บทนำ : สักกะเป็นรัฐศาสนาของพราหมณ์ในพระไตรปิฎก

  Introduction: Sakka, the Religious State  of Brahmins   in Tripitaka 

๑.บทนำ 

        ในยุคก่อนพุทธศาสนา   พราหมณ์บางกลุ่มในโลกเป็นนักตรรกศาสตร์  นักปรัชญา   พวกเขาสนใจศึกษาความจริงของมนุษย์   โลก      ปรากฏการณ์ทางธรรมชาติ   และหลักฐานการมีอยู่ของเทพเจ้า  เป็นต้น  ทั้งนี้เป็นเพราะ        ในรัชสมัยพระเจ้าโอกกากราชแห่งอาณาจักรโกลิยะ   ผู้คนทั่วทั้งอนุทวีปอินเดียต้องเผชิญกับการเลือกปฎิบัติทางสังคม  ทั้งในด้านการเมือง  การศึกษา     อาชีพ การงานและศาสนาของตนเอง   ดังนั้น        มนุษย์จึงต้องแสวงหาที่พึ่งสูงสุดของตน  นั่นคือผู้อำนาจเหนือผู้อื่น       เมื่อเผชิญกับความลำบาก ผู้คนจะเกิดสงสัยในปัญหาชีวิต   พวกเขาจะหันไปพึงพราหมณ์ผู้อาวุโสของประเทศเป็นนักตรรกศาสตร์และนักปรัชญา         เมื่อผู้คนตกอยู่ในความทุกข์ยากและมีข้อสงสัยในความจริงของชีวิต  เมื่อนักตรรกศาสตร์และนักปรัชญาได้ยินเรื่องราวเหล่านี้         พวกเขามักจะอธิบายธรรมะ (หรือที่เรียกว่าความจริง)ในหัวข้อนั้นโดยใช้เหตุผล และคาดคะเนความจริงนั้น โดยใช้เหตุผลอธิบายความจริงในเรื่องนั้น           

            อย่างไรก็ตาม     นักปรัชญาและนักตรรกศาสตร์เป็นมนุษย์ที่มีอายตนะภายในจำกัดในการรับรู้เหตุการณ์ต่าง ๆ      ในชีวิต       และมีความลำเอียงต่อผู้อื่นเนื่องจากความไม่รู้ของตนเอง   ชีวิตของพวกเขาจึงเต็มไปด้วยความมืดมน    พวกเขาจึงขาดปัญญาที่จะเข้าใจความจริงที่ถูกสมมติขึ้นและความจริงขั้นปรมัตถ์      จึงไม่สามารถใช้เหตุผล ซึ่งเป็นเครื่องมือของนักปรัชญา      เพื่ออธิบายความจริงของคำตอบอย่างสมเหตุสมผลได้        ดังนั้น    เมื่อนักตรรกศาสตร์และนักปรัชญาแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับความจริงของชีวิตโดยใช้เหตุผล     หรือคาดคะเนความจริงในลักษณะนั้น     การใช้เหตุผลของพวกเขาเพื่ออธิบายความจริง  บางครั้งอาจอธิบายความจริงของคำตอบได้อย่างถูกต้อง และบางครั้งอาจอธิบายความจริงอย่างผิด ๆ       บางครั้งพวกเขาอาจใช้เหตุผลเพื่ออธิบายความจริงของคำตอบในลักษณะนี้    บางครั้งพวกเขาอาจใช้เหตุผลเพื่ออธิบายความจริงในลักษณะนั้น       เมื่อนักตรรกศาสตร์และนักปรัชญาใช้เหตุผล         เพื่ออธิบายความจริงของคำตอบในลักษณะคลุมเครือและไม่ชัดเจนว่าได้คำตอบมาอย่างไร      และคำตอบนั้นขาดความน่าเชื่อถือ     ดังนั้น วิญญูชนเช่นเจ้าชายสิทธัตถะย่อมไม่สามารถยอมรับความคิดเห็นของคำตอบนั้นว่า   เป็นความรู้ที่แท้จริงในเรื่องนั้นได้ 

                  

