บทนำ กฎธรรมชาติแห่งกรรมของมนุษย์ในพระไตรปิฎก : มุมมองปรัชญาพุทธภูมิ

Introduction to the Natural  law of  Human Karma in Tripitaka  :   Buddhaphumi philosophy Perspective 

บทนำ      

                    โดยทั่วไปแล้ว        มนุษย์ทั่วโลกมีโครงสร้างของชีวิต           ที่ยึดถือตามคำสอนของพระพุทธเจ้าเกิดจากปัจจัยทางร่างกาย   และจิตใจ  ในขณะที่มนุษย์ดำรงอยู่ในโลกนี้  จิตใจของพวกเขาอาศัยอายตนะภายใน         เพื่อรับรู้สิ่งต่าง ๆ    เช่น  อาหาร   ที่อยู่อาศัย  เสื้อผ้า  และยารักษาโรคต่าง ๆ  สิ่งเหล่านี้เรียกว่า"ปัจจัย ๔"      หรือปัจจัย๔ เพื่อความอยู่รอด ,  อีกนัยหนึ่งเรียกว่า "ปัจจัยสี่"      สำหรับของพระภิกษุสงฆ์ในพระพุทธศาสนา  เป็นต้น             

                อย่างไรก็ตาม  เมื่อมนุษย์จะสามารถพึ่งพาปัจจัย ๔  เหล่านี้ได้แล้ว  อย่างไรก็ตาม     มนุษย์ทุกคนย่อมมีตัณหาและความโลภซ่อนเร้นอยู่ในจิตใจกันทุกคน        พวกเขาแสดงเจตนาของตนผ่านอายตนะภายใน   ผ่านการกระทำทางใจ, ความคิด,    และคำพูดเป็นของตนเอง  บางครั้งพวกเขามีความคิดที่เรียกว่า  "จินตนาการหรือการสร้างภาพขึ้นในจิต"       ซึ่งก่อให้เกิดตัณหาหรือความทะยานอยาก หรือความอยากได้, ความอยากมี,     ความอยากเป็น   ดังนั้นมนุษย์จึงมีกรรมที่เกิดจากเจตนาของตนเอง         โดยไม่ได้ตระหนักความจริงของชีวิตตนเองซึ่งเป็นทั้งความจริงที่สมมติขึ้นและความจริงขั้นปรมัตถ์   มนุษย์มักหมกมุ่นอยู่กับการแสวงหาสิ่งของ   เพื่อสนองความต้องการกายและทางจิตใจ  จนนำไปสู่ความคิดและเจตนาในการกระทำ เพราะในตอนแรก พวกเขาอาศัยเลือดเนื้อเชื่อไขของมารดา    เพื่อหล่อเลี้ยงร่างกายและจิตใจ   

                ตั้งแต่กำเนิด      พวกเขาเริ่มตระหนักถึงความทุกข์ทรมานที่เกิดจากการฆ่ากัน  การลักขโมยทรัพย์ การยักยอกทรัพย์   การนอกใจ  การดูหมิ่นผู้อื่น   การดื่มสุราและเสพยาเสพติด เพื่อบรรเทาทุกข์ทรมานจากผูกพันทางอารมณ์           สิ่งเหล่านี้เกิดจากตัณหาที่ซ่อนเร้นอยู่ในจิตใจ      เมื่อขาดสติ พวกเขาย่อมไม่สามารถคิดก่อนกระทำ  เมื่อตั้งใจกระทำ      พวกเขาย่อมไม่ตระหนักว่ากระทำของตนจะส่งผลกระทบต่อชีวิตทั้งในโลกนี้และโลกหน้า            อย่างไรก็ตาม คนส่วนใหญ่เชื่อว่าเมื่อกรรมเกิดขึ้นแล้ว       กรรมนั้นจะคงอยู่ชั่วระยะเวลาหนึ่งแล้วหายไปกรรมนั้นไม่มีผลต่อผู้กระทำ         เพราะไม่มีใครเห็นการกระทำของตน แต่กรรมนี้สร้างความเสียหายต่อชีวิตและทรัพย์สินของผู้อื่น       คิดเป็นมูลค่าหลายแสนล้านบาท  เมื่อถูกจับได้  พวกเขามักจะปฏิเสขข้อกล่าวหาและรัฐบาลของแต่ละประเทศต่างเก็บภาษีเพื่อชดเชยความเสียหายที่เกิดขึ้นกับประชาชนของตน         

