ปัญหาอภิปรัชญาเกี่ยวกับรัฐโกศล

The Metaphysical problems related  to  Kosol country  in

Buddhaphumi's philosophy

บทนำ 

     โดยทั่วไป พุทธศาสนิกชนทั่วโลกคงเคยได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับ "แคว้นโกศล" มาจากพระธรรมเทศนาของพระภิกษุในวันสำคัญทางพระพุทธศาสนา และจากการศึกษาพระพุทธศาสนาในสถานการศึกษาต่าง ๆ ทั่วโลก เช่น มหาวิทยาลัยพระพุทธศาสนาในราชอาณาจักรไทย ซึ่งล้วนยอมรับโดยปริยายว่าแคว้นโกศลมีอยู่จริง โดยไม่จำเป็นต้องตรวจสอบข้อเท็จจริงและรวบรวมพยานหลักฐาน  เพื่อพิสูจน์ความจริงเรื่องนี้อีกต่อไป  

         ตามคำสอนของพระพุทธเจ้านั้น   เมื่อเราได้ยินความจริงของเรื่องใดเรืองหนึ่งที่เล่าสืบทอดกันมาตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน หรือเรื่องใดเรื่องหนึ่งที่ถูกปฏิบัติกัน อย่างกว้างขวางจนกลายเป็นแบบอย่างประเพณี ตำราหรือคัมภีร์ทางศาสนา  เป็นต้น  เราไม่ควรเชื่อทันที่ เราควรสงสัยก่อน จนกว่าเราจะได้ตรวจสอบข้อเท็จจริงและมีหลักฐานเพียงพอ  ที่จะเป็นข้อมูลใช้ในการวิเคราะห์โดยอนุมานความรู้  เพื่อหาเหตุผลในการพิสูจน์ความจริงในเรื่องนี้หรืออธิบายความจริงของคำตอบในเรื่องนี้

  

          หากไม่มีหลักฐานที่จะพิสูจน์ความจริง  นักปรัชญาถือว่าข้อเท็จจริงที่ได้ยินจากพยานเพียงคนเดียว ไม่น่าเชื่อถือและไม่ยอมรับข้อเท็จจริงนั้นเป็นความจริงเพราะโดยทั่วไป มนุษย์เป็นพวกเห็นแก่ตัว มักมีอคติต่อผู้อื่น ซึ่งเกิดจากความโง่เขลา ความกลัว  ความเกลียดชัง  และความรักใคร่  เป็นต้น  นอกจากนี้มนุษย์มีอวัยวะอินทรีย์ ๖ อย่างในร่างกายที่จำกัดในการรับรู้ปรากฏการณ์ทางธรรมชาติ และเหตุการณ์ทางสังคมที่เกิดขึ้นแล้ว  สิ่งเหล่านี้ดำรงอยู่เป็นสภาวะชั่วคราวเป็นระยะเวลาหนึ่ง และเสื่อมสลายไปในอากาศ    แต่ก่อนที่สิ่งเหล่านี้จะหายไปจากสายตาของมนุษย์  มนุษย์รับรู้ได้ด้วยประสาทสัมผัสของตนเองและสั่งสมเป็นความรู้อยู่ในจิตใจของตนเอง  

      

คณะพระธุดงค์มาสวดมนต์ที่สถูปยมกปาฏิหารย์

     ๑.หลักอภิปรัชญา แต่ปัญหาของความจริงที่มนุษย์สนใจศึกษาและแสวงหาความรู้นั้น เมื่อรับรู้สิ่งใดสิ่งหนึ่งก็จะคิดจากสิ่งนั้น  ๆ   ซึ่งเป็นหลักฐานทางอารมณ์มีอยู่ในจิตใจตนเอง  แต่เมื่อวิเคราะห์แล้ว ผลการวิเคราะไม่สามารถให้คำตอบที่ไม่ชัดเจนว่าสิ่งนั้นเกิดขึ้นอย่างไร? แต่บรรดานักปรัชญานั้นชอบที่จะแสวงหาความรู้ในเรื่องนี้ต่อไป จึงตรวจสอบข้อเท็จจริงและรวบรวมหลักฐานต่าง ๆ   เมื่อมีหลักฐานเพียงพอ ก็จะใช้เป็นข้อมูล เพื่อวิเคราะห์โดยอนุมานความรู้  หาเหตุผลเพื่อพิสูจน์ความจริงในเรื่องนี้ต่อไป  เมื่อนักปรัชญาสนใจศึกษาปัญหาของความจริง  ที่สามารถรับรู้ได้ด้วยประสาทสัมผัสของมนุษย์ และปัญหาของความจริงที่อยู่เหนือขอบเขตประสาทสัมผัสของมนุษย์  ดังนั้น ความจริงของปรัชญา จึงแบ่งออกเป็น ๒ ประเภทคือ ๑.ความจริงที่สมมติขึ้น ๖ ๒.สัจธรรม ตามหลักการของปรัชญา  เราสามารถอธิบายความจริงได้ดังนี้ 

