ปัญหาอภิปรัชญาเกี่ยวกับการตรัสรู้ของพระพุทธเจ้า

Evidence proving   the history of the Buddha's Enlightenment 

บทนำ 

     ในการศึกษาแนวคิดทางอภิปรัชญาที่เป็นสาขาหนึ่งของปรัชญา นักปรัชญามีความสนใจที่จะศึกษาปัญหาเกี่ยวกับความจริงของโลก, มนุษย์, ปรากฏการณ์ทางธรรมชาติ, และเทพเจ้า ฯลฯ ทำไมนักปรัชญาจึงสนใจศึกษาปัญหาเกี่ยวกับความจริงของมนุษย์ ก็คือว่ามนุษย์มีความกลัวซ่อนเร้นอยู่ในจิตใจถึงอันตรายของปรากฏการณ์ทางธรรมชาติ และเหตุการณ์ทางสังคมของมนุษย์ที่เกิดขึ้น เป็นต้น มนุษย์จึงมารวมตัวกันเพื่อสร้างชุมชนทางสังคมและการเมืองที่ช่วยเหลือซึ่งกันและกันในเรื่องอาหาร ที่พัก ยารักษาโรค และเสื้อผ้าที่จำเป็นสำหรับชีวิต แต่เมื่อผู้คนมีชีวิตพอเพียง พวกเขาก็จะตั้งตนอยู่ในความประมาท เพราะธรรมชาติที่แท้จริงของมนุษย์คือความเห็นแก่ตัว พวกเขามักจะมีอคติต่อกัน จึงทำงานร่วมกันเพื่อหลอกผู้อื่นผ่านความเชื่อและความไว้วางใจที่มนุษย์มีต่อกัน เพื่อให้ได้มาซึ่งผลประโยชน์ที่ผิดศีลธรรมอันดีของประชาชนและกฎหมาย      เป็นต้น  

      ในยุครุงเรืองของศาสนาพราหมณ์ ชีวิตของผู้คนในอนุทวีปอินเดียถูกปกคลุมไปด้วยความกลัว   เพราะความคิดของพวกเขาอยู่บนพื้นฐานความเชื่อในการมีอยู่ของเทพเจ้า ตามคำสอนในศาสนาพราหมณ์ และกฎหมายวรรณะจารีตประเพณีที่สั่งสอนมายาวนาน จนไม่สามารถหาทางออกจากชีวิตอันมืดมนของตนได้    ผู้คนในยุคนั้นจึงสนใจศึกษาปัญหาที่เกี่ยวข้องกับความจริงของชีวิตมนุษย์ ตามคำสั่งสอนพราหมณ์อารยันที่ว่า พระพรหมสร้างมนุษย์จากร่างของพระองค์และสร้างวรรณะของมนุษย์ให้ทำงานตามหน้าที่ของตนเองเมื่อตายแล้วชีวิตสูญเปล่า    แต่การบูชาสร้างความรำรวยให้พราหมณ์ที่ทำพิธีกรรม เมื่อวรรณะกษัตริย์นำหลักคำสอนของศาสนาพราหมณ์บัญญัติเป็นเป็นกฎหมายจารีตประเพณีว่าด้วยวรรณะ ห้ามมิให้มีการแต่งงานข้ามวรรณะหากใครฝ่าฝืนบืบัญญัติของกฎหมายจะถูกลงโทษจากคนในสังคมนั้นด้วยการขับไล่ออกจากสังคมตลอดชีวิต ต้องเสียสิทธิและหน้าที่ตามวรรณะที่ตนเกิดมา ต้องใช้ชีวิตเร่ร่อนตามท้องถนนแม้จะอยู่ในวัยชราเจ็บป่วย และนอนตายข้างถนน เป็นต้น คำถามเกี่ยวกับความจริงเหล่านี้ในสมัยโบราณพราหมณ์ในฐานะปุโรหิตให้ความเห็นว่าสาเหตุเกิดจากเทพเจ้าลงโทษมนุษย์เพราะไม่ศรัทธาในพระองค์แต่เมื่อข้อเท็จจริงในเหตุการณ์เหล่านี้ ยังไม่มีการตรวจสอบข้อเท็จจริงและรวบรวมพยานหลักฐานพิสูจน์ความจริงคำตอบในเรื่องนี้ผู้คนก็จะสงสัยเกี่ยวกับความจริงของสิ่งเหล่านี้ เมื่อปุโรหิตไม่สามารถให้คำตอบที่แน่ชัดได้นักปรัชญาจึงเกิดมาเพื่อตอบจากสิ่งเหล่านี้ วิธีการแก้ปัญหาทางปรัชญาก็จะตรวจสอบข้อเท็จจริงและรวบรวมพยานหลักฐานเพื่อพิสูจ์ความจริงของคำตอบดังนั้น ปัญหาเกี่ยวกับความจริงทางปรัชญานั้น  เมื่อนักปรัชญากล่าวถึงข้อเท็จจริงในเรื่องใดๆก็ต้องมีหลักฐานพิสูจน์ความจริงในเรื่องนั้นว่าเป็นจริงจึงจะถือเป็นความรู้แท้จริงได้ กระบวนการคิดหาเหตุผลจากหลักฐานทำให้ความรู้ทางปรัชญาแตกต่างจากความเชื่อของศาสนาทั่วไปเพราะเป็นความเชื่อที่ไม่ต้องการพิสูจน์ความจริง  เป็นต้น        