              กรรมที่เกิดขึ้นจากการละเมิดชีวิตและทรัพย์สินของประชาชนเป็นอุปสรรคสำคัญต่อการพัฒนาประเทศ         เนื่องจากประชาชนขาดความเชื่อมั่นในชีวิตของตนเอง       จึงขาดความเพียรพยายามแสวงหาความรู้และทักษะที่จะพึ่งพาตนเองได้     โดยไม่ต้องรอความช่วยเหลือจากรัฐบาล        พวกเขาขาดวิสัยทัศน์ในการดำเนินการ   ซึ่งอาจก่อให้เกิดความเสียหายอย่างร้ายแรงต่อชีวิตและทรัพย์สินของผู้อื่น     ส่งผลให้ขาดความมุ่งมั่นทางจิตใจผ่านการทำสมาธิทุกวัน        ขาดพลังทางปัญญาในการเข้าใจความจริงที่สมมติขึ้นและความจริงขั้นปรมัตถ์     ส่งผลให้ไม่สามารถใช้เหตุผล และเจราจาต่อรองกับประชาคมโลกได้โดยไม่ต้องพึ่งพาชาวต่างชาติ ซึ่งอาจนำไปสู่ความเสียหายต่อผลประโยชน์ทางการเมือง  การศึกษา  เศรฐกิจ   ศาสนา และวัฒนธรรม  

                 ดังนั้น     รัฐบาลแห่งราชอาณาจักรไทยจึงมีหน้าที่ส่งเสริมคุณภาพชีวิตที่ดีให้แก่ประชาชนผ่านการศึกษา       การดำรงชีวิตอย่างพึงพาตนเองและทักษะการพึ่งพาตนเอง โดยคำนึงถึงหลักศีลธรรมทางพระพุทธศาสนาและกฎหมาย     เพื่อสร้างมาตรฐานการประพฤติปฏิบัติที่เหมาะสมหรับการอยู่ร่วมกันในสังคม        และเพื่อให้มั่นใจว่าศักดิ์ศรี สิทธิ เสรีภาพ   และความเสมอภาคของมนุษย์ได้รับการคุ้มครองภายใต้รัธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยพุทธศักราช ๒๕๖๐      ประชาชนควรสามารถใช้สิทธิตามกฎหมาย          และปฏิบัติหน้าที่ต่อผู้อื่นด้วยความซื่อสัตย์  สุจริต และยุติธรรม       พวกเขาควรมีรายได้เพียงพอที่จะจ่ายภาษีให้แก่ประเทศตามความสามารถและทักษะของตน    ซึ่งจะนำไปสู่ความเจริญรุ่งเรืองอย่างต่อเนื่องของประเทศ      ดังนั้น  ประเทศต่าง ๆ  ทั่วโลกจึงได้เปิดสถาบันการศึกษาในหลากหลายสาขา           เพื่อให้ประชาชนได้ศึกษา      และพัฒนาศักยภาพสร้างความรู้ในหลากหลายสาขาวิชาที่น่าสนใจและคุ้มค่าแก่การศึกษา จุดมุ่งหมายคือการบ่มเพาะความรู้ในจิตใจให้เป็นรากฐานของชีวิต                และสร้างความรู้จากประสบการณ์ชีวิตผ่านอายตนะภายในที่สั่งสมไว้ในจิตใจ  แล้วถ่ายทอดความรู้นี้ในสาขาต่าง ๆ  เช่น ปรัชญา พระพุทธศาสนาและวิทยาศาสตร์  เป็นต้น            

               จากการศึกษาหลักฐานในพระไตรปิฎกมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัยและทำความเข้าใจข้อเท็จจริงเบื้องต้น    ทำให้เห็นได้ชัดเจนว่ายุครุ่งเรืองของศาสนาพราหมณ์  ถือเป็นยุคแห่ง"ความเชื่อในศาสนาพราหมณ์"  ผู้คนในสมัยนั้นเชื่อในคำสอนของศาสนาพราหมณ์เกี่ยวกับการมีอยู่ของเทพเจ้าหลายองค์เช่น พระพรหมและพระอิศวร     เป็นต้น  การบูชายัญและการกระทำของมนุษย์ต่อกันนั้น    ไม่ได้ถูกมองว่ามีผลกรรมที่ต้องชดใช้สำหรับความเสียหายจากการทำร้ายต่อกัน แม้ว่า พวกเขาจะไม่เคยรับรู้ถึงการมีอยู่ของเทพเจ้าผ่านอายตนะภายในและสั่งสมข้อมูลนี้ไว้      ในจิตใจในรูปแบบของหลักฐานทางอารมณ์แต่พวกเขาก็เชื่อมั่นในเทพเจ้าเหล่านั้น   เพราะคำสอนของพราหมณ์เป็นทั้งหลักคำสอนของศาสนาพราหมณ์       และกฎหมายจารีตประเพณีว่าด้วยระบบวรรณะ     ซึ่งมีสภาพบังคับตามกฎหมายที่ห้ามไม่ให้ประชาชนสมสู่กับคนต่างวรรณะ      และห้ามไม่ให้ประชาชนปฏิบัติหน้าที่ของวรรณะอื่น ดังนั้น         ประชาชนจึงไม่สามารถสื่อสารโดยตรงกับเทพเจ้าผ่านการบูชายัญของตนเองได้         พวกเขาทำได้เพียงบูชายัญผ่านพราหมณ์ เพื่อขอพรสำหรับความปรารถนาที่สำคัญของตน         และคำสอนของพราหมณ์เกี่ยวกับกรรมของมนุษย์ไม่มีผลกระทบต่อกันและกัน     