  

บ้านของอนาถบิณฑิกคหบดี  

             ๑.๑.ความจริงที่สมมติขึ้น   โดยทั่วไป มนุษย์ใช้ชีวิตอยู่ท่ามกลางสิ่งแวดล้อมทางธรรมชาติรอบตัว หรือเหตุุการณ์ทางสังคมการเมืองมนุษย์สร้างขึ้นที่เกิดขึ้น  ตั้งสถานะอยู่ชั่วระยะเวลาหนึ่งแล้วก็เสื่อมสลายสภาวะไปในอากาศ  แต่ก่อนที่สภาวะเหล่านี้จะหายไปจากสายตาของมนุษย์  จิตใจมนุษย์สามารถรับรู้ปรากฏการณ์ทางธรรมชาติหรือเหตุการณ์ทางสังคมการเมืองที่เกิดขึ้นผ่านอายคนะภายในร่างกายเมื่อรับรู้ผ่านอายตนะภายในของร่างกายแล้ว จิตจะเก็บอารมณ์เหล่านั้นมาสั่งสมไว้ในจิตใจของตน  แต่ธรรมชาติของจิตใจมนุษย์ทุกคนไม่ใช่เพียงการรับรู้และเก็บอารมณ์ต่าง ๆ เท่านั้น แต่จิตใจมนุษย์ยังมีหน้าที่คิดจากสิ่งที่รู้ เมื่อรู้สิ่งไหนก็คิดจากสิ่งนั้น โดยการวิเคราะห์หลักฐานโดยอนุมานความรู้ เพื่อหาเหตุผลมาพิสูจน์ความจริงของคำตอบในเรื่องนั้นว่าจริงหรือเท็จ  หากคำตอบยังไม่ชัดเจนก็จะแสวงหาความรู้ในเรื่องนั้นต่อไป  ดังนั้น เมื่อปรากฏการณ์ทางธรรมชาติและเหตุการณ์ทางสังคมการเมืองที่เกิดขึ้น ก่อตัวขึ้นชั่วขณะหนึ่งแล้วหายไปในอากาศถือว่าเป็นความรู้ในระดับประสาทสัมผัส เมื่อวิเคราะห์หลักฐานทางอารมณ์   ข้อเท็จจริงยังไม่ชัดเจน จำเป็นต้องตรวจสอบข้อเท็จจริงและรวบรวมหลักฐานต่าง ๆ  เมื่อมีหลักฐานเพียงพอแล้ว เราก็จะใช้เป็นข้อมูล เพื่อวิเคราะห์โดยอนุมานความรู้ หาเหตุผลเพื่อพิสูจน์ความจริงของคำตอบในเรื่องนั้น   เมื่อคำตอบของความจริงที่สมมติขึ้น ถือว่ายังไม่เป็นความจริงอันเป็นที่สุด   ข้อเท็จจริงนั้น อาจเปลี่ยนแปลงไปตามหลักฐานใหม่ที่นักวิทยาศาสตร์ค้นพบก็ได้  เมื่อข้อเท็จจริงในระดับประสาทสัมผัสยังไม่แน่นอน ถือว่าเป็นความจริงที่สมมติขึ้น ตัวอย่างเช่น  อาณาจักรโกศลในสมัยโบราณ      เป็นชุมชนทางการเมืองที่ก่อตั้งรัฐโกศล เป็นรัฐอิสระที่มีอำนาจอธิปไตยในการปกครองตนเองภายใต้ระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์  พวกเขาเชื่อในคำสอนพราหมณ์เกี่ยวกับการมีอยู่ของเทพเจ้าหลายองค์ที่ช่วยให้พวกเขาบรรลุความฝันในชีวิตผ่านการบูชาของพวกพราหมณ์  อาณาจักรโกศลเป็นรัฐอิสระมานับร้อยหลายปี ก่อนที่จะเสื่อมสลายไปตามกฎธรรมชาติคือเมื่ออาณาจักรโมริยะในรัชสมัยของพระเจ้าอโศกมหาราชได้ยึดอำนาจอธิปไตยในการปกครองแคว้นโกศลเป็นของตนเอง  ดังนั้นอาณาจักรโกศลจึงเป็นชุมชนทางการเมือง ที่ถูกสร้างขึ้นโดยชาวแคว้นโกศล  รักษาสถานะของความเป็นรัฐไว้เป็นเวลาหลายร้อยปี และดับสูญของความเป็นอาณาจักรโกศลไป ตามหลักปรัชญาถือว่าการมีอยู่ของอาณาจักรโกศลโบราณเป็นความรู้ระดับประสาทสัมผัส และสั่งสมอยู่ในจิตใจมนุษย์ก่อนจะถูกถ่ายทอดเป็นตัวอักษรในพระไตรปิฎก ถือเป็นความจริงที่สมมติขึ้น เป็นต้น