                เมื่อผู้เขียนได้ศึกษาประวัติศาสตร์พุทธศาสนา   โดยกล่าวถึงอาณาจักรสักกะในฐานะรัฐเล็ก ๆ ในอนุทวีปอินเดีย ที่สืบทอดกันมาตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน   จากการศึกษาศาสนา (religious studies)    โรงเรียน (School) และมหาวิทยาลัย (University)    ทั่วโลก เราจะพบข้อเท็จจริงเบื้องต้นที่ว่า อาณาจักรสักกะเป็นรัฐเอกราชที่มีอำนาจอธิปไตยปกครองประเทศ    แยกตัวออกจากอาณาจักรโกลิยะ  ในรัชสมัยของพระเจ้าโอกกากราช      อาณาจักรโกลิยะแห่งนี้มีระบอบกษัตริย์ภายใต้รัฐธรรมนูญที่รู้จักกันในชื่อ "ราชอปริหานิยธรรม"  ซึ่งเป็นรัฐธรรมนูญจารีตประเพณีหรือรัฐธรรมนูญไม่เป็นลายลักษณ์อักษร  และเป็นกฎหมายสูงสุดที่ใช้ในการปกครองประเทศ       มีระบบการปกครองแบบสามัคคีธรรมหรือความเป็นเอกภาพ ตามกฎหมายวรรณะธรรมเนียม และจารีตปฏิบัติ    ประชาชนในอาณาจักรสักกะแบ่งออกเป็น ๔  วรรณะ คือวรรณะพราหมณ์  วรรณะกษัตริย์  วรรณะแพศย์        และวรรณะศูทร เป็นต้น          ชาวอาณาจักรนี้นับถือในศาสนาพราหมณ์ และศรัทธาในเทพเจ้าหลายองค์ที่คุ้มครองประชาชน       แต่พระพรหมและพระอิศวรเป็นที่เคารพนับถือมากที่สุด        พวกเขาเชื่อว่าพระพรหมสร้างมนุษย์จากพระวรกายของพระองค์เอง       

              เมือการบูชาพระพรหมด้วยการถวายทรัพย์สินอันล้ำค่าต่าง ๆ ซึ่งมีมูลค่าหลายแสนล้านโกฏต่อปี      พราหมณ์อารยันจึงมีจุดประสงค์ที่จะปกป้องผลประโยชน์ทางศาสนา        และความมั่นคงของประเทศ  กษัตริย์อารยันจึงบัญญัติกฎหมายวรรณะเพื่อจำกัดสิทธิ เสรีภาพ   และหน้าที่ของชาวดราวิเดียน       ซึ่งเป็นเจ้าของอาณาจักรเดิม และเคยมีอำนาจทางการเมือง   เศรษฐกิจ  ศาสนาและสังคมในภูมิภาคนี้มาก่อน  หลักฐานของเรื่องนี้ พบได้ในคัมภีรฺหลายเล่ม  

            ในการเขียนบล็อคนี้ ผู้เขียนจะยึดถือข้อเท็จจริงในพระไตรปิฎกมหาจุฬาลงกรณ        ซึ่งระบุว่าชาวอารยันมีอิทธิพลสำคัญต่อสังคมในอนุทวีปอินเดียและต่อความคิดของมนุษย์ในสมัยพุทธกาล       ประเด็นนี้น่าสนใจที่เราควรศึกษาและแสวงหาความรู้  เพราะเป็นความรู้ที่สัมพันโดยตรงกับมนุษย์               เป็นความรู้ที่เกิดจากประสบการณ์ชีวิตผ่านอายตนะภายในร่างกาย      และสั่งสมเป็นหลักฐานทางอารมณ์ในจิตใจมนุษย์   นักตรรกะและนักปรัชญาจึงใช้หลักฐานทางอารมณ์นี้เป็นข้อมูลในการวิเคราะห์โดยการอนุมานความรู้ หรือคาดคะเนความจริงตามหลักเหตุผลเพื่อพิสูจน์ความจริงของเรื่องนั้น  ๆ          โดยใช้เหตุผลซึ่งเป็นเครื่องมือของนักปรัชญาใช้ในการอธิบายความจริงของคำตอบในเรื่องนั้น ๆ                    