               อย่างไรก็ตาม   มนุษย์ทุกคนย่อมมีตัณหาเมื่อพวกเขายังไม่พัฒนาศักยภาพอย่างเต็มที่   จึงมีชีวิตที่อ่อนแอย่อมไม่สามารถระลึกถึงคำสอนของศาสนา  และกฎหมายจารีตประเพณีเกี่ยวกับวรรณะไปประยุกต์ใช้     เขาจึงขาดปัญญาที่จะนำคำสอนของศาสนาพราหมณ์และกฎหมายจารีตประเพณี  มาประยุกต์ใช้   เพื่อพิจารณาพฤติกรรมของผู้สมสู่กับคนต่างวรรณะนั้น  เป็นการละเมิดคำสอนของศาสนาพราหมณ์และกฎหมายจารีตประเพณีเกี่ยวกับวรรณะอย่างร้ายแรงจะต้องถูกสังคมลงโทษด้วยการขับไล่ออกจากสังคมที่ครั้งหนึ่งเคยมีชีวิตยู่ตลอดชีวิต  พวกเขาเป็นนักโทษที่เรียกว่า "จัณฑาล"    เป็นต้น 

                 เมื่อ  เจ้าชายสิทธัตถะทอดพระเนตรเห็นปัญหาคนจัณฑาลในแคว้นสักกะ      (Sakka country) และแคว้นอื่น ๆ (Other country)  ทั่วอนุทวีปอินเดีย   ต้องดำรงชีวิตอยู่อย่างคนไร้บ้าน แม้ในวัยชรา  เจ็บป่วยและเสียชีวิตข้างทาง เป็นต้น     พระองค์ทรงมีพระเมตตากรุณาต่อจัณฑาลให้พ้นจากความทุกข์ทรมาน      และกลับคืนสู่สังคมเดิมมีสิทธิและหน้าที่ตามกฎหมายวรรณะจารีตประเพณีอย่างเท่าเทียมกับผู้อื่นในสังคม          แม้ว่าพระองค์จะทรงได้รับการศึกษาหลักสูตรศิลปศาสตร์ ๑๘ วิชา            แต่พระองค์ทรงไม่เคยรับรู้ถึงการมีอยู่ของเทพเจ้าด้วยประสาทสัมผัสของพระองค์เอง        เมื่อพระองค์ทรงได้ยินข้อเท็จจริงในเรื่องนี้           พระองค์ทรงไม่เชื่อทันทีและทรงสงสัยในการมีอยู่ของเทพเจ้าเหล่านั้น        พระองค์ทรงตรวจสอบข้อเท็จจริงในเรื่องนี้   และรวบรวมคำให้การของปุโรหิต ซึ่งเป็นผู้ใหญ่ในแคว้นสักกะเป็นหลักฐานไว้แล้ว           

               แม้พราหมณ์ปุโรหิตก็ยืนยันข้อเท็จจริงว่า พระพรหมและพระอิศวรเป็นผู้สร้างมนุษย์ และวรรณะให้กับมนุษย์ปฏิบัติหน้าที่ตามวรรณะที่เขาเกิดมา        นอกจากนี้พราหมณ์ในรุ่นก่อน ๆเคยเห็นพระพรหมในแคว้นสักกะมาก่อน เมื่อเจ้าชายสิทธัตถะตรัสถามปุโรหิตว่า พระพรหมมีประวัติความเป็นมาอย่างไร?        แต่ไม่มีปุโรหิตคนใดตอบพระองค์ได้เมื่อคำให้การของปุโรหิตนั้น     ขาดความน่าเชื่อไม่สามารถยืนยันความจริงในเรื่องนี้ได้         เมื่อไม่มีหลักฐานมาวิเคราะห์โดยอนุมานความรู้จากพยานหลักฐาน     เพื่อหาเหตุผลมาอธิบายความจริงในเรื่องนั้นได้  ทำให้พระองค์ทรงพิจารณาข้อเท็จจริงจากพยานหลักฐานแล้ว      พระองค์ทรงเห็นว่าคำให้การของปุโรหิตขาดความน่า   พระองค์ทรงไม่เชื่อการมีอยู่จริงของเทพเจ้าเหล่านั้น  