   

          ๑.๒.ความจริงขั้นปรมัติ(ultimate Truth)  คือความจริงขั้นสูงสุดที่ลึกซึ้งที่สุดยากที่คนธรรมมดาทั่วไปจะเข้าใจได้ เว้นแต่ผู้นั้นจะปฏิบัติตามมรรคมีองค์ ๘ เท่านั้น คือความรู้ที่อยู่เหนือขอบเขตของการรับรู้เกี่ยวกับประสบการณ์ชีวิตผ่านประสาทสัมผัสของตนเองโดยทั่วไปแล้ว มนุษย์ไม่สามารถรับรู้ความจริงอันเป็นที่สุดด้วยตนเอง เนื่องจากอายตนะภายในของมนุษย์ มีข้อจำกัดในการรับรู้ปรากฏการณ์ทางธรรมชาติและเหตุการณ์ทางสังคมที่เกิดขึ้น  นอกจากนี้ มนุษย์มักเห็นแก่ตัว และมักอคติต่อผุู้อื่น ซึ่งเกิดจากความไม่รู้ ความเกลียดชัง ความรักใคร่ และความกลัว ทำให้ชีวิตพวกเขามืดมน       ในปัจจุบัน แม้ว่านักวิทยาศาสตร์จะสามารถสร้างเครื่องมือทางวิทยาศาสตร์เพื่อแสวงหาความรู้เกี่ยวกับความจริงขั้นปรมัตถ์  แต่ยังไม่มีหลักฐานที่เชื่อถือได้ว่านักวิทยาศาสตร์ค้นพบความจริงขั้นปรมตถ์ โดยใช้เครื่องมือทางวิทยาศาสตร์ แม้มนุษย์จะสามารถส่งข้อมูลเกี่ยวกับชีวิตของตนเองผ่านอินเตอร์เน็ตได้   แต่ผู้เขียนได้ค้นพบหลักฐานของความจริงขั้นปรมัตถ์ในพระไตรปิฎกมหาจุฬา ฯ ว่าพระโพธิสัตว์ทรงพัฒนาศักยภาพชีวิตของพระองค์ตามอริยมรรคมีองค์ ๘  เช่น ญาณทิพย์เหนือมนุษย์ทั้งปวง  สภาวะนิพพาน เป็นต้น  ซึ่งตามหลักคำสอนของพระพุทธเจ้าในเรื่องนี้   ตามหลักปรัชญาถือว่าเป็นความรู้ที่แท้จริงที่อยู่เหนือขอบเขตการรับรู้ทางประสาทสัมผัสของมนุษย์    มีเพียงพระพุทธเจ้าและพระอรหันต์เท่านั้นที่สามารถรู้สัจธรรมสูงสุดได้   เป็นต้น(ยังมีต่อ)

ท้องนาแห่งเมืองสาวัตถี  

๒.การตรวจสอบข้อเท็จจริง   เมื่อผู้เขียนตรวจสอบข้อเท็จจริงจากหลักฐานเอกสาร หลักฐานวัตถุและหลักฐานดิจิทัล ได้ฟังข้อเท็จจริงในเบื้องต้นได้ว่า เมืองสาวัตถีซึ่งเป็นเมืองหลวงของรัฐโกศล ไม่ใช่เมืองศักดิ์สิทธิ์ในพระพุทธศาสนา (The four Buddhist holy places) ที่เรียกว่าสังเวชนียสถานทั้ง ๔ เมือง ที่พระพุทธเจ้าทรงสั่งสอนก่อนที่พระองค์ปรินิพพานไว้ว่า  หากพระสาวกยังระลึกถึงพระองค์ ให้เดินทางไปแสวงบุญในสังเวชนียสถานทั้ง ๔  เมืองด้วยศรัทธาในพระธรรมวินัยของพระองค์แล้ว  เมื่อตายลง  ดวงวิญญาณของพวกเขาจะไปเกิดในโลกสวรรค์ อย่างไรก็ตาม เมืองสาวัตถีแห่งแคว้นโกศลก็มีความสำคัญในพระพุทธศาสนา   เพราะเมืองสาวัตถีแห่งแคว้นโกศลซึ่งเป็นดินแดนที่พระพุทธเจ้าทรงเผยแผ่พระพุทธศาสนาเป็นเวลา ๒๕ พรรษา 