                 อย่างไรก็ตาม คำตอบยังคงไม่ชัดเจน เพราะหลักฐานไม่เพียงพอ    เช่น เมื่อผู้เขียนศึกษาพระพุทธศาสนา จากตำราเรียนในสำนักธรรมสนามหลวง  โรงเรียนและมหาวิทยาลัย ผู้เขียนได้ยินความจริงว่าเจ้าชายสิทธัตถะทรงเห็นนิมิต ๔  ประการ คือ คนแก่ คนเจ็บ  คนตายและนักบวช เป็นต้น     ภาพนิมิตเหล่านี้ทำให้พระองค์ตัดสินพระทัยออกผนวชเป็นพระโพธิสัตว์ เพื่อแสวงหาสัจธรรมของชีวิต  อย่างไรก็ตาม เนื่องจากมนุษย์มีความสามารถจำกัดในการรับรู้สิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิตและมีอคติต่อผู้อื่นเนื่องจากความไม่รู้ของตนเอง ชีวิตมนุษย์จึงเต็มไปด้วยความมืดมน    เนื่องจากขาดปัญญาที่จะเข้าใจความจริงในเรื่องนี้  เมื่อผู้เขียนเป็นมนุษย์จึงไม่อาจใช้เหตุผลอธิบายความจริงในเรื่องนี้ได้อย่างแจ่มแจ้ง    ด้วยเหตุผลดังนี้ ผู้เขียนจึงมีข้อสงสัยว่า เหตุใดที่เจ้าชายสิทธัตถะจึงเสด็จออกผนวชเป็นพระโพธิสัตว์  เพราะหลักฐานในพระไตรปิฎกมหาจุฬาลงกรณและพระไตรปิฎกฉบับหลวง มิได้แสดงรายละเอียดของข้อเท็จจริงในเรื่องนี้

         อย่างไรก็ตาม   เมื่อข้อเท็จจริงเรื่องนี้ยังคงเป็นที่สงสัยและผู้เขียนชอบที่จะแสวงหาความจริงเพิ่มเติม  โดยการตรวจสอบข้อเท็จจริงและรวบรวมหลักฐาน เมื่อมีหลักฐานเพียงพอ  หลักฐานเหล่านั้นจะถูกนำไปใช้เป็นข้อมูลสำหรับการวิเคราะห์โดยอนุมานความรู้หรือคาดคะเนความจริงเพื่อพิสูจน์ความจริงในเรื่องนั้น ๆต่อไป      ยกตัวอย่างเช่น แม้ว่าหลักฐานในพระไตรปิฎกมหาจุฬาลงกรณ จะบันทึกการเสด็จออกผนวชเป็นพระโพธิสัตว์ของเจ้าชายสิทธัตถ เพื่อแสวงหาสัจธรรม    แต่ตามข้อเท็จจริงเหล่านั้น ไม่ได้ระบุรายละเอียดของความจริงนี้ ทำให้ผู้เขียนไม่ทราบถึง แรงจูงใจในการผนวชของเจ้าชายสิทธัตถะ  เนื่องจากอายตนะภายในของผู้เขียนมีข้อจำกัดในการรับรู้เจตนาของพระองค์ 

          ตามคำสอนของพระพุทธเจ้า เมื่อได้ยินข้อเท็จจริงจากเรื่องเล่าที่สืบทอดกันมาหลายชั่วอายุคน  ไม่ควรเชื่อทันทีว่าเป็นความจริง เราควรตั้งข้อสงสัยเสียก่อน จนกว่าจะได้พิสูจน์ข้อเท็จจริงและรวบรวมหลักฐานมาสนับสนุนการพิจารณา  เมื่อได้หลักฐานเพียงพอแล้ว  ก็สามารถนำหลักฐานนั้นเป็นข้อมูลในการวิเคราะห์ โดยอนุมานความรู้ หรือคาดคะเนความจริงตามหลักเหตุผล เพื่อพิสูจน์ความจริงของเรื่องเล่านั้น     โดยใช้เหตุผลเพื่ออธิบายความจริงของคำตอบของเรื่องนั้น   ๆ      ไม่ว่าจะจริงหรือเท็จก็ตาม หากเราไม่มีหลักฐานมาพิสูจน์ความจริง พระพุทธเจ้าทรงเห็นว่า  ข้อเท็จจริงได้ยินจากพยานเพียงคนเดียวนั้นไม่น่าเชื่อถือ และไม่อาจยอมรับว่าเป็นความจริงที่สมมติขึ้นหรือความจริงขั้นปรมัตถ์ได้      เนื่องจากมนุษย์มีอคติและอายตนะภายในจำกัดความสามารถในการรับรู้เหตุการณ์ทางสังคมที่เกิดขึ้น เมื่อกว่า ๒,๕๐๐ ปีหรือเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในที่ห่างไกล  เช่นในบ้าน   ถ้ำ ป่าเขา และทะเลลึก เป็นต้น

๒.ปัญหา : อาณาจักรสักกะเป็นรัฐศาสนาพราหมณ์หรือไม่?

