Introduction: BHU, University of Indian Philosophy
๑.บทนำ ความเป็นมาและความสำคัญของปัญหา
เมื่อผู้เขียนได้อุปสมบทเป็นพระภิกษุ และตั้งใจที่จะอุปสมบทตามประเพณีของชาวพุทธไทยในราชอาณาจักรไทย ที่จะอุปสมบทในช่วงเข้าพรรษา ๓ เดือน เพื่อพัฒนาศักยชีวิตให้มีชีวิตที่เข้มแข็ง มีจิตใจที่บริสุทธิ์ปราศจากความโศกเศร้า มีจิตใจอ่อนโยนเหมาะสมแก่การอยู่ร่วมกับผู้อื่นในสังคม มีอุดมการณ์แน่วแน่ในการปกป้องชาติ ศาสนา และพระมหากษัตริย์ ไม่หวั่นไหวในการปฏิบัติหน้าที่ต่อผู้อื่นด้วยความซื่อสัตย์สุจริตและเที่ยงธรรม สามารถวิเคราะห์โดยอนุมานความรู้จากหลักฐานต่าง ๆ เพื่อพิสูจน์ความจริงของเรื่องนั้นโดยการใช้เหตุผล ซึ่งเป็นเครื่องมือของนักปรัชญาในการอธิบายความจริงของคำตอบในเรื่องนั้นอย่างสมเหตุผล
เมื่อผู้เขียนได้เรียนรู้หลักธรรมทางพระพุทธศาสนา และนำหลักธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้ามาประยุกต์ใช้ในการพัฒนาชีวิตและเปลี่ยนแปลงตนเองให้มีความสุขยิ่งขึ้น เพราะได้อยู่กับสิ่งที่เหมาะสมกับบุคลิกของตนเอง คือการสอนหนังสือในโรงเรียนพระปริยัติธรรมเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง หลังจากใช้ชีวิตเป็นผู้หลงอยู่นานถึง ๓๔ ปี เมื่อผู้เขียนอุปสมบท ๖ พรรษา จึงตัดสินใจไปศึกษาต่อที่คณะพุทธศาสตร์ภาควิชาปรัชญาที่มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตขอนแก่น
หลังจากสำเร็จการศึกษาระดับปริญญาตรี ผู้เขียนได้ศึกษาต่อปริญญาโทที่มหาวิทยาลัยบานารัสฮินดู เขตพาราณสี สาธารณรัฐอินเดีย ซึ่งเป็นมหาวิทยาลัยที่มุ่งเน้นการศึกษาปรัชญาฮินดู ผู้เขียนใช้เวลาหลายปีในมหาวิทยาลัยแห่งนี้ ในช่วงเวลาแห่งความภาคภูมิใจที่ผู้เขียนอุทิศชีวิตรับใช้พระพุทธเจ้า แม้จะต้องเผชิญปัญหาสุขภาพ ที่ทำให้เจ็บป่วยอยู่ตลอดเวลาเวลาขณะปฏิบัติหน้าที่ แต่เป็นประสบการณ์ของชีวิตที่ยิ่งใหญ่ แม้เวลาจะผ่านไปหลายปี แต่ความทรงจำอันล้ำค่าเหล่านี้ก็ไม่เคยเลือนหายไปจากชีวิต แต่ในอนาคต ประสบการณ์อันล้ำค่าที่ผู้เขียนได้รับ จะสูญหายไปพร้อมกับความตายของตนเอง ดังนั้น ผู้เขียนจึงได้เขียนปรัชญาพุทธภูมิขึ้นเพื่อรักษาความรู้เกี่ยวกับการแสวงบุญสู่ดินแดนแห่งพระพุทธเจ้า ซึ่งเป็นความรู้จากประสบการณ์ชีวิตของตนเองผ่านอายตนะภายใน สืบสานการปฏิบัติธรรมตามมรรคมีองค์ ๘ ไว้ และความรู้ของพระองค์คนรุ่นต่อไปสามารถนำไปต่อยอดเพื่อให้เกิดประโยชน์แก่มนุษยชาติได้
