Limitations that you don't see yourself
ข้อจำกัดที่ไม่เห็นตัวเอง
โดยทั่วไปแล้ว มนุษย์ทุกคนมีความรู้ที่สั่งสมอยู่ในจิตใจกันทุกคน ใครจะรู้มากเกี่ยวกับเรื่องใดเรื่องหนึ่ง ขึ้นอยู่กับความสนใจของมนุษย์แต่ละคน ทุกคนมีศักยภาพในด้านต่าง ๆ และไม่มีใครเก่งไปซะทุกเรื่อง มนุษย์จึงศึกษาหาความรู้ในสิ่งที่ตนสนใจและเป็นผู้เชี่ยวชาญในเรื่องนั้น ๆ หรือสาขาวิชานั้น ๆ พวกเขายินดีที่จะทำงานในเรื่องนั้น เมื่อเราทำงาน เราเห็นข้อจำกัดของศักยภาพของความรู้ในด้านต่าง ๆ ที่ซ่อนอยู่ในจิตใจของตน เมื่อนิสิตยังเรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัย นิสิตไม่ค่อยรู้ถึงข้อจำกัดของศักยภาพของตัวเอง เพราะเขาแค่คิดว่าการเรียนดี จะทำให้คนเก่งกว่าคนอื่นเสมอ แต่ชีวิตของลูกจ้างที่มีเงินเดือนประจำนั้น นายจ้างไม่ได้คำนึงถึงเรื่องนี้ มุ่งเน้นไปจุดคุ้มทุนของผลงานทั้งหมด ไม่ว่าคุณจะเก่งแค่ไหนแต่การผลิตไม่ผ่านจุดคุ้มทุน ธุรกิจไม่สามารถดำเนินต่อไปได้อีกต่อไป เป็นหัวข้อที่น่าศึกษามาก เมื่อผู้เขียนลงมือทำงานใด ๆ เราจะเห็นข้อจำกัดในการทำงานโดยเฉพาะความรู้และทักษะในการทำงาน เมื่อประสบปัญหาในการเป็นผู้บรรยายตามพุทธสถานและสังเวชนียสถานทั้ง ๔ แห่ง จะเกิดปัญหากับผู้ฟัง เมื่อสื่อสารกับผู้ฟังไม่เข้าใจ เพราะพูดเร็ว เกินไป พูดติดอ่าง น้ำเสียงไม่ชวนให้น่าติดตามรับฟัง เป็นต้น
ในช่วงเวลาศึกษาปริญญาเอกที่มหาวิทยาลัยในสาธารณรัฐอินเดียนั้น ผู้เขียนมองเห็นข้อจำกัดของตนเอง โดยเฉพาะการสื่อสารภาษาอังกฤษกับคนอินเดีย เพราะไม่สามารถสื่อสารได้ง่าย แต่พอไปถามคนยุโรป เขาก็ฟังสำเนียงไม่เข้าใจเช่นเดียวกัน ปัญหาเกิดจากการไม่คุ้นเคยกับสำเนียงภาษาอังกฤษ การการฟังให้เข้าใจต้องฟังบ่อย ๆ จึงจะมีความคุ้นเคยในการใช้ภาษาอังกฤษ แต่เราเรียนภาษาอังกฤษมานานแล้วไม่ใช่ว่าเราไม่เก่งภาษาอังกฤษ แต่เราเก่งแค่โครงสร้างไวยากรณ์ภาษาอังกฤษ grammar เท่านั้น เราต้องมีทักษะในการสื่อสารภาษาอังกฤษกับผู้อื่น และมีทักษะการโต้ตอบอย่างคล่องแคล้ว รวดเร็ว และสื่อสารกับผู้อื่นเพื่อทำความเข้าใจในสิ่งที่เราอธิบายเช่นกัน การสอบป้องกันวิทยานิพนธ์ต้องสอบร่วมกับศาสตราจารย์ด้านปรัชญาต่างมหาวิทยาลัย การเรียนภาษาอังกฤษด้วยสำเนียงอินเดีย ผู้เขียนให้ความสำคัญกับการเรียนที่อินเดียเป็นอันดับแรก
เมื่อเราเป็นนักวิชาการ เรามีหน้าที่บรรยายเรื่องพระพุทธศาสนานั้น การบรรยายควรเริ่มจากง่ายไปยาก เพื่อให้ผู้ฟังเข้าใจรายละเอียดได้ง่ายจะไม่เกิดปัญหาเกิดจากการทำงาน เมื่อจิตของผู้เขียนระลึกได้เช่นนี้แล้ว ก็จะไม่รู้สึกย่อท้อต่ออุปสรรคของปัญหาที่ตนมีและคิดให้กำลังใจตนเองอยู่เสมอว่า ตนนั้นมีศักยภาพเพียงพอที่จะรับมือปัญหาที่จรเข้ามาสู่ชีวิตในอนาคตได้ การเดินทางไปศึกษาต่อในสาธารณรัฐอินเดียนั้นแม้จะไม่เคยเดินทางไปมาก่อน แต่ผู้เขียนไม่เคยรู้สึกกลัวอุปสรรคที่ยังมองไม่เห็น