      เรื่องการมีอยู่ของพระพรหม เมื่อผู้เขียนศึกษาหลักฐานในพระไตรปิฎกฉบับมหาจุฬา ฯ เล่มที่ ๑๑ พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๓ ทีฆนิกาย สีลขันธวรรค [๑.พรหมชาตสูตร] ว่าด้วยทิฏฐิ๖๒ ข้อ ๔๒ ภิกษุทั้งหลาย บรรดาสัตว์พวกนั้น ผู้เกิดก่อนมีความคิดอย่างนี้ เราเป็นพรหม เป็นท้าวมหาพรหม ผู้ยิ่งใหญ่ไม่มีใครข่มเหงได้ เห็นถ่องแท้เป็นผู้กุมอำนาจ เป็นอิสระ เป็นผู้สร้าง ผู้บันดาล ผู้ประเสริฐ  ผู้บงการ ผู้ทรงอำนาจ เป็นบิดาของสัตว์ผู้เกิดมาแล้วและกำลังจะเกิด  เราบันดาลสัตว์เหล่านี้ขึ้นมา เพราะเหตุไรเพราะว่าเรามีความคิดมาก่อนว่า โอหนอ แม้สัตว์เหล่าอื่นพึ่งมาเป็นอย่างนี้บ้าง  เรามีความตั้งใจอย่างนี้ และสัตว์เหล่านี้ก็ได้มาเป็นอย่างนี้แล้ว  แม้พวกสัตว์ที่เกิดมาภายหลังก็มีความคิดอย่างนี้ ท่านผู้เจริญนี้เป็นพระพรหม  เป็นท้าวมหาพรหม ผู้ยิ่งใหญ่ ไม่มีใครข่มเหงได้ เห็นถ่องแท้เป็นผู้กุมอำนาจ เป็นอิสระ เป็นผู้สร้าง ผู้บันดาล ผู้ประเสริฐ  ผู้บงการ ผู้ทรงอำนาจ เป็นบิดาของสัตว์ผู้เกิดมาแล้ว และกำลังจะเกิด พระพรหมผู้เจริญบันดาลพวกเราขึ้นมาเพราะเหตุไร เพราะว่าพวกเราได้เห็นพระพรหมองค์นี้เกิดขึ้นในที่นี้มาก่อนส่วนพวกเราเกิดมาภายหลัง" 

       ตามหลักฐานในพระไตรปิฎกมหาจุฬา ฯ     ผู้เขียนได้ฟังข้อเท็จจริงว่าในยุครุ่งเรืองศาสนาของพราหมณ์ ชาวแคว้นสักกะและชาวแคว้นโกลิยะเชื่อว่าพระพรหมเป็นผู้สร้างมนุษย์ พระองค์จึงเป็นบิดาของมนุษย์ที่เกิดและกำลังจะเกิดเป็นมนุษย์ ความรู้เรื่องพระพรหมคือความรู้จากประสบการณ์ชีวิตผ่านประสาทสัมผัสของพราหมณ์อารยันเพราะพราหมณ์อารยันในฐานะปุโรหิต (priesthood) ต่างให้การยืนยันต่อเจ้าชายสิทธัตถะว่าพรหมสร้างมนุษย์และเคยเห็นพระพรหมปรากฏในแคว้นสักกะและแคว้นโลกยะมาก่อนคนจะเกิดมาในภายหลัง เมื่อไม่มีหลักฐานในพระคัมภีร์อื่นที่จะยกข้อเท็จจริงขึ้นมาเพื่อหักล้างข้อเท็จจริงในพระไตรปิฎก ซึ่งจะทำให้เกิดความสงสัยต่อสภาพสังคมในชมพูทวีปต่อไป ดังนั้นผู้เขียนเห็นว่าชาวสักกะและชาวโกฬิยะ เชื่อว่าพระพรหมและพระอิศวรว่าเป็นเทพเจ้าจริงตามที่กล่าวไว้ในพระไตรปิฎกจริง  