แม้ว่าผู้เขียนจะเคยได้ยินข้อเท็จจริงเกี่ยวกับมหาวิทยาลัยบานารัสฮินดูมาบ้างจากนิสิตรุ่นพี่ที่กำลังศึกษาอยู่ในมหาวิทยาลัยแห่งนี้ในช่วงเวลานั้น หากจะให้ผู้เขียนแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ของมหาวิทยาลัยแห่งนี้ ผู้เขียนก็คงแสดงความคิดเห็นตามปฏิภาณของตนเองตามหลักเหตุผล และคาดคะเนความจริงจากสิ่งที่ได้ยินมานั้นโดยใช้เหตุผล ซึ่งเป็นเครื่องมือของนักปรัชญาในการอธิบายความจริงของเรื่องมหาวิทยาลัยแห่งนี้ แต่เมื่อผู้เขียนเป็นมนุษย์คนหนึ่งที่มีอายตนะภายในร่างกาย ซึ่งมีความสามารถจำกัดในการรับรู้สิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิต และอาจมีความลำเอียงเข้าข้างฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเพราะความไม่รู้ของผู้เขียนเอง ทำให้ชีวิตของผู้เขียนเต็มไปด้วยความมืดมน ผู้เขียนจึงขาดปัญญาที่จะเข้าใจในความจริงที่สมมติขึ้นและความจริงขั้นปรมัตถ์ได้ หากแสดงความคิดเห็นทางวิชาการในเรื่องใดหรื่องหนึ่งแล้ว บางครั้งผู้เขียนอาจใช้เหตุผล เพื่ออธิบายความจริงของเรื่องนั้นได้อย่างถูกต้อง บางครั้งผู้เขียนอาจใช้เหตุผล เพื่ออธิบายความจริงของเรื่องนั้นได้อย่างไม่ถูกต้อง บางครั้งผู้เขียนอาจใช้เหตุผล เพื่ออธิบายความจริงของเรื่องนั้นได้ในลักษณะนี้ บางครั้งผู้เขียนอาจใช้เหตุผล เพื่ออธิบายความจริงของเรื่องนั้นได้ในลักษณะนั้น
ชอบแสวงหาความรู้เกี่ยวกับ BHU ซึ่งเป็นมหาวิทยาลัยแห่งปรัชญาอินเดียนี้ต่อไป โดยตรวจสอบข้อเท็จจริง และรวบรวมหลักฐานต่าง ๆ มาเป็นข้อมูลเพื่อการวิเคราะห์โดยอนุมานความรู้ เพื่อหาเหตุผลอธิบายความจริงของคำตอบในเรื่อง "BHU" มหาวิทยาลัยแห่งปรัชญาอินเดียในรูปแบบบทความวิเคราะห์ข้อมูลโดยการอนุมานความรู้ เพื่อหาเหตุผลมาอธิบายความจริงของคำตอบในเรื่องนี้อย่างสมเหตุสมผล ส่วนกระบวนการพิจารณาความจริงของพระพุทธเจ้าจะเป็นประโยชน์ต่อนักศึกษาระดับปริญญาเอกสาขาปรัชญา พระพุทธศาสนาและสาขาอื่น ๆ ในการตรวจสอบข้อเท็จจริงและรวบรวมพยานหลักฐาน เมื่อมีหลักฐานเพียงพอแล้ว ก็ใช้หลักฐานเป็นข้อมูลเพื่อการวิเคราะห์ โดยอนุมานความรู้ เพื่อพิสูจน์ความจริงในหัวข้อวิจัย โดยใช้เหตุผลซึ่งเป็นเครื่องมือของนักปรัชญาในการอธิบายความจริงของเรื่องนี้ โดยวิญญูชนไม่สงสัยในข้อเท็จจริงอีกต่อไป
