บทนำ : สักกะเป็นรัฐศาสนาพราหมณ์ในพระไตรปิฎก

  Introduction to the  Sakka, the Religious State  of Brahmin   according to  Buddhaphumi's Philosophy 

๑.บทนำ 

         โดยทั่วไปในสมัยก่อนพุทธกาล พราหมณ์บางคนในโลกเป็นนักตรรกะ นักปรัชญา     ส่วนใหญ่มักสนใจศึกษาปัญหาของความจริงของมนุษย์           โลก  ปรากฏการณ์ทางธรรมชาติ    และหลักฐานการมีอยู่ของเทพเจ้า  เป็นต้น     เนื่องจากในรัชสมัยพระเจ้าโอกกากราช  ซึ่งเป็นผู้ปกครองอาณาจักรโกลิยะนั้น  ผู้คนทั่วอนุทวีปต้องการที่พึ่งที่มีอำนาจเหนือมนุษย์ทั้งปวง      ในยามที่พวกเขามีความทุกข์ก็จะพึงพราหมณ์ซึ่งเป็นผู้อาวุโสของบ้านเมือง เมื่อพราหมณ์เป็นนักปรัชญา นักตรรกะ  เมื่อผู้คนทุกข์ทรมานและมีข้อสงสัยเกี่ยวกับปัญหาของความจริงในชีวิต       เมื่อพวกเขาได้ยินเรื่องราวเหล่านั้น  ก็มักจะแสดงธรรมะ (ที่เรียกว่าความจริง)    ในเรื่องนั้นตามปฏิภาณของตน และคาดคะเนความจริงของชีวิตโดยใช้เหตุผลเพื่ออธิบายความจริงในเรื่องนั้น           

            แต่เมื่อนักปรัชญา นักตรรกะเป็นมนุษย์ที่มีอาตนะภายในจำกัดในการรับรู้สิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิตและมีอคติต่อผู้อื่น         ชีวิตของพวกเขาจึงเต็มไปด้วยความมืดมน           และขาดปัญญาที่จะใช้เหตุผลซึ่งเป็นเครื่องมือของนักปรัชญาในการอธิบายความจริงของคำตอบในเรื่องนั้นได้อย่างสมเหตุสมผล        เมื่อนักปรัชญาและนักตรรกะแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับความจริงของชีวิตตามปฏิภาณของตนเองตามหลักเหตุผลหรือคาดคะเนความจริงจากสิ่งที่ได้ยินมา   การใช้เหตุผลของนักตรรกะและนักปรัชญาเหล่านี้        บางครั้งอาจใช้เหตุผลอธิบายความจริงของคำตอบของเรื่องนี้ได้อย่างถูกต้อง         บางครั้งพวกเขาอาจใช้เหตุผลเพื่ออธิบายความจริงได้อย่างไม่ถูกบ้าง  บางครั้งพวกเขาอาจใช้เหตุผลเพื่ออธิบายความจริงของคำตอบของเรื่องนี้ได้   ในลักษณะเป็นอย่างนี้  บางครั้งพวกเขาอาจใช้เหตุผล     เพื่ออธิบายความจริงของเรื่องนี้ได้ในลักษณะเป็นอย่างนั้น          เมื่อนักตรรกะและนักปรัชญาใช้เหตุผลเพื่ออธิบายความจริงของคำตอบนั้น   ยังไม่ชัดเจนว่ามีความเป็นมาอย่างไรแล้วคำตอบนั้นขาดความน่าเชื่อถือ     วิญญูชนจึงไม่สามารถยอมรับความคิดเห็นของคำตอบนั้นว่า    เป็นความรู้ที่แท้จริงเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้                   

