ปัญหาที่มาของความรู้ของวัดถ้ำดาวเขาแก้ว

The source of knowledge in  Thamdao Khao Kaew temple according to  Buddhaphumi's philosophy  

บทนำที่มาของความรู้ในวัดถ้ำดาวเขาแก้ว

         บ่อเกิดความรู้ของมนุษย์เกี่ยวกับถ้ำดาวเขา  ตามคำสอนของพระพุทธเจ้าตรัสรู้เกี่ยวกับสัจธรรมของชีวิตมนุษย์นั้น ว่าชีวิตมนุษย์ไม่ได้มีแค่ร่างกายเท่านั้น ยังมีจิตใจอาศัยอยู่ในร่างกาย และใช้ร่างกายที่ตนอาศัยอยู่นั้น รับรู้เรื่องราวต่าง ๆ  ของสิ่งต่าง ๆ ที่เป็นปรากฏการณ์ทางธรรมชาติและสังคมอยู่ตลอดเวลา     เมื่อจิตวิญญาณรับรู้ปรากฏการณ์เหล่านั้น  จึงก็ดึงดูดอารมณ์เหล่านั้นมาสั่งสมอยู่ในจิตใจ ทุกคนมีร่างกายเป็นที่อยู่อาศัยของจิตวิญญาณ    การรับรู้เกี่ยวกับวัตถุแห่งกิเลสที่ผัสสะแล้ว        ทำให้จิตวิญญาณเกิดตัณหาในความอยากเป็นตำแหน่งหน้าที่การงานที่ดีกว่าเดิม      ให้คนอื่นยอมรับศักยภาพและทักษะความสามารถของตนเอง    อยากได้ทรัพย์สินเงินทองไว้เป็นเครื่องประดับบารมีของตนเอง   อยากเป็นผู้มีหน้าที่การงานในการปกครองประเทศ เป็นต้น   ในทฤษฎีความรู้ที่เรียกว่า "ทฤษฎประจักษ์นิยม" นั้นเป็นทฤษฎีบ่อเกิดความรู้ของมนุษย์มีแนวคิดว่า " เมื่อมนุษย์คนใดรับรู้จากประสาทสัมผัสเพียงอย่างเดียวของตนเท่านั้นจึงจะถือเป็นความรู้และเป็นความจริงในสิ่งที่ตนสงสัยนั้น  ความรู้นั้นเกิดจากมนุษย์คิดวิเคราะห์หาเหตุผลของคำตอบ      จากสิ่งที่ตนสงสัยมิใช่เกิดจากความนึกคิดขึ้นมาเองไม่ผ่านประสาทสัมผัสถือว่าเป็นความรู้ที่เป็นเท็จได้เช่น มีผู้อ้างว่าตนปฏิบัติธรรมมาหลายปี ทำนายอนาคตได้  แต่ความจริงไม่เคยผ่านการปฏิบัติสอบถามอะไรก็ไม่ค่อยรู้เรื่อง    ผู้เขียนรับรู้ความมีอยู่ของวัดถ้ำดาวเขาแก้วผ่านประสาทสัมผัสเพียงอย่างเดียว     เมื่อผู้เขียนตัดสินใจเดินทางมาสู่สถานที่ตั้งของวัดถ้ำดาวเขาแก้วในท่ามกลางหุบเขาลำพญากลาง        ในหมู่บ้านที่ ๑๐ ตำบลลำพญากลาง  อำเภอมวกเหล็ก จังหวัดสระบุรี    ลักษณะของเนื้อที่ของวัดส่วนใหญ่เป็นพื้นที่ของภูเขาขนาดเล็ก ๆ วัดด้วยสายตาของผู้เขียนนั้นมีความสูงไม่มาก    น่าจะไม่เกิน ๖๐๐ เมตร เป็นภูเขาหินปูน   ลักษณะเทือกเขาแนวยาวติดต่อกันไปบริเวณภูเขาแถบนี้เคยเป็นป่าดงดิบมาก่อนมีถ้ำเกิดขึ้นเองตามธรรมชาติอีกหลายแห่งด้วยกัน     