           

         โดยทั่วไปแล้ว นักปรัชญาสนใจศึกษาความจริงเกี่ยวกับมนุษย์ โลก ปรากฏการณ์ทางธรรมชาติ และการพิสูจน์การมีอยู่ของเทพเจ้า เป็นต้น คำถามที่ว่าอาณาจักรสักกะเป็นรัฐศาสนาพราหมณ์หรือไม่ เป็นคำถามเชิงปรัชญาที่น่าสนใจ และควรค่าแก่ศึกษาอย่างละเอียดถี่ถ้วน เนื่องจากมีเกี่ยวข้องโดยตรงกับมนุษยชาติ การสถาปนาอาณาจักรสักกะเป็นรัฐเอกราช เป็นเหตุการณ์ทางสังคมของมนุษย์ที่เกี่ยวข้องกับชุมชนทางการเมืองที่เกิดขึ้น เมื่อ ๓,๐๐๐ ปีก่อนในอนุทวีปอินเดีย  อาณาจักรสักกะ ยังเป็นรัฐเอกราชอยู่หลายร้อยปี ก่อนที่จะล่มสลาย เมื่อพระเจ้าวิทฑัพพะทรงนำกองทัพไปสังหารหมู่ราชวงศ์ศากยะ มีผู้คนหลายล้านเสียชีวิต  จนกระทั่งอาณาจักรล่มสลายอย่างชัดเจนในสมัยพระเจ้าอโศกมหาราช เป็นต้น  

             ตามหลักปรัชญาพุทธภูมิ    เมื่อเราได้ยินความคิดเห็นเกี่ยวกับอาณาจักรสักกะโบราณของนักตรรกศาสตร์และนักปรัชญาแล้ว   เราไม่ควรเชื่อทันทีว่าเป็นความจริง แต่ควรตั้งข้อสงสัยเสียก่อน        เพราะนักตรรกศาสตร์และนักปรัชญา  เป็นมนุษย์ที่มีธรรมชาติของมนุษย์มักมีอคติต่อกันอันเกิดจากความรัก  ความเกลียด ความกลัวและความไม่รู้  ยิ่งไปกว่านั้น มนุษย์ยังมีอายตนะภายในที่จำกัดความสามารถในการรับรู้ปรากฏการณ์ทางธรรมชาติ  และเหตุการณ์ทางสังคมที่เกิดขึ้นในดินแดนอันห่างไกล  เป็นต้น     ซึ่งทำให้ชีวิตมนุษย์เต็มไปด้วยความมืดมน  ส่งผลให้พวกเขาขาดปัญญาเข้าใจความจริงในเรื่องนี้ และขาดเหตุผลในการอธิบายความจริงว่า อาณาจักรสักกะเป็นรัฐศาสนาพราหมณ์อย่างสมเหตุสมผล   ดังนั้น  เมื่อนักตรรกศาสตร์และนักปรัชญา แสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับความจริงของอาณาจักรสักกะเป็นศาสนาแล้ว  การใช้เหตุผลของพวกเขาในการอธิบายความจริงของอาณาจักรสักกะ   บางครั้งพวกเขามักจะใช้เหตุผลเพื่ออธิบายความจริงได้ถูกต้องบ้าง   บางครั้งพวกเขามักจะใช้เหตุผลเพื่ออธิบายความจริงได้อย่างผิด ๆ     

              เมื่อผู้เขียนได้ศึกษาหลักฐานในพระไตรปิฎกมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย        ผู้เขียนได้ยินข้อเท็จจริงเบื้องต้นว่า เจ้าชายสิทธัตถะเสด็จไปเยี่ยมชาวกรุงกบิลพัสดุ์     และทรงเห็นปัญหาคนจัณฑาลที่ถูก "พระพรหมลงโทษ"        เนื่องจากละเมิดคำสอนของศาสนาพราหมณ์  และกฎหมายวรรณะและจารีตประเพณี     พวกเขาถูกขับออกจากสังคม ต้องเร่ร่อน  แม้ในวัยชรา ล้มป่วย  และเสียชีวิตบนถนนในกรุงกบิลพัสดุ์  เจ้าชายสิทธัตถะทรงไม่สามารถช่วยเหลือพวกเขาได้    เพราะจัณฑาลคือบคคลที่ไม่สามารถแตะต้องได้    หรือคนที่ไม่ควรคบค้าสมาคมด้วย  เมื่อเสด็จกลับถึงพระราชวังกบิลพัสดุ์    พระองค์ทรงได้สอบถามเรื่องนี้กับปุโรหิต   ผู้เป็นที่ปรึกษาด้านกฎหมายขนบธรรมเนียม และประเพณีของพระเจ้าสุทโธทนะ    พระองค์ทรงได้ยินความจริงว่าพระพรหมทรงสร้างมนุษย์  และมนุษย์ถูกกำหนดปฏิบัติหน้าที่ตามวรรณะที่เกิดมา  