                       เมื่อผู้เขียนศึกษาประวัติศาสตร์พุทธศาสนาจากพยานเอกสารในพระไตรปิฎกมหาจุฬาลงกรณ      เราได้ฟังข้อเท็จจริงเบื้องต้นว่าอาณาจักรสักกะเป็นรัฐอิสระมีอำนาจอธิปไตยใช้ในการปกครองประเทศเป็นของตนเองแยกตัวเองเป็นรัฐอิสระจากอาณาจักรโกลิยะ  ตั้งแต่สมัยพระเจ้าโอกกากราชเป็นกษัตริย์ปกครองอาณาจักรโกลิยะมีธรรมกษัตริย์ที่เรียกว่า "ราชอปริหานิยธรรม"     เป็นรัฐธรรมนูญจารีตประเพณี ซึ่งเป็นกฎหมายสูงสุดในการปกครองประเทศและมีระบอบการปกครองแบบสามัคคีธรรมตามกฎหมายจารีตประเพณีแบ่งวรรณะ         โดยแบ่งประชาชนในอาณาจักรสักกะ     เป็น ๔  วรรณะคือ        วรรณะพราหมณ์   วรรณะกษัตริย์  วรรณะแพศย์      และวรรณะศูทร   เป็นต้น  ประชาชนในอาณาจักรนับถือศาสนาพราหมณ์ มีความเชื่อตามคำสอนของพราหมณ์เรื่องการมีอยู่ของเทพเจ้าหลายองค์ แต่พระพรหมและพระอิศวรเป็นเทพที่ประชาชนมีความศรัทธามากที่สุด         โดยเชื่อว่าพระพรหมเป็นสร้างมนุษย์จากพระวรกายของพระองค์เอง                    

        เมื่อการบูชาพระพรหมสร้างผลประโยชน์จากอามิสบูชาสร้างมูลค่าหลายแสนล้านโกฏต่อปี เพื่อปกป้องผลประโยชน์จากความเชื่อ และความมั่นคงของประเทศ กษัตริย์ชาวอารยันจึงบัญญัติกฎหมายวรรณะเพื่อจำกัดสิทธิ   เสรีภาพ และหน้าที่ของประชาชนเชื้อสายดราวิเดียนในประเทศ  เป็นต้น  เมื่อข้อเท็จจริงเกี่ยวกับการเมือง  เศรษฐกิจ ศาสนาและสังคมในสมัยพุทธกาลนั้น มีหลักฐานปรากฏในพระไตรปิฎกหลายฉบับในการเขียนบล็อคของผู้เขียนนั้น        จะยึดข้อเท็จจริงในพระไตรปิฎกมหาจุฬาลงกรณเป็นหลัก ซึ่งมีอิทธิพลต่อสังคมในอนุทวีปอินเดียและความคิดของผู้คนในสมัยพุทธกาลเป็นหลัก        ถือเป็นประเด็นที่น่าสนใจที่เราควรและศึกษาหาความรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้   เพราะเป็นความรู้ที่เกี่ยวพันโดยตรงกับมนุษย์   เป็นความรู้จากประสบการณ์ชีวิตผ่านอายตนะภายในร่างกาย และสั่งสมเป็นหลักฐานทางอารมณ์ในจิตใจของมนุษย์        จากนั้นนักตรรกะและนักปรัชญาก็ใช้หลักฐานทางอารมณ์นี้ เป็นข้อมูลในการวิเคราะห์โดยการอนุมานความรู้หรือคาดคะเนความจริงจากหลักฐาน        เพื่อพิสูจน์ความจริงในเรื่องนั้น โดยใช้เหตุผลซึ่งเป็นเครื่องมือของนักปรัชญาในการอธิบายความจริงของคำตอบในเรื่องนั้น

