสนานิกายมหายาน และส่งเสริมการอุปถัมถ์พระพุทธศาสนานิกายมหายานให้ประดิษฐานอย่างมั่งคงในอาณาจักรพุกาม ส่งผลให้มีเจดีย์นับพันองค์ถือกำเนิดในอาณาจักรพุกามจวบจนทุกวันนี้  

      ๔.การปกครองในอาณาจักรพุกามโบราณ สถานบันพระมหากษัตริย์ มีทำหน้าที่รับผิดชอบในการบริหารอาณาจักรพุกามโบราณ ปัจจุบัน พระราชวังโบราณได้รับการอนุรักษ์ไว้ในเมืองพุกามโบราณ เป็นอนุสรณ์สถานที่รำลึกถึงเหตุการณ์การปกครองในยุคนั้นเป็นอย่างดี  สะท้อน  ถึงความไม่ประมาทในชีวิตตามคำสอนของพระพุทธเจ้า ในการปกครองบ้านเมือง     ความเชื่อของชาวมรัมมะที่ศรัทธาพระพุทธศาสนานิกายตันตระ และศึกษาคำสอนของพระพุทธศาสนานิกายเถรวาทไปพร้อม ๆ กัน โดยอาศัยความเชื่อจากคำสอนของอาจารย์ที่ว่าชีวิตมนุษย์สามารถบรรลุความสำเร็จได้ก็ต่อเมื่อ โดยอาศัยฤทธิ์อำนาจของพระอริยเจ้าเท่านั้น มาช่วยดลบันดาลให้ตนเอง  ประสบความสำเร็จในชีวิตได้   แต่สิ่งเหล่านั้นคือ ความคิดเท่านั้น แต่ความจริงของชีวิตก็คือ มนุษย์ทุกคนต้องพึ่งพาอาศัยตนเองด้วยการลงมือกระทำทุกอย่างด้วยตนเองทั้งสิ้น  ไม่มีใครสามารถช่วยเหลือใครได้  

             

      ในยุคแรก ๆ คนกลุ่มแรกที่เข้ามาตั้งรกรากในดินแดนพม่าคือชาวมอญ ซึ่งมาถึงก่อนการตรัสรู้ของพระพุทธเจ้า เมื่อประมาณ๒๔๐๐ ปีที่ตำบลอุรุเวลาเสนานิคม ชาวมอญได้รับอิทธิพลจากแนวคิดการดำรงชีวิตด้วยความหวังที่จะมีชีวิตที่ดีขึ้น ตามอิทธิพลของคำสอนทางพระพุทธศาสนาเถรวาท  ที่พระธรรมทูตสายต่างประเทศโมริยะในรัชสมัยพระเจ้าอโศกมหาราชทรงตัดสินใจส่งพระธรรมทูต ๙ สาย ไปเผยแผ่คำสอนของพระพุทธเจ้าไปยังทิศต่าง ๆ      ส่วนสายที่ ๘ คือพระโสนะและพระอุตตร ถูกส่งมาเผยแพร่พระพุทธศาสนาในดินแดนสุวรรณภูมิหมายถึงดินแดนมอญ ไทย พม่า ส่วนตามพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๕๔ คำว่า"สัวรรณภูมิ" หมายถึง ดินแดนแหลมทองซึ่งเชื่อกันว่ามีอาณาบริเวณครอบคลุม พม่า ไทย ลาว เขมร เวียดนาม มาเลยเซีย และสิงคโปร์ เป็นต้น การเดินทางไปเผยแผ่พระพุทธศาสนาในรัฐสุวรรณภูมิโดยพระธรรมทูตสายต่างประเทศของอาณาจักรโมริยะในสายที่ ๘   เริ่มต้นด้วยการเดินทางจากเมืองหลวงปัฏตาลีบุตรออกสู่ทะเลที่เมืองท่าของแคว้นกลิงค (galingga country) เพื่อขึ้นเรือสินค้าขนาดใหญ่ไปตามเส้นทางการค้าโบราณโดยเรือ เดินทางข้ามทะเลอันดามันไปตามเส้นทางการค้าโบราณไปสู่ริมฝั่งตะวันตกของเมืองมะริดซึ่งเป็นรัฐมอญปัจจุบัน    ส่วนการเดินทางโดยทางบกจากอินเดียไปทางตอนใต้ของประเทศพม่า ในขณะนั้นยากเพราะเส้นทางสายไหมไปจีน ยังอยู่ภายใต้อิทธิพลของจักรวรรดิเปอร์เชียจึงไม่ปลอดภัยที่จะเดินทางไปเผยแผ่พุทธศาสนาตามเส้นทางสายไหมชาวมอญส่วนใหญ่ตั้งรกรากอยู่ที่เมืองท่าทางใต้ของพม่า 