              

                     อย่างไรก็ตาม เมื่อเจ้าชายสิทธัตถะทรงซักถามถึงประวัติของพระพรหม   แต่ไม่มีปุโรหิตคนใดสามารถให้ตอบคำถามแก่พระองค์ได้ อาณาจักรสักกะเป็นชุมชนการเมือง      ที่ตั้งอยู่บนที่ราบใกล้เทือกเขาหิมาลัย เป็นที่พำนักของชาวสักกะซึ่งมีเชื้อสายอารยันและดราวิเดียนอาศัยอยู่มาช้านาน    พวกเขาดำรงชีวิตอย่างสงบสุขตามความเชื่อในศาสนาพราหมณ์     และกฎหมายวรรณะและจารีตประเพณี      ชาวสักกะนับถือเทพเจ้าหลายองค์      ตามคำสอนของนิกายพราหมณ์ต่าง ๆ ชาวสักกะอารยันเชื่อว่า    พระพรหม   และพระอิศวรสามารถช่วยให้มนุษย์ประสบความสำเร็จในชีวิตได้             เพราะพระพรหมทรงสร้างชาวสักกะจากพระวรกายของพระองค์เอง      ส่วนชาวมิลักขะนับถือน้ำในฐานะเทวดาและการบูชายัญเป็นหน้าที่ของพราหมณ์ทั้งสองนิกาย       เพื่อดับทุกข์ทรมานของประชาชนในยุคนั้น    ด้วยการบูชายัญเพื่อช่วยให้ผู้คนบรรลุความปรารถนาของตน        พราหมณ์ทั้งอารยันและดราวิเดียนจึงได้รับศรัทธาจากประชาชน     และสร้างความมั่งคั่งด้วยการบูชาด้วยของมีค่าต่าง  ๆ             ดังปรากฏในพระไตรปิฎกมหาจุฬาลงกรณ   เล่มที่ ๒๘  พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๒๐ ขุททกนิกายชาดก ภาค๒  ๖.ภูริทัตตชาดกว่าด้วยพระเจ้าภูิริทัต       ข้อ.๙๒๘  ความจริงคนบางพวกนับถือไฟเป็นเทวดา ส่วนพวกมิลักขะนับถือน้ำเป็นเทวดา" 

                 อาณาเขตของอาณาจักรสักกะ โดยทั่วไป  อาณาจักรสักกะมีลักษณะเป็นที่ราบลุ่ม   ทางตอนเหนือของอาณาจักรสักกะมีเทือกเขาหิมาลัยเป็นพรหมแดน         ยอดเขาสูงปกคลุมไปด้วยหิมะตลอดทั้งปี  มีน้ำตกไหลมาจากเทือกเขาหิมาลัยอย่างต่อเนื่อง       ในฤดูมรสุมจะมีฝนตกหนัก   ในฤดูร้อนหิมะจะละลาย และกลายเป็นลำธารที่ไหลลงมาจากเทือกเขาหิมาลัยก่อตัวเป็นแม่น้ำสายสำคัญหลายสาย     เทือกเขาหิมาลัยอุดมไปด้วยป่าฝน       ซึ่งเป็นที่อยู่อาศัยของสัตว์ป่านับล้านตัว  และพืชผลตามฤดูกาลอีกหลายล้านตัน      ดินแดนทางใต้และตะวันตกของอาณาจักรสักกะมีพรหมแดนติดกับอาณาจักรโกศล     ส่วนดินแดนทางทิศตะวันออกของอาณาจักรสักกะมีพรหมแดนติดกับอาณาจักรโกลิยะ  เป็นต้น  