                แต่คำตอบยังไม่ชัดเจนเพราะหลักฐานไม่เพียงพอ       เช่น  เมื่อผู้เขียนศึกษาพระพุทธศาสนา     จากตำราเรียนในสำนักธรรมสนามหลวงและมหาวิทยาลัย   ผู้เขียนได้ยินข้อเท็จจริงว่า   เจ้าชายสิทธัตถะทรงเห็นนิมิต ๔  อย่าง คือ คนแก่ คนเจ็บ  คนตายและนักบวช  เป็นต้นแต่เนื่องจากมนุษย์ที่มีความสามารถในการรับรู้สิ่งต่าง ๆ      ที่เกิดขึ้นในชีวิตอย่างจำกัดและมีอคติต่อผู้อื่น           ชีวิตของมนุษย์เต็มจึงไปด้วยความมืดมน    ขาดปัญญาที่จะเข้าใจความจริงของเรื่องนี้  ผู้เขียนจึงไม่สามารถใช้เหตุผลอธิบายความจริงของเรื่องนี้ได้อย่างชัดเจน    ผู้เขียนจึงมีข้อสงสัยเกี่ยวกับเหตุผลที่เจ้าชายสิทธัตถะทรงผนวช  เพราะไม่มีหลักฐานแสดงรายละเอียดของข้อเท็จจริงในเรื่องนี้    จากพระไตรปิฎกมหาจุฬาลงกรณและพระไตรปิฎกฉบับหลวง  

           

      อย่างไรก็ตาม   เมื่อข้อเท็จจริงยังเป็นที่น่าสงสัยและผู้เขียนชอบที่จะแสวงหาความจริงในเรื่องนี้เพิ่มเติม  โดยการตรวจสอบข้อเท็จจริงและรวบรวมหลักฐาน เมื่อมีหลักฐานเพียงพอ แล้ว   ก็จะใช้หลักฐานเป็นข้อมูลในการวิเคราะห์โดยอนุมานความรู้เพื่อพิสูจน์ความจริงในเรื่องนั้นต่อไป           ตัวอย่างเช่น แม้ข้อเท็จจริงจากหลักฐานในพระไตรปิฎกมหาจุฬาลงกรณได้บันทึกไว้   เจ้าชายสิทธัตถะทรงผนวชเพื่อแสวงหาสัจธรรม    แต่ตามข้อเท็จจริงไม่ได้ระบุรายละเอียดไว้ว่าเป็นสัจธรรมในเรื่องใด ทำให้ผู้เขียนไม่ทราบแรงจูงใจของเจ้าชายสิทธัตถะทรงผนวช  เพราะผู้เขียนมีอายตนะภายในร่างกายมีข้อจำกัดในการรับรู้เจตนาที่อยู่ในใจของพระองค์ได้ 

          ตามคำสอนของพระพุทธเจ้า      เมือได้ยินข้อเท็จจริงจากเรื่องใดเรื่องหนึ่งที่สืบทอดกันมาหลายชั่วอายุคน   อย่าเชื่อทันทีว่าเป็นความจริง   เราควรสงสัย จนกว่าจะได้ตรวจสอบข้อเท็จจริงและรวบรวมหลักฐานในเรื่องนั้น      เมื่อมีหลักฐานเพียงพอแล้ว ให้ใช้หลักฐานนั้น  เป็นข้อมูลในการวิเคราะห์โดยอนุมานความรู้เพื่อพิสูจน์ความจริงของเรื่องนั้น    โดยใช้เหตุผล   เพื่ออธิบายความจริงของคำตอบในเรื่องนั้น ว่าจริงหรือเท็จ     หากเราไม่มีหลักฐานมาพิสูจน์ความจริง พระพุทธเจ้าทรงเห็นว่า   ข้อเท็จจริงได้ยินจากพยานเพียงคนเดียวไม่น่าเชื่อถือและไม่สามารถยอมรับว่าเป็นความจริงขั้นปรมัตถ์ได้      เพราะมนุษย์มีอคติและอายตนะภายในร่างกายมีข้อจำกัดในการรับรู้เหตุการณ์ทางสังคมที่เกิดขึ้นในอดีตหรือเหตุการณ์ทางสังคมที่อยู่ห่างไกลในบ้าน   ถ้ำ ป่าหรือในทะเลลึก เป็นต้น

ปัญหาว่าอาณาจักรสักกะว่าเป็นรัฐในศาสนาพราหมณ์หรือไม่?