               แม้ว่าการมีอยู่ของแคว้นโกศลนั้น ปรากฏหลักฐานอยู่ในพระไตรปิฎกหลายเล่มแต่ก็ยังไม่ชัดเจนเพียงพอ ที่จะให้เข้าใจได้ว่าในปัจจุบัน ดินแดนแห่งแคว้นโกศลในอนุทวีปอินเดียตั้งอยู่ที่ไหน ? และแผนที่โลกกูเกิลซึ่งเป็นหลักฐานดิจิทัลนั้น บ่งชี้ถึงการมีอยู่ของแคว้นสาวัตถีในแคว้นโกศล  ระบอบการปกครองของแคว้นโกศล และพยานวัตถุซึ่งเป็นแหล่งโบราณคดี เช่น วัดเชตวันมหาวิหาร  ที่มนุษย์สามารถรับรู้ได้ด้วยประสาทสัมผัสของตนเอง   เมื่อผู้เขียนค้นรายชื่อสมาชิกองค์การสหประชาชาติก็ไม่พบรายชื่อแคว้้นกโกศล แสดงว่ารัฐนี้สูญเสียอำนาจอธิปไตยไปแล้ว  เมื่อข้อเท็จจริงเกี่ยวกับการมีอยู่ของแคว้นโกศลยังไม่ชัดเจน  เพราะหลักฐานที่มีอยู่ยังไม่เพียงพอที่จะใช้วิเคราะห์โดยอนุมานความรู้   หาเหตุผลเพื่ออธิบายความจริงในเรื่องนี้ อย่างสมเหตุสมผล แต่อย่างไรก็ตาม องค์ความรู้ของความรู้ของความเป็นรัฐโกศลยังไม่ชัดเจน  

         ผู้เขียนจำเป็นสร้างองค์ความรู้ในเรื่องนี้ขึ้นมาโดยใช้คำนิยามคำว่าประเทศจากพจนานุกรมแปลไทย-ไทยราชบัณฑิตยสถานได้นิยามคำว่า "ประเทศ"หมายถึง แว่นแคว้น บ้านเมือง และอีกความหมายหนึ่งกล่าวว่า ชุมนุมแห่งมนุษย์ซึ่งตั้งมั่นอยู่ในอาณาเขตแน่นอน มีอำนาจอธิปไตยให้ใช้อย่างเสรี และมีการปกครองเป็นระเบียบเพื่อประโยชน์ของบรรดามนุษย์ที่อยู่ร่วมกันนั้น เป็นต้น  ตามนิยามดังกล่าวข้างต้น    เราสามารถแยกองค์ประกอบของความรู้เกี่ยวกับประเทศได้ดังต่อไปนี้  กล่าวคือ 