อำนาจอธิปไตย      

               อาณาจักรสักกะเป็นรัฐที่มีอำนาจอธิปไตยของตนเอง  โดยมีรัฐธรรมนูญจารีตประเพณีซึ่งเป็นกฎหมายสูงสุดที่ใช้ปกครองอาณาจักรสักกะเรียกว่า"ราชอปริหานิยธรรม"ซึ่งเทียบเท่ากับกฎหมายรัฐธรรมนูญ ที่เป็นลายลักษณ์อักษร    อาณาจักรสักกะแยกตัวจากอาณาจักรโกลิยะและกลายเป็นรัฐอธิปไตย        ในสมัยของพระเจ้าโอกกากราชทรงเป็นกษัตริย์แห่งอาณาจักรโกลิยะโดยมีแม่น้ำโรหิณีเป็นเส้นแบ่งเขตระหว่างอาณาจักรโกลิยะกับอาณาจักรสักกะ               ภายใต้การปกครองแบบสามัคคีธรรม  ตามกฎหมายวรรณะจารีตประเพณี        ประชาชนถูกแบ่งออกเป็น  ๔ วรรณะ คือ วรรณะพราหมณ์  วรรณะกษัตริย์  วรรณะแพศย์ และวรรณะศูทร เป็นต้น      เพื่อจำกัดสิทธิ เสรีภาพและหน้าที่ชาวดราวิเดียนในการปกครองประเทศ  อาชีพ   การศึกษาและการทำพิธีบูชายัญตามเชื่อศาสนาพราหมณ์       โดยอ้างเหตุผลคือเมื่อพระพรหมสร้างมนุษย์ขึ้นมาจากร่างกายของพระองค์เอง    จึงทรงสร้างวรรณะให้มนุษย์ปฏิบัติหน้าที่ตามวรรณะที่ตนเกิดมาเท่านั้น  ไม่มีสิทธิและหน้าที่ในการประกอบอาชีพของคนวรรณะอื่น เป็นต้น

รัฐบาลของรัฐสักกะ 

               เมื่อผู้เขียนศึกษาเรื่อง "รัฐบาลของอาณาจักรสักกะ"     จากหลักฐานในพระไตรปิฎกมหาจุฬา ฯแล้ว  เราได้ฟังข้อเท็จจริงเบื้องต้นว่า เมื่อรัฐสักกะปกครองภายใต้ระบบสามัคคีธรรม     โดยประชาชนถูกแบ่งเป็น ๔ วรรณะ  กล่าวคือ วรรณะกษัตริย์  วรรณะพราหมณ์    วรรณะแพศย์  วรรณะศูทร            วรรณะกษัตริย์มีหน้าที่ปกครองประเทศโดยสมาชิกรัฐสภาจากวรรณะกษัตริย์           เป็นผู้ใช้อำนาจอธิปไตยทั้ง ๓ ประการ    กล่าวคือ อำนาจนิติบัญญัตินั้น    ซึ่งสมาชิกรัฐสภามีส่วนร่วมในการตรากฎหมายจารีตประเพณี       อำนาจบริหาร ซึ่งสมาชิกรัฐสภามีส่วนร่วมในการบริหาร     และอำนาจตุลาการ  ซึ่งสมาชิกรัฐสภามีส่วนร่วมในการพิจารณาอรรถคดีทั้งปวง     ที่เกิดขึ้นในราชอาณาจักรสักกะ เป็นต้น