        

             ตามหลักปรัชญาโดยทั่วไป นักปรัชญาสนใจศึกษาความจริงเกี่ยวกับมนุษย์ โลก ปรากฏการณ์ทางธรรมชาติ และเทพเจ้า เป็นต้น         การศึกษาปัญหาความจริงเกี่ยวกับแคว้นสักกะว่า      เป็นรัฐของศาสนาพราหมณ์หรือไม่  เป็นปัญหาทางอภิปรัชญาที่น่าสนใจที่เราควรศึกษาอย่างยิ่งเพราะมีความเกี่ยวข้องโดยตรงกับมนุษย์            การก่อตั้งอาณาจักรสักกะเป็นเหตุการณ์ทางสังคมของมนุษย์ที่เกี่ยวข้องกับชุมชนการเมืองที่เกิดขึ้น         เมื่อ ๓,๐๐๐ ปีก่อนในดินแดนของอนุทวีปอินเดีย       อาณาจักรสักกะเป็นรัฐอิสระมาหลายร้อยปีก่อนที่จะล่มสลายจากการเป็นรัฐ      เมื่อพระเจ้าวิทฑัพพะทรงนำกองทัพไปสังหารชนชั้นวรรณะกษัตริย์แห่งราชวงศ์ศากยะ  มีผู้คนนับล้านเสียชีวิตจนกระทั่งอาณาจักรสักกะล่มสลาย  

             ตามหลักปรัชญาพุทธภูมิ  เมื่อเราได้ยินความเห็นเกี่ยวกับอาณาจักรสักกะในยุคอินเดียโบราณ จะต้องมีหลักฐานมาวิเคราะห์โดยอนุมานความรู้     เพื่อพิสูจน์ความจริงของคำตอบในเรื่องนี้   หากไม่มีหลักฐานมาพิสูจน์ความจริง    ข้อเท็จจริงที่ได้ยินจากพยานเหตุคนเดียว ก็ไม่มีความน่าเชื่อถือและไม่สามารถยอมรับว่าเป็นความจริงได้ เพราะธรรมชาติของมนุษย์มักจะมีอคติต่อกัน ซึ่งเกิดจากความรัก  ความเกลียด ความกลัว และความไม่รู้ นอกจากนี้มนุษย์ยังมีอายตนะภายในมีข้อจำกัดในการรับรู้ปรากฏการณ์ทางธรรมชาติ  และเหตุการณ์ทางสังคมของมนุษย์ที่เกิดขึ้นในสถานที่ห่างไกล  เป็นต้น   เมื่อมนุษย์ใช้เหตุผลอธิบายความจริงของอาณาจักรสักกะ   พวกเขามักจะใช้เหตุผลอธิบายความจริงที่ถูกต้องบ้าง   

              เมื่อผู้เขียนได้ศึกษาหลักฐานในพระไตรปิฎกมหาจุฬาลงกรณผู้เขียนได้ยินข้อเท็จจริงเบื้องต้นว่า เจ้าชายสิทธัตถะเสด็จไปเยี่ยมชาวกรุงกบิลพัสดุ์  และทรงเห็นปัญหาคนจัณฑาลที่ถูกสังคมลงโทษ เพราะกระทำผิดต่อคำสอนของศาสนาพราหมณ์   และกฎหมายจารีตประเพณีแบ่งวรรณะ  ถูกขับออกจากสังคม ต้องเร่ร่อนแม้พวกเขาจะอยู่ในวัยชรา ล้มป่วยและเสียชีวิตอยู่กลางถนนในกรุงกบิลพัสดุ์       เจ้าชายสิทธัตถะทรงไม่สามารถช่วยพวกเขาได้     เพราะคนจัณฑาลเป็นคนต้องห้ามในสังคม           เมื่อเสด็จกลับมายังพระราชวังกบิลพัสดุ์   พระองค์ทรงได้สอบถามเรื่องนี้กับปุโรหิตซึ่งเป็นที่ปรึกษาด้านกฎหมายขนบธรรมเนียม และประเพณีของพระเจ้าสุทโธทนะ    พระองค์ทรงได้ยินข้อเท็จจริงว่าพระพรหมทรงสร้างมนุษย์ และวรรณะให้มนุษย์ปฏิบัติหน้าที่ตามวรรณะที่ตนเกิดมา  