                   ดังนั้น เมื่อเจ้าชายสิทธัตถะทรงตัดสินพระทัยปฏิรูปสังคมในแคว้นสักกะ      โดยเสนอกฎหมายยกเลิกวรรณะในแคว้นสักกะ เมื่อสมาชิกรัฐสภาแห่งราชวงศ์ศากยได้ร่วมประชุม  เพื่อพิจารณาแล้วเห็นว่าการยกเลิกกฎหมายจารีตประเพณีว่าด้วยชนชั้นวรรณะ เป็นการขัดต่อกฎหมายจารีตประเพณีสูงสุดในการปกครองประเทศ  ข้อ ๓ ที่ห้ามมิให้ยกเลิกกฎกมายที่บัญญัติไว้แล้ว    เมื่อเจ้าชายสิทธัตถะทรงไม่สามารถปฏิรูปสังคมผ่านระบบรัฐสภาแห่งแคว้นสักกะได้   เจ้าชายสิทธัตถะทรงพิจารณาข้อเท็จจริงต่อไปว่า        หากพระองค์ทรงประกอบพระราชพิธีบูชายัญด้วยพระองค์เองแล้ว         เพื่อขอพรพระพรหมให้พระองค์ทรงยกเลิกวรรณะเพื่อให้ประชาชนมีสิทธิและหน้าที่อย่างเท่าเทียมกัน 

                    แต่พระองค์ทรงกระทำมิได้ เป็นการกระทำความผิดฐานละเมิดคำสอนของศาสนาพราหมณ์และกฎหมายวรรณะจารีตประเพณีอย่างร้ายแรง เมื่อข้อเท็จจริงฟังได้เช่นนี้      พระองค์ทรงตัดสินพระทัยออกผนวชใช้ชีวิตแบบพระโพธิสัตว์ เพื่อค้นหาสัจธรรมของชีวิตมนุษย์  พระองค์ทรงศึกษาด้วยการปฏิบัติธรรมอยู่หลายปี       จนกระทั่งค้นพบแนวทางปฏิบัติตามอริมรรคมีองค์ ๘       จนบรรลุความรู้แจ้งเห็นจริงในระดับอภิญญา  ๖    และตรัสรู้ความจริงของชีวิตว่ามนุษย์มีวิญญาณเป็นตัวตนที่แท้จริง     ปฏิสนธิวิญญาณอยู่ในครรภ์มารดาและคลอดออกมาเป็นมนุษย์              ดังนั้นมนุษย์จึงไม่ได้ถูกสร้างมาจากพระพรหมและพระอิศวร   ตามคำสอนของพราหมณ์อารยันกล่าวอ้างไว้ในทางกลับกัน ความรู้ทางวิทยาศาสตร์ได้พัฒนานวัตกรรมใหม่ ๆเพื่อสนองความอยากรู้อยากเห็นของมนุษยชาติเกี่ยวกับปรากฏการณ์ทางธรรมชาติ       หรือเหตุการณ์ทางสังคมที่เกิดขึ้นได้มากกว่า           ความรู้ทางปรัชญาและพระพุทธศาสนา                       

             เมื่อนักวิทยาศาสตร์ได้สร้างเครื่องมือทางวิทยาศาสตร์      เพื่อตรวจสอบข้อเท็จจริง  และรวบรวมหลักฐานเกี่ยวกับปรากฏการณ์ทางธรรมชาติ     หรือเหตุการณ์ทางสังคมที่เกิดขึ้น เพื่อให้ข้อมูล   วิเคราะห์โดยการอนุมานความรู้จากหลักฐานต่าง ๆ    เพื่อหาเหตุผลมาอธิบายความจริงของคำตอบในเรื่องนั้น ๆ      เช่น    การมีอยู่ของดวงจันทร์  ดวงอาทิตย์  และหลุมดำ เพื่ออธิบายความรู้ที่นอกขอบเขตระบบประสาทสัมผัสของมนุษย์  ที่ไม่สามารถรับรู้ได้โดยตรง        แต่ต้องอาศัยเครื่องมือทางวิทยาศาสตร์ที่เชื่อมโยงวัตถุที่อยู่ห่างไกล เช่น ดวงจันทร์ ดวงอาทิตย์และดาวอังคาร  ฯลฯ  