                     ถ้ำเหล่านี้เกิดจากฝนตกลงสู่บนเทือกเขาแก้วแล้วเกิดกระแสน้ำได้ไหลลงมาตามซอกหินแล้วและน้ำได้กัดเสาะภูเขาหินปูนจนเกิดกลายเป็นโพรงถ้ำที่ใหญ่ที่สุดเรียกว่า "ถ้ำดาวเขาแก้ว"      นอกจากนี้กระแสน้ำแยกเป็นหลายสายได้กัดเสาะจนเกิดเป็นโพรงถ้ำขนาดเล็กอีกหลายแห่งด้วยกัน ภายในถ้ำเหล่านั้นจะมีลักษณะเปียกชื่นเพราะมีน้ำไหลซึ่มลงสู่ถ้ำตลอดเวลาโดยเฉพาะในฤดูฝน บรรยากาศภายในถ้ำนั้น  จึงเงียบสงบมากเหมาะแก่การประพฤติวัตรปฏิบัติธรรมเป็นอย่างยิ่งเพราะมีเสียงรบกวนในการทำสมาธิน้อยมากภิกษุผู้ชอบปฏิบัติธรรม  จึงพากันมาหลีกเร้นภาวนาเป็นจำนวนมากในอดีตนั้น     เคยมีพระภิกษุผู้จาริกไปถือธุดงค์เป็นวัตรนั้นได้จาริกไปสู่ที่ต่าง ๆ              และเคยจาริกมาอาศัยถ้ำดาวเขาแก้วเป็นสถานที่หลีกเร้นภาวนาเพื่อตัดอารมณ์โลกธรรมเป็นปัจจัยภายนอกจรผ่านเข้ามาสู่อินทรีย์  ๖     เข้าสู่จิตตนและเป็นมูลเหตุให้ชีวิตมนุษย์เกิดความทุกข์     เพราะเมื่ออินทรีย์ ๖ ของตนได้ผัสสะสิ่งหนึ่งสิ่งใดแล้ว  จิตย่อมคิดปรุงแต่งจิตให้เกิดตัณหาในความอยากมี  อยากได้ อยากเป็น       ความอยากในสิ่งเหล่านั้น   ล้วนแต่เป็นสิ่งที่ได้มาโดยยากทั้งสิ้น       ย่อมความทุกข์จากสิ่งนั้นจนกลายเป็นมโนภาพของเรื่องราวต่าง ๆ ฝังอยู่ในจิตนั้น  

               เมื่อมีความทุกข์    มนุษย์จำเป็นต้องหาวิธีการชำระล้างอารมณ์ทุกข์ที่นอนเนื่องอยู่ในจิตของตนมายาวนานให้หมดสิ้นไป       เมื่อศึกษาในเหตุการณ์ในสมัยก่อนพุทธกาล มนุษย์ในวรรณะสูงนั้น  ตัวอย่าง เช่น ยสกุลบุตรใช้วิธีการชำระล้างอารมณ์ทุกข์     ด้วยการหันเหชีวิตไปมัวเมาในรูป รส กลิ่น เสียง โผฏฐัพพะและธัมมารมย์อันรื่นรมย์ เป็นต้น        เป็นความสุขที่แลกสุขภาพร่างกาย            เพราะขาดการพักผ่อนเพียงร่างกายจึงอ่อนแอทำให้ร่างกายเกิดโรคภัยเบียดเบียนและเสียค่าใช้จ่ายไปในทางที่เสื่อมของชีวิตโดยสูญเปล่า เป็นต้น ถ้ำดาวเขาแก้วจึงเป็นสถานที่เหมาะสมของพระภิกษุ สามเณร อุบาสถ อุบาสิกา เพื่อหลีกเร้นภาวนาให้ตัดอารมณ์ของโลกธรรม ๘ ที่อยู่ภายนอกชีวิตตนนั้นมิให้จรเข้ามาผัสสะกับประสาทสัมผัสของตนอีก  เมื่อจิตวิญญาณไม่มีกิเลสจรเข้ามาสั่งสมอยู่ในจิตวิญญาณเพิ่มเติมอีก     เหลือแต่กิเลสที่สั่งสมไว้ขณะท่องไปในสังสารวัฏ             ดังนั้นเมื่อไม่มีอารมณ์โลภ โกรธ  หลงจากผัสสะใหม่อีกต่อไป การตัดอารมณ์ของโลกธรรม ๘ ใหม่ไปแล้ว         หรืออารมณ์อกุศลที่ส่งกระแสมากระทบจิตตัวเองให้น้อยลงไปหรือหมดไปเลย คงเหลือแต่อาสวะกิเลสที่ตกค้างอยู่ในจิตของตัวเองเท่านั้นที่เจ้าของชีวิตจำเป็นต้องชำระสิ่งที่หมักหมมมีอยู่ในจิตนั้นให้หมดสิ้นไปเท่านั้น 