        (๑) ชุมนุมของมนุษย์ 

        (๒) อาณาเขตแน่นอน

        (๓) มีอำนาจอธิปไตย 

       (๔) มีการปกครองที่เป็นระเบียบเพื่อประโยชน์ของบรรดามนุษย์ที่อยู่ร่วมกัน

          ๒.๑.ประเทศเป็นที่ชุมนุมของมนุษย์ 

            มนุษย์โดยทั่วไป มีข้อจำกัดในการรับรู้เหตุการณ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น  จึงแยกแยะความจริงหรือความเท็จไม่ออก จึงเกิดความหวาดกลัวต่อสิ่งเหล่านั้น อาจเป็นภัยธรรมชาติหรือเหตุการณ์ทางสังคม ที่ไม่สามารถคิดหาเหตุผล เพื่ออธิบายความจริงที่เกิดขึ้นได้อย่างสมเหตุสมผล  ทำให้ชีวิตมนุษย์ทุกคนมืดมน    เพื่อแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นในชีวิตมนุษย์  มนุษย์จึงชอบอยู่ร่วมกันในสังคมใหญ่  ๆ     จนกลายเป็นชุมชนการเมืองและมีอำนาจอธิไปไตยในการปกครองตนเอง การจะสร้างประเทศที่มีอธิปไตยขึ้นในโลกได้ ต้องมีประชาชนอาศัยอยู่ในดินแดนนั้น ตั้งรกรากจนกลายเป็นชุมชนการเมือง จำนวนประชากรที่อาศัยอยู่ในดินแดนนั้น  จะมีจำนวนมากหรือน้อยมิใช่เป็นเรื่องสำคัญเช่น เมืองสาวัตถีในแคว้นโกศล เป็นชุมชนของชาวโกศลที่อาศัยอยู่รวมกันจนกลายเป็นชุมชนใหญ่ ดังปรากฏหลักฐานจากที่มาของความรู้ในพระไตรปิฎกของมหาจุฬา ฯ เล่มที่ ๓๓ พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๒๕ ฉบับมหาจุฬา ขุทททกนิกาย อปทาน [๔๙.บังสกุลวรรค] ธัมมรุจิเถรปทานข้อที่ [๒๖] บัดนี้เป็นภพสุดท้าย ข้าพเจ้าเกิดในตระกูลเศรษฐี  ที่มั่งคั่ง สมบูรณ์ มีทรัพย์มาก ในกรุงสาวัตถีนั้น และพระไตรปิฎกของมหาจุฬา ฯ เล่มที่๒  พระวินัยปิฎกเล่มที่ ๒ ฉบับมหาจุฬา มหาวิภังค์ภาค ๒  [๕.ปาจิตตยกัณฑ์] ธัมมรุจิเถรปทานข้อที่ [๒๖] บัดนี้เป็นภพสุดท้าย ข้าพเจ้าเกิดในตระกูลเศรษฐี  ที่มั่งคั่ง สมบูรณ์ มีทรัพย์มาก ในกรุงสาวัตถีนั้น   

บ้านอนาถบิณฑิกเศรษฐี

   เมื่อผู้เขียนศึกษาได้หลักฐานจากที่มาของความรู้ในพระไตรปิฎกมหาจุฬา ฯ  แล้ว รับฟังข้อเท็จจริงได้ข้อยุติว่า แคว้นโกศลมีเมืองหลวงชื่อพระนครสาวัตถี เป็นชุมชนที่ผู้คนอาศัยเป็นจำนวนมาก  เป็นเมืองที่มีความเจริญรุ่งเรืองมากเต็มไปด้วยผู้คนร่ำรวย มีทรัพย์สมบัติมากมาย มีอำนาจทางการเงินเพราะเมืองตั้งอยู่บนที่ราบลุ่มใกล้เชิงเขาหิมาลัย มีแม่น้ำอจิรวดีไหลผ่านเมืองสาวัตถีไปยังทิศตะวันออก ประชาชนปลูกพืชผลได้มากโดยข้าว เมืองสาวัตถึมีเนื้อที่กว้างขว้างมากและระบบเศรษฐกิจการค้าที่ดี เนื่องจากอนาถบิณฑิกเศรษฐีแห่งเมืองสาวัตถี ส่งข้าวและพืชผลทางการเกษตรไปขายในเมืองราชคฤห์แห่งแคว้นมคธ ทำให้แคว้นโกศลมีรายได้มหาศาลมาสู่เมืองสาวัตถีแห่งนี้  ดังนั้น หลักฐานปรากฏในพระไตรปิฎกฉบับมหาจุฬา จึงแสดงถึงการมีอยู่ของแคว้นโกศลที่มีอำนาจอธิปไตยในการปกรองตนเอง ดำรงเอกราชเป็นเวลาหลายร้อยปีตั้งแต่สมัยก่อนพุทธกาลแล้ว        

               ๒.๒.ตั้งอยู่ในอาณาเขตแน่นอน เมื่อผู้เขียนได้ศึกษาหลักฐานในพยานเอกสารดิจิทัล คือ แผนที่โลกของกูเกิล ได้ค้นพบหลักฐานเบื้องต้นนั้นว่าชื่อเมืองสาวัตถี เมืองหลวงของแคว้นโกศล  ปรากฏอยู่บนแผนที่โลกของกูเกิล (Google) อย่างชัดเจน เมืองสาวัตถีตั้งอยู่ไม่ไกลจากเทือกเขาหิมาลัย เป็นที่ราบระหว่างเทือกเขาหิมาลัยกับแม่น้ำคงคา และอยู่ติดกับเมืองกบิลพัสดุ์โบราณ แสดงให้เห็นว่าเมืองสาวัตถี เป็นเมืองที่มีอยู่จริงในประวัติศาสตร์พระพุทธศาสนาและของโลก อย่างไรก็ตาม แผนที่โลกของกูเกิล  ไม่มีรายละเอียดเกี่ยวกับอาณาเขตของแคว้นโกศล จำเป็นต้องศึกษาข้อมูลจากแผนที่โบราณของแคว้นต่าง ๆ ในอนุทวีปอินเดียในสมัยพุทธกาลต่อไป  เมื่อผู้เขียนค้นคว้าข้อมูลจากแหล่งของความรู้ในแผนที่โบราณ ซึ่งระบุที่ตั้งของแคว้นโกศลที่แชร์ บนอินเตอร์เน็ตแล้ว พบว่าทางทิศเหนือของแคว้นโกศลมีอาณาเขตติดกับแคว้นสักกะ ซึ่งตั้งอยู่ตรงกลางของแคว้นโกศลและบางส่วนของอาณาเขตติดกับเทือกเขาหิมาลัยในปัจจุบัน ซึ่งเป็นดินแดนของประเทศเนปาล  ทางทิศตะวันออกของแคว้นโกศลมีอาณาเขตติดกับแคว้นมัลละและแคว้นกาสี ซึ่งเชื่อมต่อกับแคว้นมคธ ทางทิศตะวันตกของแคว้นโกศลนั้นมีอาณาเขตติดกับแคว้นปัญจาละและแม่น้ำคงคา  ทางทิศใต้ของแคว้นโกศลนั้นมีอาณาเขตติดกับดินแดนของแคว้นวังสะ เป็นต้น 