                  ต่อมาประเทศต่าง ๆ ทั่วโลกได้ก่อตั้งสถาบันพัฒนามนุษย์   เพื่อผลิตนักวิทยาศาสตร์ให้มากขึ้นและสามารถสืบค้นหลักฐานได้มากขึ้น  จัดหาข้อมูลเพื่อการวิเคราะห์โดยอนุมานความรู้      เพื่อหาเหตุผลมาอธิบายความจริงของคำตอบเกี่ยวกับโลกและจักรวาล      ปัจจุบันนักวิทยาศาสตร์สามารถแบ่งความรู้เกี่ยวกับวิทยาศาสตร์บริสุทธิ์  ออกเป็นวิทยาศาสตร์ประยุกต์ได้หลายสาขา       โดยเฉพาะในด้านเทคโนโลยี่คอมพิวเตอร์และอินเตอร์เน็ต มีนวัตกรรมใหม่ที่เรียกว่า   "แพลตฟอร์มอินเตอร์เน็ต"     เพื่อเป็นสถานที่แบ่งปันความรู้ในระดับต่าง   ๆ     เพื่อตอบสนองความอยากรู้ของมนุษย์เกี่ยวกับปรากฏการณ์ทางธรรมชาติ    และเหตุการณ์ทางสังคมของมนุษย์ที่เกิดขึ้นอย่างทันท่วงที          

                เมื่อนักวิทยาศาสตร์วิเคราะห์หลักฐานของปรากฏการณ์ทางธรรมชาติ พวกเขาค้นพบว่าโลกและดวงอาทิตย์  เป็นสสารที่มีพลังงานในตัวเองและส่งพลังงานที่ดึงดูดกันไม่ว่า    โลกจะถูกแรงโน้มถ่วงของดวงอาทิตย์เหวี่ยงไปไกลแค่ไหนโลก ก็ไม่มีวันหลุดพ้นจากระบบสุริยะได้      นอกจากนี้มนุษย์ยังเป็นสารที่มีพลังงานในตัวเอง เมื่อมนุษย์และโลกส่งพลังงานมาดึงดูดกันไม่ว่า   โลกจะหมุนรอบตัวเองแรงแค่ไหนก็ไม่ส่งผลให้มนุษย์หลุดพ้นจากแผ่นดินโลก  เพราะแรงโน้มถ่วงของโลกดึงดูดมนุษย์ไว้เมื่อโลกกลม    แม้ว่ามนุษย์จะอาศัยอยู่ขั้วโลกเหนือหรือขั้วโลกใต้         เขาก็ยังไม่หลุดพ้นจากโลกเพราะแรงโน้มถ่วงของโลกดึงดูดพวกเขาไว้  

             เมื่อพระพุทธเจ้าตรัสรู้ถึงกฎธรรมชาติแห่งชีวิตมนุษย์ พระองค์ทรงมีญาณทิพย์เหนือมนุษย์      ทรงเห็นดวงวิญญาณออกจากร่างของมนุษย์ที่ตายลง ไปเกิดอีกภพหนึ่งในสังสารวัฏไม่จบสิ้น เมื่อผู้คนทำชั่ว จิตใจของเขาจะดึงดูดอารมณ์ชั่วร้ายมาสั่งสมอยู่ในจิตใจ   เมื่อพวกเขาตายวิญญาณที่ชั่วร้าย       จะถูกดึงดูดไปสู่ทุคติภูมิเพื่อชดใช้กรรมชั่วที่อบาย นรก  เป็นกฎธรรมชาติที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ เป็นต้นเมื่อพระพุทธเจ้าทรงนำความรู้ในพระพุทธศาสนานี้     มาเผยแผ่สู่มนุษย์ในดินแดนต่าง ๆ ทั่วอนุทวีปอินเดีย      เพื่อให้คนทุกวรรณะสามารถเรียนรู้และพัฒนาศักยภาพชีวิตโดยปฏิบัติตามอริยมรรคมีองค์ ๘ จนจิตเป็นสมาธิ บริสุทธิ์ไม่ขุ่นมัว  อ่อนโยน   มีจิตใจมั่นคงและไม่หวั่นไหวกับปัญหาที่เข้ามาในชีวิตและบรรลุความรู้ในระดับ "อภิญญา๖"      