                อย่างไรก็ตาม          เมื่อเจ้าชายสิทธัตถะตรัสถามถึงประวัติความเป็นมาของพระพรหม     แต่ไม่มีปุโรหิตคนใดสามารถตอบคำถามให้พระองค์เข้าใจได้    รัฐสักกะเป็นชุมชนการเมือง     ที่ตั้งอยู่บนที่ราบใกล้เทือกเขาหิมาลัย         เป็นถิ่นที่อยู่อาศัยของชาวสักกะที่มีเชื้อสายอารยันและดราวิเดียนมาช้านาน   และอยู่อย่างสงบสุขตามความเชื่อในศาสนาพราหมณ์และกฎหมายจารีตประเพณีแบ่งวรรณะ   ชาวสักกะเชื้อสายอารยันบูชาเทพเจ้าหลายองค์  ตามคำสอนของนิกายพราหมณ์ต่าง ๆ ชาวสักกะเชื้อสายอารยันเชื่อว่าพระพรหมและพระอิศวรช่วยให้มนุษย์ประสบความสำเร็จในชีวิตได้         เพราะพระพรหมสร้างชาวสักกะจากพระกายของพระองค์                ส่วนชาวมิลักขะนับถือน้ำเป็นเทวดาและการทำพิธีบูชายัญเป็นหน้าที่ของพราหมณ์ทั้งสองนิกาย     เพื่อดับทุกข์ที่อยู่ในใจของผู้คนในยุคนั้น          เมื่อการทำพิธีบูชายัญเพื่อช่วยให้ผู้คนบรรลุความปรารถนาของตนมากยิ่งขึ้น  พราหมณ์อารยันและดราวิเดียนจึงได้รับศรัทธาของประชาชน       และสร้างความมั่งคั่งจากการบูชาด้วยของมีค่าต่าง  ๆ      ดังปรากฏหลักฐานในพระไตรปิฎกมหาจุฬาลงกรณเล่มที่ ๒๘  พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๒๐ ขุททกนิกายชาดก ภาค๒  ๖.ภูริทัตตชาดกว่าด้วยพระเจ้าภูิริทัต    ข้อ.๙๒๘    ความจริงคนบางพวกนับถือไฟเป็นเทวดา      ส่วนพวกมิลักขะนับถือน้ำเป็นเทวดา" 

                 อาณาเขตของรัฐสักกะ       พื้นที่อาณาจักรสักกะมีลักษณะเป็นที่ราบลุ่ม      ทางตอนเหนือของอาณาจักรสักกะมีเทือกเขาหิมาลัย เป็นพรหมแดน บนยอดเขาสูงปกคลุมไปด้วยหิมะตลอดทั้งปี     มีน้ำตกไหลลงมาจากเทือกเขาหิมาลัยตลอดเวลา  ในฤดูมรสุมจะมีฝนตกหนัก  ในฤดูร้อนหิมะจะละลาย และกลายเป็นธารน้ำที่ไหลลงมาจากเทือกเขาหิมาลัย ก่อตัวเป็นแม่น้ำสายสำคัญหลายสาย        ทิวเขาหิมาลัยนี้อุดมไปด้วยป่าฝนซึ่งเป็นที่อยู่อาศัยของสัตว์ป่านับล้านตัว    และพืชผลตามฤดูกาล          พรหมแดนตอนใต้และทิศตะวันตกของอาณาจักรสักกะมีพรหมแดนติดกับอาณาจักรโกศล          ส่วนทิศตะวันออกของอาณาจักรสักกะมีพรหมแดนติดกับอาณาจักรโกลิยะ  เป็นต้น  