            เมื่อกิเลสที่อยู่ในใจมากย่อมเครียดมาก เพราะจิตตนอยากมากอย่างได้มากย่อมเครียดมากและกลัวจะสูญเสียย่อมเกิดความ เครียดมากเช่นกัน   ก่อให้เกิดโรคภัยไข้ทางจิตของผู้นั้น การจะรักษาด้วยโอสถที่เรียกว่า "ยารักษาโรค"  ที่ผลิตขึ้นมาด้วยกรรมวิธีการทางวิทยาศาสตร์นั้นเป็นไปมิได้ เพราะบรรเทาโรคภัยไข้เจ็บที่เกิดขึ้นทางกายเท่านั้น     มนุษย์จำเป็นต้องหาวิธีการพัฒนาศักยภาพของชีวิตให้จิตตัวเอง     มีสมาธิมีศักยภาพเข้มแข็งขึ้นมีความบริสุทธิ์ปราศ จากกิเลสต่าง  ๆ เป็นเครื่องทำให้จิตเศร้าหมอง    มีความมั่นคงและไม่หวั่นไหวต่ออารมณ์ของโลกธรรม ๘ ที่จรเข้ามาสู่ชีวิตผู้นั้นอีก        เพราะมนุษย์ชอบส่งความคิดของพวกเขาผ่านวาจา   ด้วยคำพูดจากการคิดยึดติดมา เยาะเย้ย ถากถาง เสียดสี        ดูหมิ่นจากปากของพวกเขามากระทบกับประสาทผัสของเราได้ผ่านเข้าสู่กระแสจิตของเรา     ได้ทำให้เกิดความคิดปรุงแต่งให้มีอารมณ์โกรธ  เกลียดมนุษย์คนนั้นจนขาดความยับยั้งช่างใจ  เข้าทำร้ายซึ่งกันและกันเป็นต้น 

           ถ้ำที่ปรากฎในภาพแรกนี้เป็นถ้ำที่ใหญ่ที่สุด   มีพระพุทธรูปขนาดใหญ่ที่สุดประดิษฐานอยู่ในถ้ำในฤดูร้อนของเดือนเมษายนของทุก ๆ ปี  อากาศภายนอกถ้ำจะร้อนมากแต่ในถ้ำแห่งนี้อากาศเย็นสบายและมีความชื่นเล็กน้อย         เมื่อผู้เขียนได้เข้าร่วมโครงการปฏิบัติธรรมประจำพร้อมกับนิสิตระดับปริญญาตรีและปริญญาโท     ผู้เขียนชอบมานั่งสมาธิหลายครั้งในช่วงเวลายามบ่ายติดต่อกันเป็นเวลาหลายวันของเดือนธันวาคมของทุกปี  อาการของจิตของผู้เขียนเคยเคร่งเครียดหน้าที่การงานที่ทำทุกวัน รู้สึกผ่อนคลาย สบายใจ เพราะในแต่ละวันที่ผ่านมา วิถีจิตของผู้เขียนชอบสั่งสมอารมณ์ เกี่ยวกับวัตถุแห่งกิเลสทำให้จิตของพวกเรา     เกิดมีอาการชอบ รัก โลภ โกรธ  สั่งสมไว้ในกระแสจิตของเราตลอดเวลาทำให้เกิดความทุกข์    เพราะจิตจมปลักกับอาการความทุกข์ของจิตชีวิต จึงดำเนินชีวิตต่อไปอย่างเชื่องช้า ๆ    ไม่เท่าทันโลกที่เปลื่ยนแปลงไปทุกวันตามความรู้เกิดจากความนึกคิดของมนุษย์ที่มีการพัฒนาศักยภาพความรู้ตลอดเวลา เป็นต้น