                 แต่เมื่อมนุษย์ดำเนินชีวิตอย่างสุขสบายตามปัจจัย ๔  พวกเขาละเลยที่จะใช้ชีวิต        โดยประมาทจึงไม่พัฒนาศักยภาพชีวิตของตนเองพวกเขาจึงหมกมุ่นอยู่กับกามตัณหา  ๕ ประการ  เพื่อสนองสิ่งที่เรียกว่า "ภวตัณหา"      หรือความทะเยอทะยานที่จะรักษาสภาพดั้งเดิมของตัวตนที่สมมติขึ้น  เช่น ตำแหน่งงาน    หรือ ความทะเยอทะยานที่จะออกจากสถานเดิม            เมื่อมนุษย์มีพลังจิต มันจะดึงดูดสิ่งต่าง ๆ  มาสนองความต้องการของตัวมันเอง     แต่มนุษย์มีจิตใจสูงส่ง   ดังนั้น  พลังจิตอีกประเภทหนึ่งที่เรียกว่า  "สติ"           พวกเขารู้วิธีคิดเกี่ยวกับอารมณ์ของสิ่งต่าง            ๆ  ที่เข้ามาในชีวิต และตัดสินใจเฉพาะสิ่งที่พวกเขาต้องการเท่านั้น     ส่วนอะไรไม่ชอบ ก็จะมองข้ามไป  นอกจากนี้ พวกเขายังมีพลังแห่งความทะเยอทะยานซ่อนอยู่ในจิตใจ      ในยามขาดสติซึ่งก็คือการขาดความยับยั้งช่างใจ     

               เขาจึงตัดสินใจปฏิบัติตามอำนาจของกิเลสนั้น   จิตจะดึงดูดอารมณ์กิเลสมาสู่ตนเอง      เมื่อถูกครอบงำและหมกมุ่นกับมันอยู่ตลอดเวลา   หากสิ่งนั้นไม่ตอบสนองต่ออารมณ์ของเขาอีกต่อไป    พวกเขาก็จะคว้าสิ่งใหม่  ๆ   มาตอบสนองอารมณ์ของตน         มีปัญหาที่ผู้เขียนสงสัย  และค้นคว้าหลักฐานเพื่อวิเคราะห์ข้อมูลว่าเหตุใด        มนุษย์จึงเคลื่อนไหวอยู่ตลอดเวลาทั้งนี้   เพราะมนุษย์มีจิตใจเป็นปัจจัยแห่งชีวิต และอาศัยอยู่ในร่างกายเพื่อรับรู้วัตถุและนามธรรม  เป็นต้น    เมื่อสัมผัสกับอารมณ์เหล่านั้น จิตใจจะมีความปรารถนา       มนุษย์ตัดสินใจแสดงเจตนาของตนแสวงหาสิ่งนั้นเพื่อสนองกิเลสของตนเอง     เมื่อได้รับสิ่งนั้นแล้ว ก็จะแสดงอาการของจิตใจออกมาว่าเขาพอใจหรือไม่พอใจต่อกิเลสนั้น  

            กรรมวาจา   เมื่อร่างกายมนุษย์เชื่อมต่อกับปรากฏการณ์ทางธรรมชาติหรือเหตุการณ์สังคมที่เกิดขึ้นตรงหน้าเรา     จิตใจจะรับรู้และเก็บอารมณ์เหล่านั้นไว้เป็นข้อมูลในใจ           เพื่อวิเคราะห์โดยอนุมานความรู้จากหลักฐานต่าง ๆ   เพื่อหาเหตุผลในการอธิบายความจริงของคำตอบในเรื่องนั้น          และแสดงเจตนาด้วยคำพูดเพื่อให้ผู้อื่นทราบถึงความต้องการของตนเอง เช่น ตำรวจทราบว่ามีเหตุการณ์คนคนหนึ่งกำลังจะกระโดดลงจากตึกไปสู่ความตาย       ตำรวจต้องรู้จักใช้ถ้อยคำปลอบใจให้เขาฟื้นจากความผิดหวังในชีวิตและยังคงมุ่งมั่นที่จะต่อสู้ต่อไป  มนุษย์เป็นสัตว์สังคมที่ชอบพบปะผู้คนเสมอและคนไหนที่ตนพอใจก็จะพูดจาไพเราะเสมอบางคนไม่พอใจ    และแสดงความรังเกียจอย่างชัดเจน       