      

      การทำพิธีกรรมบูชายัญพระพรหม เมื่อผู้คนเชื่อว่าอย่างมั่นใจว่าพระพรหมลงโทษทำให้ตนต้องเผชิญชะตากรรม จึงขอร้องพราหมณ์ทำพิธีบูชายัญเพื่ออธิษฐานให้เทพเจ้าช่วยให้ตนเองประสบความสำเร็จดังปรากฏหลักฐานการฆ่าบูชายัญของพวกพราหมณ์จากแหล่งความรู้ในพยานเอกสารพระไตรปิฎกฉบับมหาจุฬาฯเล่มที่ ๒๕ พระสุตตันตปิฎก ๑๗   ขุททกนิกาย สุตตนิบาต [๒.จูฬวรรค ] พรหมณธัมมิกสูตร 

     ข้อ.๓๑๐  กราบทูลว่า โคทั้งหลายเกิดขึ้นให้ใช้ทำประโยชน์ ในกิจการต่างๆ ของมนุษย์เหมือนแม่น้ำ แผ่นดิน เงินทองทรัพย์สินและพืชพันธุ์ธัญญาหารเกิดขึ้นเพื่อมนุษย์ให้ได้ใช้ประโยชน์ขอพระองค์ทรงทำพิธีบูชายัญเถิด พระองค์จะทรงมีแก้วแหวนเงินทองพืช พันธุ์ธัญญาหารเพิ่มมากขึ้น                     
      ข้อ.๓๑๑ และเมื่อพระเจ้าแผ่นดิน ผู้องอาจยิ่งใหญ่ทรงยินยอมตามคำของพวกพราหมณ์เหล่านั้นแล้วจึงทรงทำพิธีบูชายัญในพิธีบูชายัญนั้นรับสั่งให้ฆ่าแม่โคหลายแสนตัว  
   ข้อ.๓๑๖ดังกล่าวมานี้การฆ่าสัตว์บูชายัญนี้เป็นธรรมเนียมที่ต่ำทรามมีมาแต่โบราณวิญญูชนจะติเตียนคือวิญญูชนจะติเตียนคนที่ทำพิธีบูชายัญโดยวิธีนี้ในที่ทุกแห่งที่ตนเห็น  

       พวกมิลักขะถือน้ำเป็นเทวดา ดังปรากฎหลักฐานในพระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๘ พระสุตันตปิฎกเล่มที่๒๐  [ฉบับมหาจุฬา ฯ ] ขุทททกนิกาย ชาดก ภาค ๒ [๒.มหานิบาต] ๖. ภูริทัตตชาดก ข้อ.๙๒๘ กล่าวว่า "ความจริงคนบางพวกนับถือไฟเป็นเทวดา  ส่วนพวกมิลักขะนับถือน้ำเป็นเทวดาคนทั้งหมดนี้กล่าวเท็จไฟและน้ำมิใช่เทพตนใดตนหนึ่ง "  