            อำนาจอธิปไตย      อาณาจักรสักกะเป็นรัฐที่มีอำนาจอธิปไตยโดยมีรัฐธรรมนูญจารีตประเพณี           เป็นกฎหมายสูงสุดที่ใช้ปกครองอาณาจักรสักกะ เรียกว่า "หลักราชอปริหานิยธรรม"      ซึ่งเทียบเท่ากับกฎหมายรัฐธรรมนูญที่บัญญัติเป็นลายลักษณ์อักษร     อาณาจักรสักกะแยกตัวจากอาณาจักรโกลิยะมาเป็นรัฐที่มีอำนาจอธิปไตย    ตั้งแต่สมัยของพระเจ้าโอกกากราชทรงเป็นพระมหากษัตริย์แห่งอาณาจักรโกลิยะ  โดยมีแม่น้ำโรหิณี  เป็นพรมแดนระหว่างอาณาจักรโกลิยะกับอาณาจักรสักกะ มีระบบการปกครองแบบสามัคคีธรรมตามกฎหมายจารีตประเพณีแบ่งวรรณะ      โดยแบ่งประชาชนออกเป็น ๔ วรรณะคือวรรณะพราหมณ์  วรรณะกษัตริย์  วรรณะแพศย์  และวรรณะศูทร เป็นต้น        โดยยึดหลักคำสอนของศาสนาพราหมณ์    ซึ่งเป็นทั้งคำสอนในศาสนาพราหมณ์และบัญญัติเป็นกฎหมายวรรณะ        โดยอ้างเหตุผลที่พระพรหมสร้างมนุษย์ขึ้นมาจากร่างของพระองค์         พระองค์จึงสร้างวรรณะให้มนุษย์ปฏิบัติหน้าที่ตามวรรณะที่พวกเขาเกิดมาเท่านั้น        ไม่มีสิทธิและหน้าที่ในการประกอบอาชีพของคนวรรณะอื่น

                 รัฐบาลของรัฐสักกะ เมื่อผู้เขียนหลักฐานในพระไตรปิฎกฟังข้อเท็จจริงเบื้องต้นว่า เมื่อรัฐสักกะปกครองระบบสามัคคีธรรมโดยแบ่งประชาชนเป็น ๔ วรรณะกล่าวคือวรรณะกษัตริย์          วรรณะพราหมณ์ วรรณะแพศย์  วรรณะศูทร เป็นต้น   วรรณะกษัตริย์มีหน้าที่การปกครองประเทศ      ผู้เขียนตีความว่าสมาชิกรัฐสภาจากวรรณะกษัตริย์จึงมีส่วนร่วมในการใช้อำนาจอธิปไตยทั้ง ๓ อำนาจ     ได้แก่ อำนาจนิติบัญญัติสมาชิกรัฐสภามีส่วนร่วมในการบัญญัติกฎหมย         อำนาจบริหารโดยสมาชิกรัฐสภามีสาวนร่วมในการบริหาร และอำนาจตุลาการโดยสมาชิกรัฐสภามีส่วนร่วมในการพิจารณาอรรถคดีทั้งปวง         ที่เกิดขึ้นในราชอาณาจักรสักกะ เป็นต้น