การปฏิรูปสังคมของเจ้าชายสิทธัตถะ      

              เมื่อผู้เขียนได้ศึกษา "การปฏิรูปสังคม"  ของเจ้าชายสิทธัตถะจากหลักฐานในพระไตรปิฎกมหาจุฬาลงกรณ      ผู้เขียนได้ทราบความจริงในเบื้องต้นว่า      อาณาจักรสักกะเป็นบ้านเกิดของเจ้าชายสิทธัตถะ พระองค์ทรงประทับอย่างมีความสุขอยู่ในปราสาท (Castle)     ๓ หลัง  ซึ่งเป็นคฤหาสน์          ตั้งอยู่ในตรงกลางพระราชวังกบิลพัสดุ์อันเก่าแก่ซึ่งเป็นที่ประทับส่วนพระองค์ เป็นเวลานานหลายปี     เจ้าชายสิทธัตถะทรงใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับนางสนมกว่า ๔๐,๐๐๐  คน     ซึ่งบรรเลงดนตรีให้พระองค์ทรงฟังอย่างมีความสุขทั้งกลางวันและกลางคืน      อบอวลไปด้วยกลิ่นหอมของดอกไม้นานาชนิด    พระองค์เสวยพระกระยาหารอันโอชะ  พระองค์ทรงสัมผัสทางกายและทางใจเป็นต้น   ในที่สุดพระองค์ทรงเบื่อหน่ายชีวิตในปราสาท ๓ หลัง      พระองค์จึงทรงตัดสินพระทัยเสด็จไปเยี่ยมประชาชนชาวกบิลพัสดุ์      พระองค์ทรงเห็นความจริงว่าจัณฑาลไม่มีสิทธิ เสรีภาพและหน้าที่เช่นเดียวกับชนชั้นอื่น  รวมถึงการงาน     การศึกษา        การมีส่วนร่วมในปกครองประเทศ  พิธีกรรมทางศาสนาพราหมณ์   การแต่งงาน           เมื่อได้รับการลงโทษโดยคนในสังคมแล้ว ไม่อาจกลับคืนสู่สถานะเดิมตามวรรณะที่เกิดมาได้  พวกเขาต้องอยู่บนท้องถนนในพระนครกบิลพัสดุ์     เมื่อชราภาพ ล้มป่วย   และเสียชีวิตบนท้องถนน เป็นต้น  ต่อมาเจ้าชายสิทธัตถะทรงตัดสินพระทัยที่จะปฏิรูปสังคม         โดยการเสนอกฎหมายเลิกวรรณะต่อรัฐสภาแห่งราชวงศ์ศากยะ   อย่างไรก็ตาม   เมื่อสมาชิกรัฐสภาศากยวงศ์ได้ร่วมกันพิจารณากฎหมายยกเลิกวรรณะของเจ้าชายสิทธัตถะแล้ว   และสมาชิกรัฐสภาแห่งราชวงศ์ศากยะลงมติเป็นเอกฉันท์        และเห็นว่ากฎหมายยกเลิกวรรณะขัดต่อหลักการอปริหานิยธรรม    ซึ่งเป็นรัฐธรรมนูญจารีตประเพณีสูงสุดในการปกครองประเทศ  เพราะกฎหมายรัฐธรรมนูญห้ามยกเลิกกฎหมายจารีตประเพณีที่บัญญัติไว้แล้ว 

ancient Kapilavastu 

                    โดยทั่วไปแล้ว ผู้เขียนเป็นมนุษย์ที่มีอายตนะภายในที่จำกัดความสามารถในการรับรู้          และมีความลำเอียงผู้อื่นในทางที่ผิดเนื่องจากความไม่รู้    ความกลัว     ความเกลียดชัง  และความรัก  เป็นต้น     สิ่งนี้ส่งผลให้ชีวิตมนุษย์ทุกคนตกอยู่ในความมืดมน  พวกเขาขาดปัญญาในการเข้าใจความจริงที่สมมติขึ้นคือ      อาณาจักรสักกะซึ่งเป็นรัฐศาสนาพราหมณ์      เมื่อแสดงความคิดเห็นในเรื่องเหล่านี้  ซึ่งได้ยินเรื่องราวที่สืบทอดกันมาตั้งแต่ก่อนสมัยพุทธกาลจนถึงปัจจุบัน   โดยใช้เหตุผล ซึ่งเป็นเครื่องมือที่นักปรัชญา     ใช้ในการอธิบายความจริงของ รัฐสักกะ        บางครั้งพวกเขาอาจใช้เหตุผลเพื่ออธิบายความจริงอย่างถูกต้อง  บางครั้งอาจใช้เหตุผลเพื่ออธิบายความจริงอย่างผิด ๆ     บางครั้งพวกเขาอาจใช้เหตุผลเพื่ออธิบายความจริงในลักษณะนี้    บางครั้งพวกเขาอาจใช้เหตุผลอธิบายความจริงในลักษณะนั้น    เป็นต้น     เมื่อเหตุผลของคำตอบในเรื่องนั้นยังคลุมเครือและไม่ชัดเจน  เมื่อวิญญูชนเช่น      เจ้าชายสิทธัตถะ  หรือพระพุทธเจ้า ได้ยินคำตอบ พวกเขาก็จะไม่เชื่อคำตอบนั้นเป็นความจริง 