                 ส่วนคนที่มีจิตใจโลภอยากได้เงินคนอื่นโดยหลอกคนอื่นให้สงสารและส่งเงินมาช่วย      หรือเปิดโฟร์ไฟล์บนเฟสบุคเพื่อหลอกลวงผู้อื่นโดยใช้ภาพใบหน้าของคนอื่นแทนของตัวเอง     ใช้คำพูดโน้มน้าวผู้อื่นให้เชื่อว่าตนซื่อสัตย์ต่อพวกเขาแล้วใช้คำพูดโน้มน้าวผู้อื่นมอบเงินให้ตนเช่นนี้ เป็นการกระทำเรียกว่า "อกุศลกรรม"    เพราะเป็นการแสดงเจตนาปกปิดความจริงไว้บนหน้าในยุคสมัยก่อน โลกยังไม่เจริญรุ่งเรืองด้วยเทคโนโลยี่คอมพิวเตอร์และอินเตอร์เน็ตนั้น          กรรมที่คนแสดงเจตนา           เป็นปรากฏการณ์แห่งการกระทำที่คงอยู่ชั่วขณะหนึ่งแล้วดับไป    ไม่มีหลักฐานชัดเจนถึงเจตนาของผู้กระทำผิดจึงเป็นเรื่องยาก  เพื่อนำตัวผู้กระทำผิดเข้าสู่กระบวนการยุติธรรม          เจ้าหน้าที่จะต้องสอบสวนข้อเท็จจริงและรวบรวมหลักฐานให้เพียงพอ       เพื่อวิเคราะห์โดยอนุมานความรู้    เพื่อหาเหตุผลในการพิสูจน์ความจริงที่จะลงโทษบุคคลนั้น   เพราะไม่มีใครยอมรับง่าย ๆ  ว่าเขาคือ ผู้กระทำผิด 

        มโนกรรม  เจตนาที่จะกระทำโดยไม่สำนึกถึงการกระทำในขณะเดียวกัน หวังแต่ผลประโยชน์ส่วนตน   หรือเจตนาในผลของการกระทำตน เมื่อเขาแสดงเจตจำนงที่จะกระทำการอันก่อให้เกิดเสียหายต่อชีวิตและทรัพย์สินของผู้อื่น     ไม่มีความเห็นอกเห็นใจผู้อื่นว่า เขาก็ลำบากกว่าตัวเองทำงานหนักกว่าเขาจะได้เงินแต่ละบาท ไม่รู้สึกเสียใจที่ฆ่าผู้อื่นคิดว่า        เป็นนกเป็นปลาต้องถูกฆ่าถูกล่าให้ตายอยู่แล้ว เป็นคนไร้ศีลธรรมใช้ชีวิตตามอำเภอใจ    เมื่อตนอยากได้ทรัพย์สินเงิน ทอง และอาหารที่ได้มาด้วยหยาดเหงื่อแรงงาน        ก็เข้าไปปล้นสะดมภ์แย่งชิงของเขามาไม่พอก็แสดงพฤติกรรมโหดเหี้ยมทารุณกับเจ้าของทรัพย์จนตายก็มี  

                 แต่ในยุคปัจจุบันนี้   มนุษย์มีการสื่อสารด้วยเทคโนโลยี่และอินเตอร์เน็ต       มนุษย์ชอบแสดงเจตนาของกรรมของตนออกมาอย่างชัดแจ้ง           มีการแชร์ภาพและตัวอักษร วีดีโอไว้ในอินเตอร์เน็ต เพื่อประจานพฤติกรรมไม่ดีของผู้อื่น     ให้ได้รับความอับอายจากกรรมไม่ดีของคนนั้นเป็นกรรม       ที่ถูกรักษาไว้ในโลกออนไลน์เป็นอย่างถูกแชร์ไปอย่างรวดเร็ว      ด้วยมนุษย์ดุจไวรัสโควิคที่แผ่เชื้อระบาดไปสู่มนุษย์อย่างรวดเร็ว    เป็นต้น จึงไม่มีเหตุที่ต้องสงสัยว่า "กรรมที่ทำไปแล้วนั้นจะสูญหายไปไหม             ตัวอย่างเช่น กรรมชั่วที่ฆ่าคนอื่นตายนั้นด้วยสาเหตุข้อพิพาทเรื่องที่ดินนั้น            จะสูญหายไปไหมถ้าไม่มีคนเห็น ลักเล็กขโมยน้อยในยามเจ้าของบ้านไม่อยู่ไปที่อื่น และไม่มีใครเห็นนั้นกรรมนั้นสูญหายไปไหม     แอบพึงพอใจในแฟน คู่ครองของคนอื่นและแอบนัดแนะเจอกันโดยไม่มีใครรู้       แต่ตนเห็นรู้ว่าเป็นการผิดศีลธรรมอันดีโดยไม่มีความละอายแก่ใจในการกระทำของตน         ที่ไม่มีความซื่อสัตย์จริงที่มีต่อกันสิ่งเหล่านี้     เกิดจากเจตนาที่อยู่ในใจของมนุษย์ต้องการกระทำทั้งสิ้นกรรม               ที่ทำไปสูญหายไปไหนนอกจากนี้ในยามที่คนอื่นทำกรรมไม่ดีกับตนเอง        แต่พวกเขายังทำตัวเหมือนมิได้มีอะไรเกิดขึ้นกับตนเองใช้ชีวิตอย่างมีความสุข   ทำให้ผู้ถูกกระทำหลายคนรู้สึกว่าทำดีต่อผู้อื่นไม่ได้รับผลดีตอบแทน เป็นต้น 