๒.ที่มาของความรู้ของมหาวิทยาลัย BHU
๒.๑ ในความฝันของผู้เขียน ความฝันหนึ่งที่ไม่เคยลืมเลือน คือการเดินทางไปศึกษาต่อต่างประเทศ กาลเวลาผ่านไปหลายปีผ่านพ้นวัยกลางคน แต่การแสวงหาความหมายให้ชีวิตนั้นไม่เคยหยุดนิ่ง ผู้เขียนจึงปรึกษากับอาจารย์ที่ปรึกษาในระดับปริญญาตรี เพื่อช่วยหาข้อมูลเกี่ยวกับค่าเล่าเรียนในมหาวิทยาลัยในประเทศอินเดีย ให้ผู้เขียนตัดสินใจเลือกตัดสินใจเลือกมหาวิทยาลัยเมืองพาราณสี ที่มีค่าเล่าเรียนถูกที่สุดนี่คือความรู้เกี่ยวกับมหาวิทยาลัยแห่งนี้ ส่วนนอกนี้ข้าพเจ้าไม่รู้อะไรเลยไม่ว่า จะเป็นข้อมูลเกี่ยวมหาวิทยาลัยการใช้ชีวิตในมหาวิทยาลัย ควรทำอย่างไรเป็นเรื่องไม่เคยนึกถึง แต่อย่างใดเพียงให้ได้เดินทางมาศึกษาต่อเพียงอย่างเดียว เหตุผลที่ควรเรียนต่อในต่างประเทศโดยเฉพาะอินเดีย เนื่องจากมีค่าเล่าเรียนที่ถูกที่สุดในโลกเพราะค่าเทอมศึกษาต่อปริญญาโทที่ประเทศไทยแพงมาก ในบางหลักสูตรผู้เขียนได้ขอข้อมูลจากบุคคลที่เรียนต้องเสียค่าใช้จ่ายในการศึกษาถึง ๔๕๐,๐๐๐ บาทต้องกู้ยืมเงินจากแหล่งทุน เพื่อศึกษาอีกด้วยแล้วผู้เขียนจะเอาเงินมากไหนมาเป็นค่าเล่าเรียน ผู้เขียนไม่เคยคิดเอาค่าเรียนเป็นภาระของคนอื่นโดยเฉพาะคนในครอบครัว ๆ เพราะเมื่อผู้เขียนเลือกทางชีวิตของตัวเอง ผู้เขียนขอความช่วยเหลือจากอาจารย์หัวหน้าภาควิชาปรัชญาของมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตขอนแก่น วัดธาตุเมืองเก่า เพื่อช่วยหาข้อมูลเกี่ยวกับมหาวิทยาลัยในประเทศอินเดีย
ผู้เขียนตัดสินใจมาศึกษาที่มหาวิทยาลัยบันนารัสฮินดูเพราะค่าเรียนถูกที่สุด และที่สำคัญรัฐบาลไทยรับรองคุณภาพของการศึกษาเนื่องจากมีข้อจำกัดเรื่องทุนการศึกษา เพราะพ่อส่งให้ค่าใช้จ่ายเพียงเดือนละ๓,๐๐๐ บาท เมื่อศึกษาจบปริญญาโทแล้วก็คิดว่าจะไปสอนในโรงเรียนปริยัติธรรมแผนกสามัญสักแห่งหนึ่งก็พอแล้ว ใช้ชีวิตอย่างสงบ และเรียบง่ายการเดินทางมาเรียนที่อินเดียผู้เขียนอยู่ที่ประเทศนี้เป็นเวลาถึง ๙ ปี โดยผู้เขียนส่งเอกสารผ่านฝ่ายวิเทศสัมพันธ์ของมจร วัดมหาธาตุเป็นผู้ดำเนินงานให้ เพราะผู้เขียนติดอบรมโครงการพระธรรมทูตสายต่างประเทศรุ่นที่ ๘ อยู่ ผู้เขียนเริ่มต้นการศึกษาปริญญาโทที่นี้สิ้นสุดลงด้วยการศึกษาจบปริญญาเอกจากมหาวิทยาลัยที่ประตูแห่งนี้ด้วยการเดินทางกลับประเทศไทยวันที่ ๒๘ พฤษภาคม ๒๕๕๔