              การปฏิรูปสังคมของเจ้าชายสิทธัตถะ      เมื่อผู้เขียนได้ศึกษาหลักฐานในพระไตรปิฎกมหาจุฬาลงกรณ     ได้ยินข้อเท็จจริงเบื้องต้นว่า อาณาจักรสักกะเป็นบ้านเกิดของเจ้าชายสิทธัตถะ    พระองค์ทรงใช้ชีวิตอยู่สุขในปราสาท ๓ แห่ง     ซึ่งเป็นที่ประทับส่วนพระองค์เป็นเวลาหลายปี        เจ้าชายสิทธัตถะทรงเบื่อหน่ายกับการหมกมุ่นอยู่กับนางสนมกว่า  ๔๐,๐๐๐  คน    ที่บรรเลงดนตรีและกล่อมพระทัยของพระองค์ทรงมีความสุขทั้งกลางวันและกลางคืน     มีกลิ่นหอมของดอกไม้นานาชนิด พระองค์ทรงเสวยอาหารที่อร่อย           มีการสัมผัสทางกายและความอิ่มเอมทางอารมณ์ เป็นต้น พระองค์ได้ทรงตัดสินพระทัยที่จะเสด็จไปเยี่ยมประชาชนในเมืองกบิลพัสดุ์         พระองค์ทรงเห็นความจริงว่าคนจัณฑาลไม่มีสิทธิ    เสรีภาพและหน้าที่ตามกฎหมายและจารีตประเพณีเท่าเทียมกับวรรณะอื่น ๆ   ในด้านการทำงาน             การศึกษา  การมีส่วนร่วมในปกครองประเทศ            การทำพิธีบูชาในศาสนาพราหมณ์ของตน  การแต่งงานข้ามวรรณะ   และประชาชนยังถูกลงพรหมทัณฑ์จากสังคม    ต้องใช้ชีวิตข้างถนนในพระนครกบิลพัสดุ์ในวัยชรา        เจ็บป่วยไข้ และเสียชีวิตอยู่บนถนน  เป็นต้น     ต่อมาเจ้าชายสิทธัตถะทรงตัดสินพระทัยปฏิรูปสังคม       โดยการเสนอกฎหมายเลิกวรรณะต่อรัฐสภาศากยวงศ์    อย่างไรก็ตาม       สมาชิกรัฐสภาศากยวงศ์ได้ร่วมกันพิจารณากฎหมายยกเลิกวรรณะและเห็นว่าขัดต่อหลักอปริหานิยธรรม        ซึ่งเป็นรัฐธรรมนูญจารีตประเพณีสูงสุดในการปกครองประเทศ     เพราะกฎหมายรัฐธรรมนูญห้ามยกเลิกกฎหมายจารีตประเพณีที่บัญญัติไว้เป็นอย่างดีแล้ว 

ancient Kapilavastu 

            เมื่อธรรมชาติของผู้เขียนนั้นก็มีลักษณะเหมือนมนุษย์ทั่วไป ที่มีอายตนะภายในที่จำกัดความสามารถในการรับรู้   และมีอคติผู้อื่นในทางที่ผิด      จึงมักเลือกข้างใดข้างหนึ่งด้วยเพราะความไม่รู้    ความกลัว       ความชัง และความรักของตนเอง  เป็นต้น       ทำให้ชีวิตของมนุษย์ทุกคนมืดมน        ขาดปัญญาในการเข้าใจความจริงเกี่ยวกับอาณาจักรสักกะ    ซึ่งเป็นรัฐทางศาสนาพราหมณ์ (Brahmin religious state)          เมื่อแสดงความคิดเห็นในเรื่องเหล่านี้ที่ได้ยินและสืบทอดกันมาตั้งแต่สมัยพุทธกาลจนถึงปัจจุบัน  โดยใช้เหตุผลซึ่งเป็นเครื่องมือของนักปรัชญาเพื่ออธิบายความจริงของเรื่องนั้น  ๆ       บางครั้งเราอาจใช้เหตุผลเพื่ออธิบายความจริงของเรื่องนั้น   ๆ   อย่างถูกต้อง  บางครั้งเราอาจใช้เหตุผลเพื่ออธิบายความจริงของเรื่องนั้น     ๆ ไม่ถูกต้อง บางครั้งเราอาจใช้เหตุผลเพื่ออธิบายความจริงของเรื่องในลักษณะนี้    บางครั้งเราอาจใช้เหตุผลอธิบายความจริงของเรื่องในลักษณะนั้น   เป็นต้น  เมื่อข้อเท็จจริงในเรื่องนั้นไม่ชัดเจนว่าเป็นอย่างไร   เมื่อวิญญูชนได้ยินเหตุผลของคำตอบแล้ว        เขาจะไม่เชื่อว่าเป็นความจริงและไม่ถือว่าความรู้ในเรื่องนั้นเป็นความจริงที่สมมติขึ้นหรือความจริงขั้นปรมัตถ์       