       ตามหลักฐานในพระไตรปิฎกมหาจุฬา ฯ ผู้เขียนฟังข้อเท็จจริงได้ว่าในยุคนั้นแต่การทำพิธีกรรมบูชายัญ เพื่อถวายเครื่องสังเวยต่อเทพเจ้าไม่ใช่เพียงแต่พราหมณ์ชาวอารยันเท่านั้น   ยังมีพราหมณ์ชาวมิลักขะทำพิธีกรรมบูชายัญเพื่อถวายเครื่องสังเวยให้กับเทวดาเช่นกันเพราะชาวมิลักขะเชื่อว่าน้ำเป็นเทวดา  การฆ่าสัตว์บูชายัญเป็นประเพณีที่ปฏิบัติกันมาแต่โบราณ  ผู้คนนำเครื่องบูชา เป็นของมีค่ามาบูชาเทพเจ้าจึงสร้างความมั่งคั่งให้กับพราหมณ์อารยันและพราหมณ์มิลักขะซึ่งเป็นผู้ทำพิธีบูชายัญ เมื่อปรากฎการณ์ทางสังคมเชื่อกันว่ามีเทพเจ้าหลายองค์ที่สามารถให้คุณ และลงโทษมนุษย์ได้พราหมณ์ทั้งสองเชื้อชาติต่างแย่งชิงผลประโยชน์จากเครื่องบูชา และพยายามสร้างศรัทธาว่าเทพเจ้าหรือเทวดาในสำนักตนให้ศักดิ์สิทธิ์กว่าเทพเจ้าของสำนักอื่นๆ โดยการใช้เหตุผลยืนยันความศักดิ์สิทธิ์จริงกว่าเทพเจ้าของสำนักอื่นๆ ในยามพราหหมณ์มิลักขะสำนักใดทำพิธีบูชายัญเทวดาให้กับมหาราชาเมืองใดแล้วประสบความสำเร็จในการปกครองประเทศยิ่ง เพื่อเพิ่มศรัทธาต่อพราหมณ์มิลักขะเจ้าสำนัก และแต่งตั้งเป็นปุโรหิตเป็นที่ปรึกษาวางยุทธศาสตร์ทางการเมืองให้กับมหาราชเมือง เพื่อการทำสงครามขยายดินแดนของรัฐนั้นยิ่งก่อภัยให้กับมหาราชเมืองอื่นๆเมื่อพวกพราหมณ์ชาวอารยันตั้งสติระลึกถึงปัญหาที่จะเกิดในอนาคต เป็นเรื่องยากที่จะรักษาผลประโยชน์ของพวกตนไว้ให้เกิดความรุ่งเรืองเพียงฝ่ายเดียวได้จึงหาทางจำกัดสิทธิและหน้าที่ของพราหมณ์ชาวดราวิเดียนในการทำพิธีกรรมบูชายัญต่อเทวดาไว้ โดยถวายคำแนะนำต่อสมาชิกรัฐสภาของมหาราชาแคว้นบัญญัติกฎหมายแบ่งวรรณะให้สิทธิและหน้าที่กับคนที่พระพรหมสร้างขึ้นมาในการประกอบอาชีพตามวรรณะที่ตนเกิดมา และบัญญัติกฎหมายรัฐธรรมนูญจารีตประเพณีสูงสุด กำหนดวิธีบริหารปกครองประเทศให้กับวรรณะกษัตริย์ต้องปฏิบัติตาม คือห้ามยกเลิกกฎหมายที่บัญญัติไว้ดีแล้วเช่น กฎหมายวรรณะจารีตประเพณีและเชื่อฟังที่การประชุมรัฐสภาที่ได้ถวายคำแนะนำไว้ดีแล้ว เป็นต้น การบัญญัติกฎหมายวรรณะจารีตประเพณีโดยอ้างความเชื่อว่าเป็นพระประสงค์แห่งพระพรหมสร้างวรรณะทั้ง๔พวกไว้ให้  บทบัญญัติกฎหมายดังกล่าวเป็นเหตุทำให้เกิดรัฐสักกะเป็นศาสนา การแบ่งวรรณะมิได้เป็นเหตุให้มนุษย์ยับยั้งตัณหาราคะของตนเองได้เกิดการสมัครรักใคร่ของคนต่างวรรณะทำให้ลูกที่เกิดมาไม่รู้จะจัดให้อยู่ในวรรณะใด เกิดการดูหมิ่นเกลียดชังกันในสังคม เมื่อสภาพบังคับตามกฎหมายให้ขับไล่ออกจากสังคมที่ตนอยู่อาศัยได้ เมื่อพ่อแม่ยินยอมให้ทั้งสองคนสมัครรักใคร่ซึ่งกันและกัน หรือในการณีพ่อแม่และบุคคลในครอบครัวไม่เห็นด้วย แต่ไม่เชื่อฟังเพื่อป้องกันการถูกขับไล่ออกจากสังคมพ่อแม่และบุคคลในครอบครัวเลือกที่จะฆ่าลูกสาวตัวเองเพื่อเกียรติยศเป็นต้น(ยังมีต่อ)