และรู้สึกคุ้นเคยเหมือนเคยอยู่ในดินแดนของสาธารณรัฐอินเดียมาก่อน แต่คนอีกหลายคนรู้สึกกลัวการมาประเทศอินเดียจึงปฏิเสธที่จะเดินทางไปแสวงบุญในสังเวชนียสถานทั้ง ๔ เพราะฟังคำบอกเล่าของผู้คนที่เคยเดินทางมาสู่ประเทศอินเดียและเกิดความรู้สึก ไม่ประทับใจในสิ่งที่เคยผัสสะในดินแดนของสาธารณรัฐอินเดีย ย่อมสร้างภาพที่ตนรู้สึกได้บอกเล่าไว้ให้คนอื่นรับรู้นั้น ค่อนข้างหน้ากลัวถึงความสกปรกและความลำบากของการไม่มีห้องน้ำสาธารณะ แต่ก็มิใช่ปัญหาใหญ่ที่ผ่านไม่ได้แต่อย่างใดสาธารณรัฐอินเดียแม้จะมีพลเมืองมากที่สุดในโลก และประชาชนส่วนใหญ่มีฐานะยากจนแต่ก็มีเสน่ห์ของชีวิตมนุษย์ที่น่าค้นหา เพราะการเรียนรู้ความลำบากของผู้อื่น ทำให้เรามองเห็นว่าข้อจำกัดของชีวิตเรา ที่เราเคยคิดว่ามีทุกข์หนัก แต่ความจริงทุกข์ที่เรามีนั้นยังน้อยกว่าทุกข์ของคนอื่นอีกมากมาย ที่พวกเขามีวิบากกรรมและยังลำบากยิ่งกว่าเราอีก เมื่อผู้เขียนได้ผัสสะในสิ่งเหล่านี้ ทำให้ชีวิตของผู้เขียนไม่รู้สึกไม่ยึดติดในความสะดวกสบายในสิ่งที่เคยมีและปล่อยวางข้อจำกัดชีวิต ทำให้จิตรู้สึกไม่พึงพอใจอยากได้สิ่งใดมากเช่นแต่ก่อน
เมื่อเราเป็นนักวิชาการ เรามีหน้าที่บรรยายเรื่องพระพุทธศาสนานั้น การบรรยายควรเริ่มจากง่ายไปยาก เพื่อให้ผู้ฟังเข้าใจรายละเอียดได้ง่ายจะไม่เกิดปัญหาเกิดจากการทำงาน เมื่อจิตของผู้เขียนระลึกได้เช่นนี้แล้ว ก็จะไม่รู้สึกย่อท้อต่ออุปสรรคของปัญหาที่ตนมีและคิดให้กำลังใจตนเองอยู่เสมอว่า ตนนั้นมีศักยภาพเพียงพอที่จะรับมือปัญหาที่จรเข้ามาสู่ชีวิตในอนาคตได้ การเดินทางไปศึกษาต่อในสาธารณรัฐอินเดียนั้นแม้จะไม่เคยเดินทางไปมาก่อน แต่ผู้เขียนไม่เคยรู้สึกกลัวอุปสรรคที่ยังมองไม่เห็น และรู้สึกคุ้นเคยเหมือนเคยอยู่ในดินแดนของสาธารณรัฐอินเดียมาก่อน แต่คนอีกหลายคนรู้สึกกลัวการมาประเทศอินเดียจึงปฏิเสธที่จะเดินทางไปแสวงบุญในสังเวชนียสถานทั้ง ๔ เพราะฟังคำบอกเล่าของผู้คนที่เคยเดินทางมาสู่ประเทศอินเดียและเกิดความรู้สึก ไม่ประทับใจในสิ่งที่เคยผัสสะในดินแดนของสาธารณรัฐอินเดีย ย่อมสร้างภาพที่ตนรู้สึกได้บอกเล่าไว้ให้คนอื่นรับรู้นั้น ค่อนข้างหน้ากลัวถึงความสกปรกและความลำบากของการไม่มีห้องน้ำสาธารณะ แต่ก็มิใช่ปัญหาใหญ่ที่ผ่านไม่ได้แต่อย่างใดสาธารณรัฐอินเดียแม้จะมีพลเมืองมากที่สุดในโลก และประชาชนส่วนใหญ่มีฐานะยากจนแต่ก็มีเสน่ห์ของชีวิตมนุษย์ที่น่าค้นหา เพราะการเรียนรู้ความลำบากของผู้อื่น ทำให้เรามองเห็นว่าข้อจำกัดของชีวิตเรา ที่เราเคยคิดว่ามีทุกข์หนัก แต่ความจริงทุกข์ที่เรามีนั้นยังน้อยกว่าทุกข์ของคนอื่นอีกมากมาย ที่พวกเขามีวิบากกรรมและยังลำบากยิ่งกว่าเราอีก เมื่อผู้เขียนได้ผัสสะในสิ่งเหล่านี้ ทำให้ชีวิตของผู้เขียนไม่รู้สึกไม่ยึดติดในความสะดวกสบายในสิ่งที่เคยมีและปล่อยวางข้อจำกัดชีวิต ทำให้จิตรู้สึกไม่พึงพอใจอยากได้สิ่งใดมากเช่นแต่ก่อน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น