              แต่เมื่อกรรมของผู้กระทำผิดต่อความสงบเรียบร้อย   และศีลธรรมอันดีของประชาชน ตามคำสอนของพระพุทธศาสนา และประมวลกฎหมายอาญาและกฎหมายอื่น ๆ           แม้ว่ากรรมจะยังไม่เกิดผลแก่ผู้กระทำผิดและอารมณ์กรรมสั่งสมอยู่ในจิตใจของผู้กระทำผิด เมื่อตายไป วิญญาณจะชดใช้กรรมในทุคติภูมิ     แต่เมื่อบุุคคลนั้นยังไม่ตายและยังไม่ได้รับโทษจำคุกหรือประหารชีวิต      ตามประมวลกฎหมายอาญา เนื่องจากผู้กระทำผิดหลบหนีการจับกุม ของพนักงานสืบสวนไปหมดอายุความ เขาจึงกลับมายังถิ่นกำเนิดของตน   โดยไม่ถูกลงโทษตามกฎหมายนั้น 

               ดังนั้น เมื่อได้ยินข้อเท็จจริงว่าบรรดาผู้ฝ่าฝืนหลักศีลธรรมและกฎหมายโดยไม่ต้องรับโทษ ทำให้เรื่องอารมณ์กรรมปรากฏอยู่ในจิตใจคนทั่วโลกยังไม่ชัดเจนเพียงพอว่า ชีวิตมนุษย์ทุกคนเป็นไปตามกฎแห่งกรรมจริงหรือไม่  ? 

               ผู้เขียนสงสัยกฎแห่งกรรมนี้และชอบค้นคว้าหาหลักฐานเพิ่มเติมเกี่ยวกับกฏแห่งกรรมในพระไตรปิฎกต่อไป เพื่อใช้เป็นข้อมูลในการวิเคราะห์โดยอนุมานความรู้จากหลักฐานต่าง ๆ เพื่อหาเหตุผลอธิบายความจริงของคำตอบว่าชีวิตมนุษย์เป็นไปตามกฎแห่งกรรมตามหลักคำสอนทางพระพุทธศาสนาอย่างแท้จริง และมีวิธีการตรวจสอบกรรมที่ถูกต้องด้วยเหตุผลข้างต้น             ผู้เขียนตัดสินใจศึกษา"กฏแห่งกรรมในพระไตรปิฎก"      โดยรวบรวมหลักฐานเป็นข้อมูลจากพระไตรปิฎกฉบับมหาจุฬา ฯ  อรรถกถา  ข้อความคิดเห็นและงานวิจัยอื่น ๆ เป็นต้น   เมื่อสอบสวนข้อเท็จจริงและรวบรวมหลักฐานให้เพียงพอ เพื่อใช้เป็นข้อมูลในการวิเคราะห์        เพื่อหาเหตุผลยืนยันความจริงของคำตอบในเรื่องกฎแห่งกรรมในพระไตรปิฎกนี้            

                บทวิเคราะห์นี้จะเป็นประโยชน์แก่พระวิทยากร บรรยายธรรมแก่ผู้แสวงบุญในถิ่นกำเนิดแห่งพุทธศาสนาเพื่อให้เนื้อหาเป็นไปในทิศทางเดียวกัน ส่วนกระบวนการพิจารณาความจริงของพระพุทธศาสนานั้น เป็นการวิเคราะห์ข้อมูลโดยอนุมานความรู้เพื่อพิสูจน์ความจริงนั้น จะเป็นประโยชน์ต่อนิสิตปริญญาเอกด้านพระพุทธศาสนาและปรัชญา สามารถนำไปใช้ในการวิจัยและเป็นความรู้โดยใช้วิจารณญาณอย่างมีเหตุผล โดยไม่ต้องสงสัยในการวิจัยของนักศึกษาอีกต่อไป