        เมื่อผู้เขียนพิจารณาข้อเท็จจริงและพยานหลักฐานแล้วเห็นว่าอาณาจักรพุกามเป็นรัฐที่อำนาจอธิปไตยเป็นของตนเอง มิได้เป็นประเทศราชหรืือเมืองขึ้นของประเทศใด เป็นชุมชนทางการเมืองที่จัดตั้งขึ้นโดยชาวมรัมมะมีอาณาเขตแน่นอนตั้งอยู่ตอนกลางของสหภาพเมียนมาร์ในปัจจุบัน มีระบอบการปกครองแบบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ โดยมีสถาบันพระมหากษัตริย์เป็นใช้อำนาจอธิปไตยในการปกครอง โดยใช้อำนาจนิติบัญญัติในการออกฎหมาย, อำนาจบริหารในการปกครองประเทศเช่นการประกาศสงคราม เป็นต้น และอำนาจตุลาการในการพิจารณาและตัดสินอรรถคดีทั้งปวงในอาณาจักรพุกาม เป็นต้น  เมื่อศึกษาจากหลักฐานทางประวัติศาสตร์ของพม่าแล้ว รัฐสุวรรณภูมินั้น คงได้รับอิทธิพลของพระพุทธศาสนาเถรวาทผ่านมอญเข้ามาเผยแผ่ในดินแดนสุวรรณภูมิที่เป็นที่ตั้งของประเทศไทยในปัจจุบัน ส่วนอิทธิพลของพระพุทธศาสนาเถรวาทจากศรีลังกา น่าจะมีขึ้นหลังจากพม่ากับไทยประกาศสงครามเป็นศัตรูกันบ่อยครั้งในสมัยอยุธยาจึงไม่่มีอิทธิพลทางความเชื่อในพระพุทธศาสนาที่มีต่อกัน เนื่องจากการตรวจสอบข้อเท็จและรวบรวมหลักฐานเกี่ยวกับเจดีย์โบราณนั้น จะค้นพบในประเทศพม่ามากกว่าในประเทศไทย เพราะ ชาวพม่เชื่อว่าสร้างพระเจดีย์ขึ้นเพื่อให้คนกราบไหว้บูชาแล้วชีวิตจะจริญรุ่งเรืองมั่งคั่งอย่างเดียว และไม่เสื่อมคลาย นอกจากนี้เมื่อพม่าทำสงครามกับราชอาณาจักรอยุธยาบ่อยครั้ง จึงนิยมสร้างพระเจดีย์เพื่อความเจริญรุ่งเรืองเป็นนิจ  ส่วนคนไทยนิยมสร้างพระพุทธรูปไว้ในวัด โดยเชื่อว่าจะทำให้ชีวิตมีชัยเหนือมารและอุปสรรคทั้งปวง เมื่อสิ้นชีวิตไปก็ไม่สูญเปล่าเพราะจิตวิญญาณยังต้องไปจุติในสุคติโลกสวรรค์ ส่วนการสร้างวัดเพื่อถวายเป็นพุทธบูชา โดยเชื่อว่าเมื่อตนตายไปแล้วจิตก็จะไปจุติจิตในโลกสวรรค์เช่นกัน จึงมีการสร้างวัดมากมายตามเอกสารเกี่ยวกับประวัติศาสตร์พม่าที่กล่าวไว้ เมื่อพระพุทธศาสนามหายานเผยแผ่มาสู่อาณาจักรพุกาม จึงมีการสร้างเจดีย์หลายพันองค์ขึ้นทุกแห่งในตัวเมืองพุกามโบราณ อาณาจักรพุกามโบราณที่ตั้งอยู่ในเขตเมืองโบราณมัณฑะเลย์ ซึ่งอยู่ตรงกลางของประเทศพม่าในปัจจุบัน พื้นที่อาณาจักรพุกามเป็นแหล่งท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมทางพระพุทธศาสนาที่สำคัญของประเทศพม่า เมื่อผู้เขียนตรวจสอบข้อเท็จจริงจากหลักฐานของแผนที่โลก พบว่าอยู่ทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ของเมืองมัณฑะเลย์ ซึ่งเป็นเมืองที่พระพุทธศาสนานิกายเถรวาทเจริญรุ่งเรืองมากทั้งทางวัตถุและจิตใจของชาวพุกาม  มีการสร้างเจดีย์ไม่น้อยกว่า ๑๐,๐๐๐ แห่งเพื่อใช้บรรจุสิ่งที่ควรเคารพบูชาส่วนใหญ่คือพระพุทธรูปปางชนะมารหรือปางตรัสรู้กฎธรรมชาติของชีวิตมนุษย์ กล่าวคือชีวิตของมนุษย์จะต้องเกิดขึ้น ตั้งอยู่และดับสิ้น ไปจุติจิตในภพต่างๆ มีภพภูมิถึง ๓๑ ภพตามเชื่อทางพระพุทธศาสนานิกายเถรวาททั่วอาณาจักรพุกาม มีสร้างปรักหักของโบราณวัตถุที่ได้รับการบูรณะไม่ต่ำกว่า ๒๐๐๐ วัดด้วยกัน