        ๒.๓. มีอำนาจอธิปไตยที่จะใช้อย่างอิสระ   เมื่อผู้เขียนศึกษาความหมายของคำว่า "อธิปไตย"      จากแหล่งความรู้ในพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๕๔ ได้นิยามว่า   "อำนาจอธิปไตยคืออำนาจสูงสุดของรัฐ ที่จะบังบัญชาภายในอาณาเขตของตน"       จากคำนิยามดังกล่าวอำนาจสูงสุด  ได้แก่ อำนาจนิติบัญญัติในการตรากฎหมาย    มีสภาพบังคับใช้ในรัฐของตน  อำนาจบริหารในการดำเนินการจัดการปัญหาของประเทศตามระเบียบที่ได้วางไว้ตามกฎหมายรัฐธรรมนูญ     และอำนาจตุลาการในการพิจารณา พิพากษาอรรถคดีทั้งปวงในรัฐนั้น  เป็นต้น  เมื่อแคว้นโกศลเป็นรัฐเอกราช    มีอำนาจอธิปไตย เป็นอำนาจสูงสุดในการบังคับบัญชาในแคว้นโกศลของตน       และแคว้นนี้มีระบอบการปกครองแบบสมบูรณาญาสิทธิราชย์    มีผู้ใช้อำนาจอธิปไตยเพียงผู้เดียวคือ พระเจ้าปเสนทิโกศลทรงเป็นกษัตริย์      ผู้มีอำนาจเด็ดขาดเพียงผู้เดียวในการปกครองประเทศ       ดังนั้นในยามทำสงครามกับแคว้นมคธ    ที่ยกทัพเข้ามารุกราน      พระองค์ก็ทรงใช้อำนาจอธิปไตยสั่งการยกทัพป้องกันประเทศ     ดังปรากฎหลักฐานจากที่มาของความรู้ในพระไตรปิฎกมหาจุฬาฯ เล่มที่ ๑๕ พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๗  สังยุตตนิกาย สคาถวรรค [๓.โกศลสังยุต] ๒.ทุติยวรรค ๕.ทุติยสังคามสูตร[๑๒๖] ครั้งนั้น พระเจ้าอชาตศัตรูเทเวหิบุตร ผู้ครองแคว้นมคธ    ทรงจัดจตุคินีเสนายกทัพไปรุกรานพระเจ้าปเสนทิโกศลทางแคว้นกาสี  พระเจ้าปเสนทิโกศลทรงสดับข่าวว่า "พระเจ้าอชาตศัตรูเทเวหิบุตรผู้ครองแคว้นมคธ ทรงจัดจตุคินีเสนา ยกทัพมารุกรานเราทางแคว้นกาสี"  จึงทรงจัดจตุคินีเสนายกออกไปต่อสู้กับพระเจ้าอชาตศัตรูเทเวหิบุตร  ผู้ครองแคว้นมคธป้องกันแคว้นกาสีครั้งนั้น พระเจ้าอชาตศัตรูเทเวหิบุตรผู้ครองแคว้นมคธกับพระเจ้าปเสนทิโกศลทรงทำสงครามต่อกัน   เป็นต้น