๒.๒ การใช้ชีวิตในต่างแดนต่างครั้งแรกเมื่อวันที่ ๒๒ กรกฎาคม ๒๕๔๕ผู้เขียนเดินทางมาเรียนต่อที่ประเทศอินเดีย โดยเครื่องบินสายการบินไทยเที่ยว ๑๐ โมงเช้าออกจากสนามบินดอนเมืองมาถึงสนามบินกัลกาตาร์ สาธารณรัฐอินเดีย เวลาในอินเดียประมาณบ่ายสี่โมงเย็น วันนั้นผู้เขียนจำได้ว่ามองผ่านหน้าต่างเครื่องบินของสายการบินไทย ที่สนามบินโกลกาตาร์มีฝนตกมีน้ำเจิ่งนองขังทั่วไป สนามบินแห่งนี้เป็นสนามบินนานาชาติมีขนาดไม่ใหญ่โตมากนัก และไม่สวยงามที่ผู้เขียนคิด แต่โชคดีที่มากับรุ่นพี่ของมหาวิทยาลัยหลายคนที่สนามบินวุ่นวายเพราะการตรวจตรากระเป๋าหลายใบ นับแต่บัดนี้ชีวิตผู้เขียนต้องเริ่มต้นใหม่นับหนึ่งใหม่อีกครั้งหนึ่ง คณะของเราเป็นพระเกือบทั้งหมดมาจากประเทศไทย ออกจากสนามบินตอนแรก ผู้เขียนคิดว่าเมืองโกลกัลต้าเป็นเมืองที่ตั้งของมหาวิทยาลัยบันนารัสฮินดูแล้วที่มาเรียนต่อแล้วแต่รถแทกซี่พาเราไปที่วัดBuddhist Bengal เพื่อพักผ่อนรอเวลาขึ้นรถไฟเดินทางต่อไปจากนั้นประมาณ ๑ ทุ่มคณะเราก็ขึ้นรถไฟที่สถานีรถไฟฮาวราห์ (Howrah Railway Station) เพื่อเดินทางไปอีก ๖๖๓ กิโลเมตรสู่เมืองพาราณสี อันเป็นจุดหมายปลายทางของพวกเรา คณะเราไปถึงที่สถานีรถไฟมงคลส่าหร่ายใช้เวลาเดินทาง ๑๑ ชั่วโมงกว่า เมื่อเดินทางมาถึงเวลา ๐๘.๐๐ น. มีรุ่นพี่มารับเราที่สถานีรถไฟมงคลสาหร่าย
๒.๓ เสน่ห์ของอินเดีย การมีประชาชนหนาแน่นชีวิตต้องต่อสู้เพื่อให้ได้สิ่งใดสิ่งหนึ่งล้วนแต่เป็นเสน่ห์ของชีวิตที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ ในโลกแห่งความลำบากต้องอาศัยความเพียรของการดำเนินอยู่ของชีวิตก็ตาม ทุกคนไม่อยากลำบากในการดำเนินชีวิต ฉันใช้ชีวิตอยู่ในหอพักของมหาวิทยาลัยเกือบ ๑ เดือน ก็ถึงวันนัดตรวจเอกสาร เพื่อพิจารณาการขอ admission มหาวิทยาลัยแห่งนี้ มีอายุเกือบ ๙๐ ปี เป็นอาคารแบบอังกฤษโบราณ เป็นหอพักนักศึกษาของชาวอินเดียเป็นส่วนใหญ่ มหาวิทยาลัยแห่งนี้ นิยมใช้จักรยานมากกว่ายานพาหนะอื่นๆ (ยังมีต่อ)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น