      จากเหตุผลที่กล่าวมาข้างต้น ในปัญหาอภิปรัชญาเกี่ยวกับอาณาจักรพุกามโบราณนั้น เมื่อวิเคราะห์พยานเอกสารและพยานวัตถุจากโบราณสถาน    ผู้เขียนได้ยินข้อเท็จจริงว่าอาณาจักรพุกามโบราณเป็นชุมชนทางการเมืองที่ก่อตั้งโดยชาวพุกาม อาศัยอยู่ในดินแดนที่มีขอบเขตชัดเจนตอนกลางของพม่า     มีอำนาจอธิปไตยของตนเอง พระมหากษัตริย์หลายพระองค์ ทำหน้าที่เป็นรัฐบาลที่ปกครองอาณาจักรพุกามโบราณเป็นเวลาหลายร้อยปี ก่อนที่อาณาจักรพุกามโบราณจะล่มสลาย เมื่ออาณาจักรพุกามโบราณเป็นปรากฏการณ์ทางสังคมที่เกิดขึ้น ดำรงอยู่มานานหลายร้อยปี และเสื่อมสลายไปตามกฎธรรมชาติเช่นเดียวกับชีวิตมนุษย์  เมื่อความคิดของมนุษย์ไม่เที่ยงเพราะเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา เป็นความประมาทเล่นเล่อของชาวพุกามเองที่ยึดมั่นในอุดมการณ์ที่จะรักษาชาติ ศาสนากับพระมหากษัตริย์  ดังนั้นความรู้เกี่ยวกับอาณาจักรพุกามโบราณ จึงเป็นความรู้ในระดับประสาทสัมผัสของมนุษย์ จึงถือเป็นความจริงที่สมมติขึ้น