            เมื่อผู้เขียนศึกษาข้อมูลจากแหล่งความรู้จากเอกสารดิจิทัลของพระไตรปิฎกออนไลน์   ได้รับฟังข้อเท็จจริงว่าในยามมีสงครามพระเจ้าปเสนทิโกศลทรงตัดสินพระทัย ใช้พระราชอำนาจอธิปไตยปกป้องดินแดนของแคว้นโกศล โดยการยกทัพไปทำสงครามเพื่อปกป้องประเทศด้วยพระองค์เอง    เมื่อไม่มีหลักฐานอื่นใดมาหักล้าง ผู้เขียนเห็นว่าแคว้นโกศลเป็นรัฐอิสระ  ที่มีอำนาจอธิปไตยเป็นตนเองในรัชกาลนั้น พระเจ้าปเสนทิโกศลทรงเป็นพระมหากษัตริย์ปกครองแบบสมบูรณาญาสิทธิราชย์และใช้อำนาจบริหารปกครองประเทศ ด้วยการยกทัพด้วยพระองค์ไปต่อสู้ทำสงคราม กับพระเจ้าอชาตศัตรูเทเวหิแห่งแคว้นมคธ  เป็นต้น   

(๔) มีการปกครองที่เป็นระเบียบเพื่อประโยชน์ของราษฎรอยู่ร่วมกัน

           เมื่อพระเจ้าปเสนทิโกศล ทรงปกครองแบบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ทรงเป็นกษัตริย์ผู้ใช้อำนาจอธิปไตยสิทธิขาด  เพียงแต่พระองค์เดียวในการปกครองแคว้นโกศล ประชาชนส่วนใหญ่ในประเทศนี้    นับถือศาสนาพราหมณ์และบูชายัญเทพเจ้าหลายองค์จึงเป็นศาสนาประจำชาติแห่งแคว้นโกศล     ดังปรากฏหลักฐานเรื่องการบูชายัญด้วยการฆ่าสัตว์และมนุษย์  ในพยานเอกสารดิจิทัลพระไตรปิฏกออนไลน์ฉบับมหาจุฬาฯ   เล่มที่๑๕  พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๗ สังยุตตนิกาย สคาถวรรค ๙.ยัญญสูตรว่าด้วยการบูชายัญ    [๑๒๐] กล่าวว่าเรื่องเกิดที่กรุงสาวัตถีพระเจ้าปเสนธิโกศลได้ตระเตรียมการบูชามหายัญ  คือโคตัวผู้ ๕๐๐ ตัว ลูกโคตัวผู้ ๕๐๐ ตัว  ลูกโคตัวเมีย ๕๐๐ ตัว แพะ ๕๐๐ ตัว แกะ ๕๐๐ ตัว แม้ข้าราชบริพารประเจ้าเสนธิโกศลนั้น ผู้เป็นทาสคนใช้หรือกรรมกรที่มีอยู่ แม้ชนเหล่านั้นก็ถูกอาชญาคุกคามถูกภัยคุกคามร้องไห้น้ำตานองหน้าขณะบริกรรมอยู่"

              เมื่อศึกษาข้อมูลผ่านประสาทสัมผัสของผู้เขียน    จากแหล่งความรู้ในเอกสารดิจิทัลพระไตรปิฎกนั้น  ได้ยินข้อเท็จจริงได้ว่าพิธีมหาบูชายัญ  เป็นการบูชาอย่างหนึ่งในศาสนาพราหมณ์เป็นการพิธีบูชายัญโดยการฆ่าคนหรือสัตว์เป็นเครื่องบูชา      จากหลักฐานในพระไตรปิฎกฉบับมหาจุฬา ฯ  นั้น  พระเจ้าปเสนธิโกศล ทรงได้เตรียมพิธีมหาบูชามต่อเหล่าเทพในศาสนาพราหมณ์ด้วยเครื่องบูชาได้แก่สัตว์ต่าง ๆ  พวกทาส คนรับใช้หรือ กรรมกรไว้ฆ่า   เพื่อบูชายัญเทพเจ้าช่วยดลบันดาลเพื่อให้พระองค์ทรงปลอดภัยจากอันตราย   ที่อาจประทุษร้ายชีวิตของพระองค์   เมื่อไม่มีหลักฐานในคัมภีร์อื่นใดที่จะหักล้าง และแย้งข้อเท็จจริงในพระไตรปิฎกฉบับมหาจุฬา ฯ         ผู้เขียนเห็นว่า เหตุการณ์ทางสังคมที่เกิดขึ้นในแคว้นโกศลภายใต้การปกครองพระเจ้าปเสนทิโกศลนั้น    ประชาชนมีความเชื่อในศาสนาพราหมณ์อย่างแท้จริง    ปัญหาที่ต้องวิเคราะห์ต่อไปคือ    ประชาชนในแคว้นโกศลมีความเชื่อในศาสนาพราหมณ์นั้น   มีการแบ่งวรรณะในแคว้นโกศลหรือไม่           มีเหตุผลสนับสนุนความจริงข้อนี้กี่ประการ          