            ในการแก้ปัญหาความมืดมนในชีวิตของมนุษย์ตามหลักคำสอนของพระพุทธเจ้าตามหลักฐานในพระไตรปิฎกมหาจุฬาลงกรณ  ๕.เกสปุตติสูตรกล่าวว่า เมื่อเราได้ยินความเห็นในเรื่องใดเรื่องหนึ่งที่ได้รับการการถ่ายทอดกันมาตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน       โดยยึดถือตามประเพณีที่สืบทอดกันมา โดยอาศัยข่าวลือ          โดยอาศัยการอ้างอิงตำราหรือคัมภีร์ทางศาสนาโดยใช้เหตุผลเชิงตรรกะ   (การคิดหาเหตุผลเอง)  นั่นเป็นการอนุมานเพราะเราคิดตามเหตุผล       เพราะสอดคล้องกับทฤษฎีที่ถูกพิจารณา   เพราะเราเห็นลักษณะที่ปรากฏว่าเป็นไปได้        เพราะเคาารพนับถือว่าท่านสมณะนี้เป็นครูของเรา เป็นต้น เราไม่ควรเชื่อทันที ควรสงสัยเสียก่อน

               อย่างไรก็ตาม          ผู้เขียนชอบที่จะแสวงหาความรู้เกี่ยวกับอาณาจักรสักกะเป็นรัฐศาสนาของพราหมณ์ในพระไตรปิฎก โดยเริ่มต้นจากความไม่เชื่อในข้อเท็จจริงของเรื่องราวที่ได้ยินมา         ผู้เขียนจึงมีข้อสงสัยเสียก่อนว่าไม่เป็นความจริง       จนกว่าจะได้ตรวจสอบข้อเท็จจริง      และรวบรวมหลักฐาน   เช่นพระไตรปิฎก   อรรถกถา  คัมภีร์ต่าง ๆ  และบันทึกของสมณะจีน ๒ รูป       พยานวัตถุได้แก่     พุทธสถานที่สร้างขึ้นในรัชสมัยพระเจ้าอโศกมหาราช            เพื่อเป็นอนุสรณ์สถานเพื่อรำลึกถึงพระกรุณาธิคุณของพระพุทธเจ้า        พยานเอกสารดิจิทัลได้แก่แผนที่โลกกูเกิล   แผนที่อินเดียโบราณ   เป็นต้น  เมื่อมีหลักฐานเพียงพอ        ก็จะใช้เป็นข้อมูลในการวิเคราะห์โดยอนุมานความรู้จากหลักฐานต่าง  ๆ    เพื่อพิสูจน์ความจริงในเรื่องนี้      โดยการใช้เหตุผล  ซึ่งเป็นเครื่องมือของนักปรัชญาในการอธิบายความจริงของคำตอบของเรื่องแคว้นสักกะเป็นรัฐศาสนาพราหมณ์ในพระไตรปิฎกได้อย่างสมเหตุสมผล

               บทความที่ได้จากการวิเคราะห์ข้อมูลนี้จะเป็นความรู้ผ่านการพิจารณาอย่างสมเหตุสมผล    โดยไม่สงสัยเหตุผลของคำตอบเกี่ยวกับอาณาจักรสักกะในพระไตรปิฎก           บทความเรื่องนี้จะเป็นประโยชน์สำหรับพระธรรมทูตแห่งราชอาณาจักรไทย    ในการสอนแก่ผู้แสวงบุญชาวไทยและชาวต่างประเทศ        ที่เดินทางไปปฏิบัติบูชาในสังเวชนียสถานทั้ง  ๔ แห่งโดยมีเนื้อหาความรู้ทางพระพุทธศาสนาไปในทิศทางเดียวกัน  กระบวนการพิจารณาความจริงโดยวิเคราะห์ข้อมูลโดยอนุมานความรู้       หรือคาดคะเนความจริงจากหลักฐานต่าง ๆ จะเป็นประโยชน์ต่อนักศึกษาระดับปริญญาเอกด้านพระพุทธศาสนาและปรัชญา  ใช้เป็นแนวทางในการเขียนวิทยานิพนธ์เกี่ยวกับพระพุทธศาสนาและปรัชญา  เป็นความรู้ที่ผ่านเกณฑ์ของการตัดสินที่สมเหตุสมผล  และไม่สงสัยในข้อเท็จจริงของเรื่องนี้อีกต่อไป