            ในการแก้ปัญหาความมืดมนในชีวิตมนุษย์  ตามคำสอนของพระพุทธเจ้า      มีหลักฐานอยู่ในพระไตรปิฎกมหาจุฬาลงกรณ  ๕.เกสปุตติสูตร กล่าวว่า  เมื่อเราได้ยินความเห็นในเรื่องใดเรื่องหนึ่งที่สืบทอดกันมาตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน     สิ่งยึดถือตามประเพณีที่สืบทอดกันมา โดยอาศัยข่าวลือ        โดยอาศัยการอ้างอิงตำราหรือคัมภีร์ทางศาสนา โดยใช้เหตุผลเชิงตรรกะ (การคิดหาเหตุผลเอง)  นั่น     เป็นการอนุมานเพราะเราคิดตามเหตุผล         เพราะสอดคล้องกับทฤษฎีที่ถูกพิจารณา เพราะเราเห็นลักษณะที่ปรากฏว่าเป็นไปได้   เพราะเคารพนับถือว่าท่านสมณะนี้เป็นครูของเรา เป็นต้น   เราไม่ควรเชื่อทันที ควรสงสัยเสียก่อน

               อย่างไรก็ตาม ผู้เขียนชอบแสวงหาความรู้เกี่ยวกับอาณาจักรสักกะในฐานะรัฐศาสนาพราหมณ์ตามที่ปรากฏในพระไตรปิฎก       โดยกระบวนการพิจารณาความจริงดังนี้              เมื่อผู้เขียนได้ยินความจริงเกี่ยวกับเรื่องนี้  ผู้เขียนก็ไม่เชื่อทันทีว่าเป็นความจริง       ผู้เขียนตั้งข้อสงสัยไว้ก่อน  จนกว่าจะได้ตรวจสอบข้อเท็จจริง  และรวบรวมหลักฐานเช่น  พระไตรปิฎก   อรรถกถา  คัมภีร์ต่าง ๆ    และบันทึกของสมณะจีน ๒ รูป        พยานวัตถุได้แก่       พุทธสถานที่สร้างขึ้นในรัชสมัยพระเจ้าอโศกมหาราชไว้เป็นอนุสรณ์สถาน     เพื่อรำลึกถึงพระมหากรุณาธิคุณของพระพุทธเจ้า     พยานเอกสารดิจิทัลประกอบด้วยแผนที่โลกกูเกิล  แผนที่อินเดียโบราณ  เป็นต้น      เมื่อได้หลักฐานเพียงพอแล้ว    หลักฐานเหล่านั้นจะถูกนำใช้ในการวิเคราะห์           โดยอนุมานความรู้หรือคาดคะเนความจริง           เพื่อพิสูจน์ความจริงในเรื่องนี้  ซึ่งทำโดยใช้เหตุผล    ซึ่งเป็นเครื่องมือของนักปรัชญาใช้เพื่ออธิบายความจริงของคำตอบของเรื่องสักกะเป็นรัฐศาสนาพราหมณ์ในพระไตรปิฎกอย่างสมเหตุสมผล

               บทความที่ได้มาจากการวิเคราะห์ข้อมูลนี้จะถูกนำเสนอเป็นความรู้ที่ผ่านการพิจารณาอย่างสมเหตุสมผล    โดยไม่สงสัยถึงเหตุผลของคำตอบเรื่องอาณาจักรสักกะในพระไตรปิฎกอีกต่อไป       บทความเรื่องนี้จะเป็นประโยชน์           สำหรับพระธรรมทูตต่างประเทศแห่งราชอาณาจักรไทย ในการสอนแก่ผู้แสวงบุญทั้งชาวไทยและชาวต่างชาติที่เดินทางไปปฏิบัติบูชา   ณ     สังเวชนียสถานทั้ง  ๔ แห่งเพื่อให้ความรู้ทางพระพุทธศาสนาป็นไปในทิศทางเดียวกัน      กระบวนการพิจารณาความจริงของเรื่องนี้     โดยวิเคราะห์ข้อมูลโดยอนุมานความรู้หรือคาดคะเนความจริงจากหลักฐานนี้       จะเป็นประโยชน์ต่อนักศึกษาปริญญาเอกด้านพระพุทธศาสนาและปรัชญา    เพื่อใช้เป็นแนวทางในการเขียนวิทยานิพนธ์ในด้านพระพุทธศาสนาและปรัชญา   ความรู้ในวิทยานิพนธ์เรื่องนี้            จะเป็นความจริงที่ผ่านเกณฑ์ของการตัดสินอย่างสมเหตุสมผลและไม่สงสัยในข้อเท็จจริงของเรื่องนี้อีกต่อไป