           เมื่อผู้เขียนศึกษาหลักฐานในพระไตรปิฎกฉบับมหาจุฬา ฯ  พบข้อความว่า"แม้ข้าราชบริพารพระเจ้าเสนธิโกศลนั้นซึ่งเป็นทาส    คนใช้ หรือกรรมกรที่มีอยู่    แม้ชนเหล่านั้นก็ถูกอาชญาคุกคาม  ถูกภัยคุกคามร้องไห้น้ำตานองหน้าขณะบริกรรมอยู่"    เมื่อศึกษาข้อมูลจากที่มาของความรู้ในพยานเอกสารพระไตรปิฎกแล้วผู้เขียนรับฟังข้อเท็จจริงได้เป็นข้อยุติว่า ข้าราชบริพารของพระเจ้าปเสนทิโกศล เป็นพวกทาส คนใช้ เป็นกรรมกร     หมายถึงคนในวรรณะศูทร     เมื่อพระองค์ทรงฝันร้าย  เพราะได้ยินสัตว์นรกร้องโหยหวน ทำให้พระองค์ทรงทุกข์ทรมาน  จึงทรงปรึกษาหารือพวกพราหมณ์ปุโรหิตว่าควรทำอย่างไรเพื่อให้ชีวิตปลอดภัย        พราหมณ์ถวายคำแนะนำต่อพระองค์  ทรงบูชายัญเพื่อจำกัดฝันร้ายนั้นสิ่งนี้แสดงให้เห็นว่าแม้แคว้นโกศลจะปกครองด้วยระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ มีพระเจ้าปเสนทิโกศลเป็นกษัตริย์เป็นผู้ใช้อำนาจอธิปไตยเพียงผู้เดียวและ   แบ่งประชาชนเป็นวรรณะ ๔ พวกเช่นเดียวกับแคว้นแคว้นอื่น    ๆ  อย่างไรก็าม        บทบาทชนวรรณะกษัตริย์ คือ  สิทธิและหน้าที่ในการปกครองประเทศ         วรรณะพราหมณ์มีหน้าที่สวดพระเวทและทำพิธีบูชายัญโดยการฆ่าสัตว์และคน      วรรณะแพศย์มีหน้าที่ทำการเกษตร และค้าขาย       วรรณะศูทรมีหน้าที่รับใช้วรรณะทั้ง ๔    เป็นต้น

               เมื่อผู้เขียนได้วิเคราะห์ข้อมูลจากหลักฐานที่มาของความรู้ในพระไตรปิฎก  อรรถกถา พยานวัตถุได้แก่    วัดเชตวัน  สถูปบ้านปุโรหิตพ่อองคุลีมาล และสถูปอนาถบิณฑิกคหบดี          นอกจากนี้ยังมีพยานเอกสารดิจิทัลได้แก่แผนที่โลกกูเกิลได้แสดงที่ตั้งของรัฐโกศลไว้อย่างชัดแจ้ง      และได้ระบุอำเภอสาวัตถี คือพระนครสาวัตถีเมืองหลวงของแคว้นโกศลในอดีตอันเจริญรุ่งเรืองทางด้านเศรษฐกิจของชมพูทวีปมีเศรษฐีมากมายทำการค้าขายส่งสินค้าไปขายยังต่างประเทศหารายได้เข้าสู่ประเทศในสมัยพุทธกาล               และมีการบันทึกเรื่องราวไว้ในพระไตรปิฎกให้อนุชนรุ่นหลังได้     ดังนั้นผู้เขียนเห็นว่าเมื่อหลักฐานในพยานเอกสารพยาน, วัตถุพยานบุคคล, พยานวัตถุ   และพยานเอกสารดิจิทัล  ยืนยันความจริงของคำตอบในเรื่องรัฐโกศล เป็นชุมชนทางการเมืองมีประชาชนอาศัยอยู่จริง มีอาณาเขตแน่นอน มีระบอบการปกครองเป็นของตนเองจริง มีพระเจ้าปเสนทิโกศล เป็นกษัตริย์ปกครอง     มีข้อเท็จจริงในเอกสารสอดคล้องต้องกัน     ปราศจากข้อสงสัยเหตุผลของคำตอบในความมีอยู่จริงของรัฐโกศลในพระไตรปิฎก  ถือว่าว่ารัฐโกศลเป็นแคว้นอธิปไตยมีอยู่จริงในสมัยพุทธกาล  ด้วยเหตุผลข้างต้น